Monique Meijer schreef op dinsdag 29 september 2009, 12:35:


Wat een LIEF verhaal,geniet lekker van je meiden!!

Monique Meijer schreef op dinsdag 29 september 2009, 12:35:


Wat een heerlijke bladzijde uit je dagboek weer ,Monique!
En fijn dat je een groot hart hebt . Ze passen er alledrie in!

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 29 september 2009, 13:08:


Dat ziet er idd heel erg uit.
Die achterbenen...

Heb hier trouwens ook een merrie met KS

Sky schreef op dinsdag 29 september 2009, 9:57:


Dan haal je toch voor de vorm (lees: verzekering) je ORUN-papiertje en ga je les geven op een héél andere manier. Ik zie het probleem eventjes niet, geloof ik!

Arabesk schreef op zondag 27 september 2009, 12:25:


Jaaaaaaa ... "de Fabertjeskrant" .... oogjes dicht én snaveltjes toe!

verasita schreef op zondag 27 september 2009, 17:15:


Soms hé, Trudy, héél soms ... betrap ik mezelf er ook wel eens op hoor dat ik denk dat mijn Jeen van suiker is. Maar snap het maar al te goed hoor, zo'n dier zit onder je huid en in je hart! Gaaf dat Vera lekker liep en dat geeft jou ook een opsteker hé? Je doet het niet voor niets!

Ik heb de eerste stappen gezet om Namkje te laten beleren.
Ze is er klaar voor [denk ik.]
Gisteren flink met haar gefietst , met tuig aan [zadelsingel is te kort , helaas] . Auto's , fietsers , brommers , laten passeren , en voor de maisvrachtwagengrootverkeer toch even wat inhammetjes gezocht.
Ze deed het fantastisch goed!
Bij nieuwe onbekende stukken alleen maar stappen , en stilstaan[of 4 benen in de lucht hihi].
Ze blijft wat dat betreft wel een hittepetit , maar ook die heftigheid van haar reacties verminder zo langzamerhand.
Geprobeerd om haar wat sturen bij te brengen , maar ik merk nu al dat ik daar niet consequent genoeg in ben , en eigenlijk ook niet goed weet waar ik mee bezig ben.
Links en rechts inbuigen lukt prima bij het aannemen van de teugel , maar ik ben bang dat ik verwarring ga zaaien. Ze reageert namelijk niet altijd snel genoeg.
Dubbele lange lijnen durf ik niet aan te beginnen zonder hulp bij een groen paard.
Met enkele lijn wel wat buig en stap oefeningen gedaan , maar ook daarvan weet ik niet genoeg , om aan haar te kunnen zien of ze daadwerkelijk ook gebruikt wat mijn bedoeling was...
Ik heb nog veel te leren! Maar dat gaat meegenomen worden in het beleren van Namkje .

Namkje staat s'avonds en s'nachts met Tekla , en overdag alleen. Dan staat Tekla met Maike in de wei en in de inloopstal. Op die manier kan ik Tekla nog wat extra bijvoeren , en Namkje wat soberder houden , want die is nog steeds zoon 30 kilo [is natte vinder werk ] te zwaar.
Ze stuurt Tekla alle kanten op , maar is niet echt agressief , in de zin van schoppen.
Doordat ik weer wat begonnen ben om met haar te werken , is er een klein beetje vertrouwen terug gekomen.
Ik hoop echt dat het beleren , en het toenemen van haar leeftijd , er uiteindelijk voor kan zorgen dat ik gewoon mijn 3 paarden weer bij elkaar kan laten lopen...

Met Tekla gaat het erg goed! Ze is vorige week woensdag weer thuis gekomen , en reageerde erg blij , lekker rennen en bokken in de wei , voordat het hoofd naar beneden ging om te vreten.
Twee dagen daarna voor het eerst gezien dat ze hengstig was , hehe , eindelijk!
Die heeft de afgelopen maanden zichzelf een beetje gevonden lijkt het wel.
Met haar 3 jaar en 165 is het nog steeds een grote slungelige friese merrie , maar met alles [ in de kudde lopen , aan het werk gezet worden , en de training voor de keuring , en de keuring zelf ] wat ze heeft meegemaakt komt ze completer op mij over.
Het is goed geweest zo!
Ik hoop echt dat ze zich verder ontwikkeld , en niet meer terugvalt in haar oude gedrag en fysieke toestand.

Met Maike gaat het beter. Hij schuurt nog wel , maar er is weer rust in hem gekomen.
Ook met hem weer wat gewandeld en gefietst, maar het heftige gegil van de dames werd hem te machtig...We waren maiskolfjes aan het verzamelen op een heel groot maisveld , en Maike liep gewoon los mee. Maar opeens was het afgelopen! Zonder op of om te kijken , al bokkende en teruggillend in een streep naar huis , in volle rengalop zoon kilometer lang!
Hij doet dat wel vaker , maar dan is dat omdat ik al vooruit gefietst ben. Nu op eigen houtje , jemig wat kan die knol mij aan het lachen krijgen , gek beest! [ bij Tekla of Namkje zou ik echt wel anders piepen hoor , als ze dit zouden doen!]
Er waren wel wat verbaasde blikken van een paar automobilisten , maar Maike had zijn schoenen niet aan , dus geen haar op zijn hoofd die er aan denkt om over de weg te gaan lopen!
Bij het hek stond hij mij op te wachten , met de kont naar de dames gekeerd , echt om het hoekje kijken of ik er al eens aankwam , met volgens mij een kleine twinkel in de ogen...
Ik vrees dat we dit vaker gaan meemaken hihi!
Het is maar goed dat ik hem langer ken dan vandaag ...

Gr Esther

trea hoex schreef op dinsdag 29 september 2009, 10:25:



Wat dus impliceert dat je filmpje een ramp is !!!

Ik roep ook niet en er zijn filmpjes van mij genoeg hoor , en der zijn er nog in aankomst .

Wat nu een beter plan van aanpak zou zijn :

Je lok emmertje in je hand houden en hem een handje geven bij elke stap voorwaards met dan een kleine "sta" pauze in te lassen hierbij een beetje de trailer doen bewegen/wiebelen en tegelijkertijd een stapje achteruit de trailer in stappen met weer een "sta" rustpauze enz.... de Jackpot volgt in de trailer "stilstaand met enkele seconden "sta" pauze als de jackpot op is om dan pas rustig achteruit te stappen met eventueel nog een mooie beloning net na de laadklep .OMdat elke paard geladen word met een leidtouw later gebeurt dit bij mij vanaf seconde één maar wel zonder druk . de sta pauzes werk je uit totdat je de trailer kan sluiten en het paard enkele minuten alleen kan laten ,pas dan ga je verder met eventueel rijden (bij een jong paard gebruik ik liefst een ervaren paard ernaast dat ik ATIJD eerst laad ) Zo , nu ga ik verder naar rampen kijken

Monique Meijer schreef op dinsdag 29 september 2009, 12:35:


Monique.... wat kan jij toch gewéldig schrijven!!!
Je zou schrijfster moeten worden....

Groeten,

Wil.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 29 september 2009, 14:09:

Ha die Eddy ... Ga jij naar rampen kijken, of speel je straks voor ramp ?
We komen fullemeuh en fotookes schieteuh!!!
Zie maar dat ge in form zijt
_______
Herman

Herman schreef op dinsdag 29 september 2009, 14:18:


Mooie foto. Herman.
Wat is er met je arm gebeurd?

groetjes, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 29 september 2009, 14:25:

Dank je wel betreffende de foto.

Sinds medio augustus zit ik met een brase om mijn linker arm. Men heeft een beschadigde zenuw in de linker elleboog vastgesteld, waardoor ik chronische tintelingen en gevoelloosheid heb in de ringvinger en de pink, met afsterven van spierweefsel tot gevolg.

Volledig herstel is geschat op minimum 1 jaar.
Voordeel: arbeidsongeschikt tot minstens eind oktober.
Nadeel: 't is lastig rondlopen met een gefixeerde arm, en een operatie hangt mogelijks ook nog in de lucht.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Ben nieuw op het forum en misschien is mijn onderwerp al 100 keer besproken maar toch.
We hebben 3 paarden (fjord en 2 friezen). Alle drie last van zomereczeem, alle 3 natuurlijk bekapt. De Friezen lopen buiten als een speer, over alle soorten terrein, maar de fjord gaat steeds meer op eieren lopen, op asfalt en grind. Ze staan eigenlijk het hele zomerseizoen in een hele grote groeal van 25 x 4 meter en eten m.n. biologisch hooi. Deze zomer ben ik begonnen met knoflook, gevolgd door pulpbrokken (beetje) en wat zemelen maar ondanks alle inspanningen toch gaan schuren. Ik heb soms het idee dat het ook een gewoonte is. Even buiten rennen in de bak op een regenachtige dag (vandaag) en binnen hup schuren. Ik heb de neiging om ze maar buiten te laten staan waar je niet kunt schuren. Maar ja als je echt jeuk hebt is dat ook weer niet aardig. Boettdeken lijkt ook niet te helpen
Heeft iemand het ei van Columbus al gevonden?
Renee Violla Romke en Kassie

van lennep schreef op dinsdag 29 september 2009, 14:04:


Fijn Esther, zo'n positief bericht! Volhouden maar!

En ik zou écht doodsangsten uitstaan als een paard van me in rengalop zonder mij terugging naar huis (hangt natuurlijk ook van de verkeerssituatie af). Raar paard hoor, die Maike

els.