Ik weet niet waar de behoefte van komt, maar wou ook even reageren.
Mijn idee is dat als je eerlijk en puur bitloos wilt verzamelen, gigantisch veel moeilijker is dan met bit, MAAR wel veel leuker voor het dier zelf.
Dan krijg je zo'n reactie's, omdat het niet perfect is, maar wel prachtig om naar te kijken omdat je weet dat dit dier niet te lijden heeft voor ons plezier.
Zie je dan beelden van een andere bitloze goeroe, en waar de paarden wél spectaculair lopen, ook zonder optoming, dan stel je je toch erg vragen of dit wel puur bitloos bereikt is (niet het doel op zich is belangerijk, maar de weg die je aflegt om dit doel te bereiken. Eindresultaat is niet belangerijkste en als je vaag blijft over die afgelegde weg dan heb ik daar zo m'n bedenkingen bij!).
Wat is dan het verschil, eerst een paard leren mét bit om hem daarna af te doen en bitloos verder te gaan, of van in't begin bitloos, jonge mondje sparen (PRE groeit tot z'n zeven jaar) op moment dat ze zo gevoelig zijn en een iets minder resultaat... ik zou het wel weten als paard!
Dikwijls hoor ik de reactie, dat bij hoge dressuur ook niet aan de teugels wordt gereikt, maar mijn vraag is dan, waarom gebruik je dan nog bit? Wat achter de schermen gebeurt om dit doel te bereiken, zal wellicht minder mooi geweest zijn, maar dat zeggen ze er natuurlijk niet bij.
Vergelijk het ook met de spectaculaire shows, waar ik paarden de lucht in zie gaan, zwaarden die tegen elkaar kletsen, maar achteraf gestresste paarden of de show van Circels en vuur, waar alles er zen aan toe ging en waarvan ik denk dat de paarden er ook nog van genieten. Het is niet zo spectaculair als wat ik meestal zie, maar het geeft op een kunstige manier een liefde weer voor het dier (en waarvan ik persoonlijk héél erg genoten heb), die de meeste wel eens vergeten als ze voor publiek iets willen opvoeren omdat het er perfekt en spektakulair moet uitzien...
Is hier iemand die dan wél perfekt bitloos kan verzamelen met dalende achterhand en rugggebruik en er foto's van heeft??

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 24 oktober 2009, 20:33:


Hahahaha, en ik zag twee beren broodjes smeren.

Ed, (a horse is a horse ofcourse, ofcourse).. ben je niet wat oud voor sprookjes?

Isabel van der Made schreef op zondag 25 oktober 2009, 0:07:


hoe kan het ook anders. Je moet wel ziende blind zijn om er iets anders in te zien.

Herman schreef op zondag 25 oktober 2009, 0:30:



Hahahaha lezen jullie dezelfde sprookjesboeken?? Voor of na de sex??

Arabesk schreef op zondag 25 oktober 2009, 8:20:


Ik snap niet waarom mensen denken dat ze van voren moeten beginnen om de achterhand te activeren...

Merel Stoffers schreef op zaterdag 24 oktober 2009, 23:59:


Wij hebben dit laatst bij Piet gedaan , geweldig , maar dan met 9? clickeraars en een "slachtoffer" . Lijkt me iets makkelijker voor t slachtoffer omdat ook het horen van 1 of 9 clickers verschil uitmaakt en ook een goede hulp is bij de besluiten van het slachtoffer.
Ook voor de clickeraars makkelijker om elkaar te helpen welk moment je wel of niet clickt...
Wij waren er tenslotte om dát te leren...
Groet Marlies

Sky schreef :

Omdat ze daar het eerste resultaat denken te zien: Paard loopt in de krul dus zal wel goed zijn.
Groet, Pien

Arabesk schreef op zondag 25 oktober 2009, 8:20:


Ja daarvan heb ik hier een prachtig exemplaar staan ... pff ...

Sky schreef op zondag 25 oktober 2009, 9:11:


Omdat dat veel gemakkelijker is en iedereen kan het. De kop omlaag trekken met een scala aan hulpmiddelen is binnen een paar minuten gebeurt en voilá: een keurig plaatje voor de dressuurmiepen die niet verder kijken dan hun neus lang kijken en alleeeeeen dat plaatje nastreven.

Achterhand activeren vraagt meer kennis, meer tijd en meer techniek, En dan ziet het er nog niet helemaal zo uit als de plaatjes van de wedstrijden met anky bv.

Arabesk schreef op zondag 25 oktober 2009, 8:20:


Mijn man is in feite iemand zonder paardenervaring. Hij heeft vroeger met fjorden door de bossen gehobbeld en daarmee houdt het op.
Als híj dit soort foto's ziet, kan ie er met zijn kop niet bij dat dit normaal gevonden wordt.
Ik merk vaker dat paardenleken op dit gebied toch al veel meer een nuchtere kijk hebben op dit gebeuren dan de mensen die al lang in de paarden zitten en wiens beeld is vertekent door jarenlange hersenspoeling over ' hoe het hoort'.
Overigens vindt hij ijzer in de mond ook niet normaal.
Daarom komt er in de mond van zijn eigenzinnige merrie om de dooie dood geen ijzer. Dan loopt ie er liever wat langer naast totdat ze elkaar goed begrijpen.
Zijn trouwens twee handen op een buik, die twee :)

Maria Delavega schreef op zondag 25 oktober 2009, 8:57:


aha, was jij daar? leuk zeg ... jammer dat ik dat niet wist, dan had ik je wel eens willen ontmoeten

trea hoex schreef op zondag 25 oktober 2009, 9:02:


De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet! Ik zie continue dezelfde koppeltjes vreselijk veel moeite doen om te reageren. Maakt niet uit over welk onderwerp het gaat, als er één naam verschijnt volgen altijd dezelfde namen en het gaat zelden nog over het onderwerp. Er wordt een foto-album van april 2009 opgezocht om toch maar weer iets "slims" te kunnen opmerken. Het is eventjes wachten, maar dan wordt je wederom bevestigd ... nummertje 2 komt dan ook eventjes grappig doen, even laten zien dat men scherp is? Ondanks het feit dat ik keer op keer moet lezen dat men iemand helemaal niet interessant vindt en helemaal niet geweldig, wordt die persoon wel bij iedere stap gevolgd en zelfs opgezocht. Ik volg (lees: berichten lezen/foto's bekijken) als iemand mij interesseert, als zijn mening mij interesseert of de manier van aanpak mij boeit. Waarom volgen jullie de beste man als hij, volgens sommigen, toch niets kan? Vaak ontkennen is meestal bevestigen. En in dit opzicht zo voorspelbaar! Het is zo doorzichtig joh, dat zelfs een sprookjesboek meer geheimen heeft!

Anja Seijn schreef op zondag 25 oktober 2009, 10:00:

Ik zie continue

En vervolgens gebeurt aan de kant van de 'verdediging' hetzelfde....
Eerst Herman, vervolgens kom jij.. tot ze alle 7 zijn geweest.

Hoezo pot? hoezo ketel?

Spirithorses schreef op zaterdag 24 oktober 2009, 23:06:


Ik heb de les van Mark Rashid goed in mijn oren geknoopt, hij benadrukt in zijn laatste boek dat regelmaat enorm belangrijk is voor een paard. Opwindende afwisseling heb ik al genoeg tijdens onze buitenritten in de stad. Daar zet ik rust en regelmaat naast, geen ander grondwerk dan wandelen en fietsen, altijd hetzelfde poetsritueel met voeten uitkrabben op de hoefstandaard (dat wat niet gemakkelijk gaat heeft vooral behoefte aan regelmaat). Drie maal in de week gaan we op pad. De bak slaan we nog geheel over, al zal dat ook een keer aan de beurt komen. Als ik vier maal per week weg ga dan merk ik al dat dit minder goed valt.

Groet, Michiel