Ans Jondral schreef op donderdag 22 oktober 2009, 22:58:


Ellendig en vreemd. Ik dacht aan lyme omdat ik paarden kende met vage problemen, gebrek aan energie ed die dit bleken te hebben en ik zag het bij onze hond, lyme en erlichiose... ene moment stokkreupel, ander moment ging het wel weer.
Met de restverschijnselen kampt ie trouwens nog.
Maar als het dat niet kan zijn, dan wordt het helemaal moeilijk

IR is idd ook nog iets om aan te denken of een andere autoimmuunziekte.-..
Is het een optie om een keer met erik laarakker te praten? Hij heeft goede resultaten met dit soort situaties.
Maar ja.. misschien heb je ook al zoveel afgelopen.

Moeilijk moeilijk... en heel verdrietig

marianne laenen schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 10:30:


Haha, ok, bedankt allebei, ik ga hem inderdaad maar gewoon ophalen en uitproberen.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 12:26:


Pffffffff........ wat moeilijk....... zie Indy weer voor me.

Indy had veel baat bij Shiatsu en Jack Meagher, dit kun je in samenwerking met de behandelende therapeut ook zelf leren, om je paard tussen de behandelingen door aan de praat te houden. Jack Meagher kan erg hard zijn, maar het viel me op dat Indy er op het laatst gewoon om vroeg. Ze liep stukken beter na een behandeling en ik kon haar zelf ook helpen.

We zijn er nooit 100% achtergekomen wat Indy nu eigenlijk had. De ataxie was duidelijk, de diagnose varieerde van vergiftiging tot kanker. Bloedonderzoek gaf ook geen duidelijkheid.

Wil je wel mailen met welke therapeuten ik goede ervaringen heb? Heb ook nog wat boeken / printjes met info liggen, stuur ik graag naar je toe als je interesse hebt.

Sterkte.
Monique

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 22 oktober 2009, 20:41:

Was toch wel benieuwd-

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 12:19:


Achteraf kan ik er ook erg om lachen, maar op dat moment schrok ik me rot.

Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 11:26:


Heb ik ook al eens gehad en das idd even schrikken!! Om je daarna een breuk te lachen, zo relaxt wezen, kan ni anders dan dat ze zich goed op hun plek voelen

sibyl de jager schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 11:39:


Ik dus ook hè, op u kin kloppen zeker

Monique Meijer schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 11:26:


Oh, hoe herkenbaar Monique!! Je schrikt je wezenloos, of niet dan??
Heb ik een keertje gehad met een veulen, verdikkeme.. ik was helemaal in paniek en zelfs de DA gebeld! Heb het veulen opgetild, geroepen, overeind proberen te trekken, hielp niets! Ogen helemaal weggedraaid en een snorkende ademhaling.
Ik dacht echt dat die stierf onder mijn handen!
Achteraf idioot natuurlijk, want moeders stond er uitermate relaxed bij.
Vlak voor de DA kwam werd het veulen wakker en schrok zich een hoedje van mij!
Niks aan de hand....
Zowel de DA als Jules hebben zich een breuk gelachen maar ik, na al die jaren, nog steeds niet hoor!

Het gebeurd kennelijk vaker dus....

Groeten,

Wil.

trea hoex schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 6:43:


Jij bent goe jij ,vulgair !! Is weer zo'n typisch Hollandse houding ,arrogante kloot enzoverder kan perfect, maar dit niet ? Wie begon er hier over mutsen ?? Omdat het beessie een ander naampie krijgt ist ineens vulgair
Mijnbeen ligt achteruit omdat daar mijn kuit ligt , van zodra dat ik geopereerd ben en ze ligt tussen men oren zal ik je iets laten weten . Het is niet dat jij dingen anders ziet ,je ziet dingen die er zelfs niet zijn ,je verzint daarbij je eigen verhaaltje en zo maak je jezelf belachelijk das alles .We zitten ondertussen aan 1300 hits op één fotoreportage .