Hennie van Oosten schreef op zondag 11 oktober 2009, 15:43:


Komt onder ijscoos dan ook niet of nauwelijks voor denk ik. Althans, ik heb toch heel wat ijscoos gezien in de loop der jaren en nog nooit een dergelijke aandoening.

Jacqueline v d Berg schreef op zondag 11 oktober 2009, 15:39:


Nog even toe te voegen dat we intussen weer twee keer verhuisd zijn en nu een weiland voor ons zelf hebben (huren), er zelf een schuilstal met (bescheiden) voorraadkot hebben gebouwd.
Maar....eigen baas en geen gezeur aan mijn hoofd. (soms van de boer maar da is al )

Welke hulpen passen jullie toe om achterwaarts te gaan als je op het paard zit?
Ik heb twee tegenstrijdige paarden en ik weet het nu begot ni meer

Hoe doe ik het bij Soraya?
Dieper gaan zitten, bekken kantelen, eventueel wat naar achteren leunen en licht benen geven. Vanvoor de begrensing, gaat ze niet meteen naar achteren, kneden in de teugels.

Jeanneke kent dit niet en ik ben bij haar op een punt gekomen dat ik haar nieuwe dingen wou leren. Hoe reageerde Jeanneke op deze hulpen?
Heel gemakkelijk: ni!
Ik ken Jean en zij gaat tegen druk in, ze zal niet wijken als de druk blijft opgevoerd worden. Het heeft bij haar dus echt geen zin dat ik been- en teugelhulpen blijf opdrijven want dan gaan we zeker en vast uitkomen in een soort van gemartel, ijkebah!
Dus wat deed ik?
Ik stopte op een gegeven moment met het opvoeren van druk en bleef dit aanhouden met het gedacht dat ze ooit een voetje moest verzetten. Na zo'n 10 min deed ze een ministapje naar achteren, Yes! meteen alle druk weg en belonen.
Volgende keer nog eens geprobeerd op dezelfde manier maar ze werd nog apathischer, het duurde langer voor ze een stapje achteruit ging Maar ok, bij een mini-resultaat belonen. De keer daarna was nog erger! Ze wou ni en gooide haar hoofd naar boven waardoor haar rug werd weggedrukt. Aiai, ni goe dus!!
Dit was op 3 verschillende dagen, telkens maar 1 keer geprobeerd en dan gestopt.
Na de derde keer wou ik ni meer, ik wil haar ni kapot rijden en we waren ni goe bezig. Idee dan maar weer weggelegd en aan't brainstormen om terug eerst wat grondwerk hiervoor te doen en dit uit te bouwen onder het zadel.

Onlangs heb ik het boek natuurlijk paardrijden van KFH nog eens gelezen en daarin staat dat hij juist zijn gewicht naar voor brengt om een paard achterwaarts te laten gaan.
Er begon mij iets te dagen... Jean stopt als ik mijn gewicht naar voor breng, niet als ik naar achteren zit, dan gaat ze sneller (bewust dit in haar 'geprogrammeerd'). Mss dat dit wel zou lukken?
Gisteren eens geprobeerd en wonder bij wonder deed ze het! Helemaal ni perfect maar een pak ontspannender dan op de andere manier.
Normaal oefen ik zulke nieuwe dingen maar 1 keer als ze goed zijn maar zou ik het poortje kunnen openen terwijl ik op haar bleef zitten dmv achteruit te stappen ipv vooruit? Ja zenne!! Teugels in 1 hand en 't ging!!
Ok, enkel ne rode neus ontbrak nog om een clown te zijn want ik zat belachelijk veel naar voor maar da kan nog verfijnd worden. Op deze manier had ik wa schrik om de voorhand te veel te belasten maar volgens KFH doe je dat enkel als je te veel met de teugels werkt en da was ni het geval.
Op de andere manier belast ik wel wa meer want na krampachtig een tijd te staan, deed ze nog krampachtiger een stap naar achteren.

Toch blijft het door mijn hoofd spoken dat ik de voorhand te veel belast. Maar zou dit niet automatisch goe komen?
Toen ik Jeanneke in het begin reed was haar hoofdhouding typisch van een manegepaard, neus in de lucht. Al dat gedoe met de teugels werkte toch niet en ik ben opgehouden om iets anders te doen dan de teugel te openen bij het wenden. Nu knikt haar hoofd als ik de teugels korter neem, ook al hangen ze nog door, is dit niet een teken van verzameling (een ieniemienie)? Das ook automatisch gekomen, dus...

Pff, den technische kant hè, ik word er soms horendul van

Iemand?

Ans Jondral schreef op zondag 11 oktober 2009, 15:41:


Sarcoides kunnen erg groot worden en woekeren! Weg opereren helpt niet altijd, ze komen soms weer terug.

Dit is bij Peppermint het geval. Opvallend was dat de Sarcoid na de operatie alleen maar sneller groeide. Ze is 3x behandeld in Dierenkliniek Bodegraven met injecties IN de Sarcoid die er voor moeten zorgen dat er afweerstoffen worden aan gemaakt tegen de Sarcoid. De plek zelf is nu na zo'n 5 maanden weg en begroeid met haar, echter er zit nog een bult onder. Deze lijkt nog steeds langzaamaan te slinken. Als ik het verdacht vind moeten we weer naar Bodegraven en eventueel meer injecteren.

Deze entstof is ZEER aggressief! De DA moet handschoenen aan want als je het alleen al op je handen krijgt kan het blaren trekken. Nou bestaat er ook Liverpool zalf wat goed schijnt te helpen maar volgens mijn DA/TA is ook deze zalf zeer aggressief! Beide behandelingen zijn pijnlijk voor het paard.

Helaas kan Peppermint niet opnieuw geopereerd omdat er op haar wang niet voldoende huid zit om de dan ontstane operatiewond te hechten.

Alternatief was een Sarcoid laten zitten die zeker weten door was blijven groeien tot wat jullie o.a. op de link kunnen zien: een walgelijke vervormde vleesmassa!

Voordeel van de injecties is dat als het aanslaat de afweer Sarcoides gaat bestrijden, dus die de 'kop' op willen steken krijgen niet meer de kans.
De Liverpool zalf is alleen een middel om een al ontstane Sarcoid aan te pakken. Er treedt geen afweer op...

Britt Claeys schreef op zondag 11 oktober 2009, 16:27:


Ik heb de paarden dit op stem geleerd. Meestal is dat genoeg ook in het zadel. Ik hou ook altijd de hulpen zo licht mogelijk, wat wil zeggen dat zowel Bij hen is het bekken kantelen en het gewicht minimaal verschuiven al reeds voldoende. In het begin had ik soms nog de Sorraya techniek nodig samen met het stemcommando: tttttttttttttttttttt (die had ik van eddy). Kan je het niet eerst bv op de grond op stem aanleren? Stapt zij trouwens vlot achterwaarts zonder dat jij erop zit?

Wanneer kan de graaskorf af? Stomme vraag mss. Maar van de zomer heb ik bij allebei de paarden koliek gehad toen ie mss net 1.5 tot 2 uur per ongeluk af was. Ik ben wel lichtelijk getraumatiseerd door al die koliekaanvallen die ze steeds krijgen. Alleen al in dit voorjaar zo'n 350 euri in 1 maand tijd naar de da kunnen brengen vanwege acute bezoeken hier alleen voor de 2 paarden. Vnl. verstoppings-en gaskoliek. Daarna ben ik met de graaskorven begonnen. Deze zomer eigenlijk verder weinig koliek gehad voor t eerst. Moeder en zoon, mss erfelijk, gevoelige darmen of zo.
Of kun je die korf tot in de winter omlaten? Het gras is nu niet meer zo kortgevreten als normaal. Ook heb ik voor t eerst sinds 3 jaar weer de hele zomer kunnen rijden met Goofy. Zonder hoefproblemen dus. Daarvoor stond ie op ijzers, dus dat tel ik niet mee. Groetjes Ingrid

joop schreef op zondag 11 oktober 2009, 15:29:


Vreselijk om te zien die sarcoides, maar prachtig resultaat van de behandeling!

Elzaliene Proost schreef op zondag 11 oktober 2009, 16:55:


Gigi wordt behandeld met de "liverpoolzalf" van Knottenbelt. Het is een cytotoxic. Je moet het nogal precies aanbrengen, dus niet op de gezonde huid en zeker niet op je eigen vingers. Het is in het algemeen niet erg belastend voor een paard. Het is wel wat pijnlijk net na het aanbrengen van de zalf. Je moet met beleid te werk gaan bij zulke grote sarcoides.
Gigi's tumoren reageren goed op de zalf. Deze behandeling is effectiever dan opereren, in dit geval was opereren onmogelijk omdat de wond veel te groot zou zijn. Waarschijnlijk zal Gigi de rest van haar leven af en toe behandeld moeten worden voor kleine recidieven, maar dat betekent niet dat ze geen fijn leven kan hebben en ze kan ook met plezier bereden.
Wat de natuurlijke afweer betreft: net als bij mensen: gezond eten, veel beweging, weinig stress, en Gigi krijgt ook curcuma poeder met een drup olijfolie omdat curcuma de eigenschap heeft de groei van bloedvaten voor de bloedvoorziening van de tumor te remmen.
Ik raad iedereen aan als je ziet dat een paard een sarcoide heeft: begin zo snel mogelijk met behandelen, het geeft de grootste kans op succes.

Arabesk schreef op zondag 11 oktober 2009, 14:30:


Strasser gaat dan overgaan in het maken van "opening-cuts".
Of ik dit nu onder de noemer 'goeie raad' zou plaatsen week ik nog zo niet?
Heb je dat al eens gezien??

Koen

Koen Theys schreef op zondag 11 oktober 2009, 18:51:


Daarom zegt Jantine ook;


Nils en Olly

Koen Theys schreef op zondag 11 oktober 2009, 18:51:


Nee, nog niet. En als ik niet weet wat dat precies is en hoe dat zou moeten werken begin ik er niet eens aan.

Groet,

Wil.

Cindy Helms schreef op zondag 11 oktober 2009, 17:32:


Awel, ik was het van plan om het samen met de stem te doen, eerst op de grond en dan onder het zadel maar dan dacht ik om het eens op die andere manier te proberen en dat ging 100 keer beter dan op die andere manier. Waarom?? Kweetetnie... Omdat ik haar ook heb geleerd om te vertragen bij het gewicht naar voor te brengen? (wat ook eerst belachelijk veel naar voor buigen was en nu minimaal) Ik gaf dus tegenstrijdige signalen aan haar om achterwaarts te gaan. Maar dit druist in tegen wat ik heb geleerd, is het wel goed qua belasting? Want door het naar voor leunen breng je toch meer gewicht op de voorhand en eigenlijk wil je toch dat ze vanuit hun achterhand werken?
Pff, denk ik ni gewoon te veel na?
Het is al wel effe geleden dat ik me echt met grondwerk heb bezig gehouden maar op de wei en tijdens het poetsen stapt ze wel achterwaarts als ik het vraag, da zijn natuurlijk geen meters dan maar normaal moet het nog wel lukken.

Ondertussen staat Maia een flink aantal maanden bij mij thuis. Het heeft even geduurd vooraleer ik met haar op de baan durfde te gaan. Ik reed af en toe met haar in de wei maar eigenlijk veel te weinig. Ondertussen staan we een heel pak verder en ga ik meerdere malen per week op stap met haar: alleen, met een ander paardje van de buren, met mijn moeder voorop die gaat joggen,...
Vandaag maakten we een wandeling van 2,5 uur: over de velden, in het bos, op de baan,... Af en toe twijfelt ze en dan stapt ze liever achteruit dan vooruit maar meestal is ze erg ontspannen. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik haar kan geven waar ze recht op heeft! Nu nog durven galopperen buiten en dan zijn we er helemaal!

Wil schreef op zondag 11 oktober 2009, 19:55:


Ik zag het al wel. Meerdere keren zelfs.
Ik ben 100 jaar geleden een tijd met een strasser-bekapper mee op pad geweest.
Let op,die 'cuts' werken wel he maar als je bij meedere dissecties van kadaverhoeven ziet hoe dicht je bij essentiele delen snijd is het toch een beetje angstaanjagend?!

Koen

Blijde schreef op zondag 11 oktober 2009, 20:18:


Je bent een scheet!
Ik ben zo erg blij voor je en dikke proficiat voor hetgeen je bereikt hebt met Maia!
Nu mis ik haar (en jou) nog meer hier op de wei

Ongelooflijk wat een verschil met een jaar (en zeker twee jaar) geleden, vergat je nog te zeggen. Voor de mensen die Maia niet (meer) kennen van twee jaar geleden: er stond slechts een knop op maia: galop en freaken voor alles rondom haar. 3 jaar is er bijna niet met haar gereden omwille van deze reden, tot dat Blijde in haar leven kwam die ... nog nooit op een paard gezeten had (behalve kermis? ) en niet eens wist wat een "halster" was (nu zegt blijde nog altijd "halster" tegen haar sidepull LOL maar ik verbeter haar niet meer - tenslotte lijkt het op een halster ook nog )
Je ziet, zelfs iemand die noppes kent van paarden heeft op een jaar tijd (bijna twee ondertussen?) een ander paard gemaakt van een "onberijdbaar onding".

Daarom: chapeau!!!!