Britt Claeys schreef op zondag 11 oktober 2009, 16:27:


Ik heb de paarden dit op stem geleerd. Meestal is dat genoeg ook in het zadel. Ik hou ook altijd de hulpen zo licht mogelijk, wat wil zeggen dat zowel Bij hen is het bekken kantelen en het gewicht minimaal verschuiven al reeds voldoende. In het begin had ik soms nog de Sorraya techniek nodig samen met het stemcommando: tttttttttttttttttttt (die had ik van eddy). Kan je het niet eerst bv op de grond op stem aanleren? Stapt zij trouwens vlot achterwaarts zonder dat jij erop zit?

Wanneer kan de graaskorf af? Stomme vraag mss. Maar van de zomer heb ik bij allebei de paarden koliek gehad toen ie mss net 1.5 tot 2 uur per ongeluk af was. Ik ben wel lichtelijk getraumatiseerd door al die koliekaanvallen die ze steeds krijgen. Alleen al in dit voorjaar zo'n 350 euri in 1 maand tijd naar de da kunnen brengen vanwege acute bezoeken hier alleen voor de 2 paarden. Vnl. verstoppings-en gaskoliek. Daarna ben ik met de graaskorven begonnen. Deze zomer eigenlijk verder weinig koliek gehad voor t eerst. Moeder en zoon, mss erfelijk, gevoelige darmen of zo.
Of kun je die korf tot in de winter omlaten? Het gras is nu niet meer zo kortgevreten als normaal. Ook heb ik voor t eerst sinds 3 jaar weer de hele zomer kunnen rijden met Goofy. Zonder hoefproblemen dus. Daarvoor stond ie op ijzers, dus dat tel ik niet mee. Groetjes Ingrid

joop schreef op zondag 11 oktober 2009, 15:29:


Vreselijk om te zien die sarcoides, maar prachtig resultaat van de behandeling!

Elzaliene Proost schreef op zondag 11 oktober 2009, 16:55:


Gigi wordt behandeld met de "liverpoolzalf" van Knottenbelt. Het is een cytotoxic. Je moet het nogal precies aanbrengen, dus niet op de gezonde huid en zeker niet op je eigen vingers. Het is in het algemeen niet erg belastend voor een paard. Het is wel wat pijnlijk net na het aanbrengen van de zalf. Je moet met beleid te werk gaan bij zulke grote sarcoides.
Gigi's tumoren reageren goed op de zalf. Deze behandeling is effectiever dan opereren, in dit geval was opereren onmogelijk omdat de wond veel te groot zou zijn. Waarschijnlijk zal Gigi de rest van haar leven af en toe behandeld moeten worden voor kleine recidieven, maar dat betekent niet dat ze geen fijn leven kan hebben en ze kan ook met plezier bereden.
Wat de natuurlijke afweer betreft: net als bij mensen: gezond eten, veel beweging, weinig stress, en Gigi krijgt ook curcuma poeder met een drup olijfolie omdat curcuma de eigenschap heeft de groei van bloedvaten voor de bloedvoorziening van de tumor te remmen.
Ik raad iedereen aan als je ziet dat een paard een sarcoide heeft: begin zo snel mogelijk met behandelen, het geeft de grootste kans op succes.

Arabesk schreef op zondag 11 oktober 2009, 14:30:


Strasser gaat dan overgaan in het maken van "opening-cuts".
Of ik dit nu onder de noemer 'goeie raad' zou plaatsen week ik nog zo niet?
Heb je dat al eens gezien??

Koen

Koen Theys schreef op zondag 11 oktober 2009, 18:51:


Daarom zegt Jantine ook;


Nils en Olly

Koen Theys schreef op zondag 11 oktober 2009, 18:51:


Nee, nog niet. En als ik niet weet wat dat precies is en hoe dat zou moeten werken begin ik er niet eens aan.

Groet,

Wil.

Cindy Helms schreef op zondag 11 oktober 2009, 17:32:


Awel, ik was het van plan om het samen met de stem te doen, eerst op de grond en dan onder het zadel maar dan dacht ik om het eens op die andere manier te proberen en dat ging 100 keer beter dan op die andere manier. Waarom?? Kweetetnie... Omdat ik haar ook heb geleerd om te vertragen bij het gewicht naar voor te brengen? (wat ook eerst belachelijk veel naar voor buigen was en nu minimaal) Ik gaf dus tegenstrijdige signalen aan haar om achterwaarts te gaan. Maar dit druist in tegen wat ik heb geleerd, is het wel goed qua belasting? Want door het naar voor leunen breng je toch meer gewicht op de voorhand en eigenlijk wil je toch dat ze vanuit hun achterhand werken?
Pff, denk ik ni gewoon te veel na?
Het is al wel effe geleden dat ik me echt met grondwerk heb bezig gehouden maar op de wei en tijdens het poetsen stapt ze wel achterwaarts als ik het vraag, da zijn natuurlijk geen meters dan maar normaal moet het nog wel lukken.

Ondertussen staat Maia een flink aantal maanden bij mij thuis. Het heeft even geduurd vooraleer ik met haar op de baan durfde te gaan. Ik reed af en toe met haar in de wei maar eigenlijk veel te weinig. Ondertussen staan we een heel pak verder en ga ik meerdere malen per week op stap met haar: alleen, met een ander paardje van de buren, met mijn moeder voorop die gaat joggen,...
Vandaag maakten we een wandeling van 2,5 uur: over de velden, in het bos, op de baan,... Af en toe twijfelt ze en dan stapt ze liever achteruit dan vooruit maar meestal is ze erg ontspannen. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik haar kan geven waar ze recht op heeft! Nu nog durven galopperen buiten en dan zijn we er helemaal!

Wil schreef op zondag 11 oktober 2009, 19:55:


Ik zag het al wel. Meerdere keren zelfs.
Ik ben 100 jaar geleden een tijd met een strasser-bekapper mee op pad geweest.
Let op,die 'cuts' werken wel he maar als je bij meedere dissecties van kadaverhoeven ziet hoe dicht je bij essentiele delen snijd is het toch een beetje angstaanjagend?!

Koen

Blijde schreef op zondag 11 oktober 2009, 20:18:


Je bent een scheet!
Ik ben zo erg blij voor je en dikke proficiat voor hetgeen je bereikt hebt met Maia!
Nu mis ik haar (en jou) nog meer hier op de wei

Ongelooflijk wat een verschil met een jaar (en zeker twee jaar) geleden, vergat je nog te zeggen. Voor de mensen die Maia niet (meer) kennen van twee jaar geleden: er stond slechts een knop op maia: galop en freaken voor alles rondom haar. 3 jaar is er bijna niet met haar gereden omwille van deze reden, tot dat Blijde in haar leven kwam die ... nog nooit op een paard gezeten had (behalve kermis? ) en niet eens wist wat een "halster" was (nu zegt blijde nog altijd "halster" tegen haar sidepull LOL maar ik verbeter haar niet meer - tenslotte lijkt het op een halster ook nog )
Je ziet, zelfs iemand die noppes kent van paarden heeft op een jaar tijd (bijna twee ondertussen?) een ander paard gemaakt van een "onberijdbaar onding".

Daarom: chapeau!!!!