eddy DRUPPEL schreef op maandag 12 oktober 2009, 12:39:
> DAAR, stap je niet
> op..............................................................
> ................................
> stilstaan terwijl hij aan de kletter wil zéér vervelend en
> bereikt hij net het tegenovergestelde !!maw ni plezant zo
.
> Gaat het paard eindelijk akkoord met de ruitercommando's van stoppen en halthouden mag hij /zij van mij is goed lopen en dan bedoel ik echt loooooooooooooooooopen !!Om vervolgens terug het zelfde traject in stap of draf af te leggen aan een losse teugel
.Mensen die de demo met Cindy hebben gezien op de Poedertoren .Hebben gezien hoe Cindy instinctief deze methode toepaste toen Rock flipte bij het applaus ! Op 3 m zette zij hem rond en hij kon eigenlijk geen kant meer uit !Verschillende keren zo een paard rustig terug laten verder gaan bezorgt de ruiter een zekerheid de hem kalmer in de omgang met zijn paard maakt .Cindy durfde vroeger namelijk niet méér galloperen, net om die trek van the Rock
.
> bijna alle paarden die ik zo voorgeschoteld kreeg "mochten" nooit eens de benen strekken en werden altijd angstvallig kort gehouden (anders wassie weg ) waardoor je dus een zenuwpees van jewelste onder je kont kreeg die op ontploffen stond !Na ettelijk km's bergjes lopen was er al een totaal ander paard te zien ,beetje moe datwel maar hoofdje naar beneden ,losse teugel ,geen wit van de ogen niemeer enz..... maw ,paardje waarmee gerust kon gegallopeerd worden zonder direkt je testament op te moeten maken
Gewéldig zo'n uitleg!!
Vaak is dat precies het probleem, niet durven te galopperen... paard kan nooit eens lekker languit galloperen, wat niet wil zeggen dat zo'n galop dan gelijk kanonnehard moet gaan. Gewoon lekker relaxed met lange teugels laten lopen...
Laat ze los, en kies als dat mogelijk is een lekkere steile helling, laat ze maar omhoog ploegen hoor.
)
(Nou, moet eerlijk bekennen dat ik ooit ook eens zo'n niet controleerbare galop heb meegemaakt hoor.... een zandpad langs een kanaal van zo'n 5 kilometer.
Kolere.... wat gingen we hard. Hele groep aan de kletter, no way dat we ooit nog konden stoppen. Weet je waarom? Door zo'n opgefokt klein rotpony'tje (lief bedoeld) wat dwars door een grote groep paarden heenschoot en het op een lopen zette... haha... alles er achteraan!
Enfin.. ik ben blijven zitten, maar vraag niet hoe. M'n hart zat wel ergens in m'n tenen...)
Maar goed.... als ik denk dat ze hittepetitterig zijn laat ik ze net zo lang stappen totdat ze ontspannen. En pas dán mag het een tandje hoger qua tempo.
Sommige hellingen lukt ze niet eens in stap... als ze dan met een paar galopsprongen wel goed boven kunnen komen,..... mogen ze dat.
Groet,
Wil.
Warboel
