Coralie schreef op maandag 12 oktober 2009, 22:20:

Zover ben ik nog lang niet, Coralie, maar ben me er wel van bewust. Ik heb dit soort momenten wel als het niet de bedoeling is, dus onverwachte bewegingen van mijn paard ... dan kost het me geen enkele moeite. Eigenlijk ben ik dus een vreemd mens. Vaak hoor je dat mensen verstarren en verstijven bij onverwachte situaties, ik dus het tegenovergestelde. Ik ben er voor mezelf wel achter, ik zit te veel met mijn hoofd op het paard, ik moet gewoon DOEN. Maar waar ze bij mij de knop hebben bevestigd, pfffff

Spirithorses schreef op maandag 12 oktober 2009, 22:32:


Je kent de mijne?

Anja Seijn schreef :

Ik zou Jeen niet direct onder de koudbloeden scharen, ik zat eerder te denken aan een Fjord enzo.

Nee, niet harder knijpen om harder te gaan. Dat is idd een misverstand. Hoe hard zou je dan moeten knijpen om in galop te gaan?

Druk voer je pas op bij geen reaktie. Maar dan wel duidelijke druk, altijd volgens hetzelfde patroontje en evenveel seconden zodat het paard wéét wat de volgende stap zal zijn. Hij heeft dan zelf de keus om al dan niet te gaan en in welke fase. Dan zul je zien dat het paard heel licht wordt in de hulpen en slechts bij fase 1 wegstapt/draaft. Vooral ook omdat je alles gelijk beloont!

Hoe snel je dat aangeleerd hebt? Als je het goed doet binnen een paar uurtjes, hangt natuurlijk wel af van de basis en jullie onderlinge manier van communiceren. Dat is allemaal niet zo moeilijk, Het gaat erom dat jij het goed doet (timing, consequentie) dan snapt het paard het veel eerder.
Slechte (trage) timing en inconsequentie zijn meestal de hoofdredenen dat het niet lukt. Zoiets ligt zelden bij het paard.

Groet, Pien