Maria Delavega schreef op zondag 25 oktober 2009, 20:37:


Geef een hengst zijn sociaal leven en gun hem zijn mannelijkheid en bijhorende reacties en er is niets speciaals aan .Zet hem in eenzame opsluiting en je kan dit nooit

Wil schreef op zondag 25 oktober 2009, 19:31:

Iets positiever Wil, je mag die beschermer ook lopen vóór je aan het ruigere werk begind. Reist alleen de vraag; wat vind een paard van een kunstgebit (kunst-lagen?) in de mond?

Nils en Olly

Merel Stoffers schreef op zondag 25 oktober 2009, 20:40:



Nee,onzin.
Ik ben al jaren lid van t forum,maar doe er niet veel mee.
Gewoon registreren en dan word je hartelijk welkom geheten.
Simpel en dat je meteen weggebonsjoerd word is ook niet aan de orde.
Ik heb heel gewoon dingen kunnen vermelden en ik kan nog wel eens amsterdams uit de hoek komen.!
Dus ,wat let je
trudy

Trudy schreef op zondag 25 oktober 2009, 20:47:


Als je nu hebt gehoord""
Probeer t zelf,voordat er weer allerlei"" hear say ""onzin verkondigd word."
trudy

Trudy schreef op zondag 25 oktober 2009, 20:47:


Wat let je > niets, maar was gewoon benieuwd. :)

Voorlopig ken ik te weinig van zijn werk en ben ik zelf niet goed genoeg om uberhaupt iets zinnigs te zeggen. Lezen kan ook interessant zijn - uiteraard - maar voorlopig nog genoeg te lezen.
Zo lees ik hier ook al heel lang mee - al is het tegenwoordig heel trouw - en heb me pas sinds kort geregistreerd.
(Dacht trouwens dat ik dat al eerder had gedaan, maar kon echt niets terugvinden.)

Maar wel fijn om te horen. :)
Vraag me dan altijd af waar die vreemde verhaaltjes vandaan komen...

Trudy schreef op zondag 25 oktober 2009, 20:50:


Was gewoon nieuwsgierigheid, geen oordeel verder.
Had het inderdaad ook kunnen proberen maar vond dit even makkelijker. :)

eddy DRUPPEL schreef op zondag 25 oktober 2009, 20:42:


Hij zit in een weide naast andere paarden, maar wel alleen. 's Nachts staat hij gewoon in de box naast andere hengsten.
Heb hem zien ontploffen onder de man, maar was wel een heel eind niet bereden. Moet hij dan gewoon tussen de merrie's staan? Een andere hengst vreet hij op denk ik. Misschien ook feit dat hij niet veel mag dekken, een man zou voor minder gefrustreerd raken .
Misschien met gepaste training dat het zal lukken, maar hij lijkt me niet het rustige te hebben van een doosnee pre hengst, eerder een turbo-type PRE. Mijn veulen is ook zo'n heethoofd zoals hem, wat wel fantastische bewegingen oplevert.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 25 oktober 2009, 19:30:

Wil schreef op zaterdag 24 oktober 2009, 21:43:

IK had al wat gelezen op Wikipedia, dat het zowel inwendig als uitwendig gebruikt kon worden. "Vroeger" heeft het nog op de lijst van geneesmiddelen gestaan (nu niet meer) en heden word het vaker gebruikt in de alternative geneeskunst.
Maar uitwendig is het dus goed te gebruiken!
Dank je

Nils en Olly

Koen Theys schreef op zondag 25 oktober 2009, 20:53:


En JIJ weet dat zeker??

Nils Vellinga schreef op zondag 25 oktober 2009, 20:45:


Oh... gelukkig Nils..... want ik ben eerlijk gezegd al aan het ruigere werk hier begonnen... en nog niet eens met een bit.... Hellup... ik loop dus achter!!

Alle gekheid op 'n stokje: WAT is het ruigere werk? Ze noemen alles daar...
Ik vermoed dat een paard het knap benauwd gaat krijgen van al die zooi in z'n mond. Niet alleen staal, maar ook nog een kunstof 'bedje' waar het bit op ligt.
Welk megabrein heeft dat verzonnen???

Jammer dat je op die site geen commentaar kunt schrijven. Echt heel jammer!

Wil.

Nils Vellinga schreef op zondag 25 oktober 2009, 20:54:


Geen dank.... het leven kan zo simpel zijn joh...
Schaafwondjes bij mij genezen echt never nooit... duurt dagen!
Het is de combi met paardencontact, dat weer ik.
Druppel er gewoon wat zilverwater op... en binnen een paar uur zit zo'n wondje dicht. Ideaal.
Inwendig?? Oh ja... beginnende keelpijn, verkoudheidjes, griepjes? (H1N1??)
Slokkie.... niet té, want té is nooit goed.... en het is en blijft een zwaar metaal, ook al is het zilver.

Eh.... neem eens 's avonds een heel klein slokje, zeg formaat eetlepel (trouwens nooit op een metalen voorwerp gebruiken, plastic lepel dus!) en kijk de volgende morgen eens naar de kleur van je urine?
Kan wel koffiebruin zijn.

Er zijn zoveel toepassingen mogelijk... ik maak het al jarenlang.
Wat betreft dieren, wonden op benen, zoals de quarter Noa, heb ik er indertijd prachtig mee dichtgekregen. Ook 'n keer van 'n vriendin een schimmel met open wonden door ofwel zonnebrand, ofwel heftige mok.
Zilverwater eroverheen gesprayed en het genas heel snel.
Het is een heel goed anti bioticum en kilt fijn alle bacterieën.

Maar kijk op de site, (www.colloidaalzilverwater.nl) daar staan nog veel meer toepassingen.
Brandwondencentrum Beverwijk gebruikt het zeer zeker... zilvercompressen voor zware brandwonden. Je kunt ook zilverwater op pleisters druppelen... en dan op een wond. Goud schijnt ook te werken, maar daar heb ik geen ervaring mee.
Vroeger waren petrischalen in lab's niet voor niets van zilver....

Dichtgesmette oogjes van kittens deed ik ermee schoonmaken...
Jeetje... waar heb ik het eigenlijk niet voor gebruikt )

Groet,

Wil.

eddy DRUPPEL schreef :


Eddy , hoe kom je daar toch op?
Je walst nu over een heleboel mensen heen. Ook collega's en vrienden.
Je bent niet de enige die notie heeft van bitloos rijden hoor....

Groet, Pien

Piet schreef op zondag 25 oktober 2009, 15:37:


Nou, Piet, ik ben zo'n muts die toch wel een lesje bitloosrijden nodig heeft gehad hoor. Je hoort van die verhalen, je breekt zijn neus bij verkeerd gebruik, je mag niet aan de teugels zitten ... Allemaal leuk en aardig, maar weinig bemoedigend om dan maar wat aan te gaan zitten kloten. Ik had een Dr. Cook hoofdstel voor Jeen, maar dat resulteerde in wurgtaferelen. Mijn lesjuf trok de conclusie, bitloos zal Jeen nooit te rijden zijn Ik heb dus op Jeen gereden met een dubbel gebroken watertrens met rubberringen. Het werd van kwaad tot erger met Jeen. Eerst vond hij de achterzijde van de bak doodeng (ineens hé), hij ging er als een wilde van door, elke keer weer. Op het laatst kon ik er nog net normaal op komen om direct daarna met een zeer gespannen paard een paar stappen te kunnen zetten en dan gingen we weer. Ik heb soms echt jankend naast de bak gezeten, vol schuldgevoel (ik heb het boek Metaal in de mond). Dan maar grondwerk en proberen in ontspanning te komen. Werkte ook niet. Tot het stukje hier op PN "Paard aan de kletter"... ik ben gaan lezen, gaan denken, gaan vragen en gaan mailen. Ik ben afgelopen donderdag naar België afgereisd naar Pien en heb een uurtje heerlijk op haar Puck mogen zitten. Basis is mij uitgelegd en ik heb daar een simpele sidepull mee naar huisgenomen. Vrijdag heb ik Jeen uit de wei getrokken en sidepull aangemeten en opgezadeld. Ik was ontspannen, Jeen was ontspannen en hij gaf lengte ... niet meer dat hysterische Friese opkrullen. Beetje gestapt, Pien's "en wooooowwwww" stop geoefend, beetje gedraafd en let's call it a day! Mijn dochter José haar mond stond open ... "voelt hij zich niet lekker, heeft hij koorts?" Ik was alleen maar blij en heb sinds tijden weer eens echt het gevoel gehad dat Jeen en ik weer eens plezier met elkaar hadden. Maar één zwaluw maakt nog geen zomer. Gisteren was het helaas slecht weer, maar vandaag niet Dus .... ja hoor, heerlijk in de bak geoefend. Ik heb vooral geprobeerd de ontspanning bij Jeen te krijgen, ja doe maar lengte, ja kijk maar ... Ik had bezoek, mijn oudste dochter, die heeft enkele foto's gemaakt. Gooi ik straks in een album hier, met alle risico's van dien. Ik ben (nog) geen voleerd amazone of ruiter, ik ben zoekende, probeer de nieuwe informatie een plek te geven, maar vooral ... ik probeer samen te werken met Jeen, probeer de ontspanning samen te krijgen. Over twee weken reis ik weer af naar België dan ga ik een hele zaterdag naar Eddy kijken en krijgen wij (mijn dochter en ik) ook een uurtje les. Ik overweeg Jeen door Eddy te laten trainen. Ik ga steeds meer mijn gevoel volgen; mijn gevoel zegt mij dat dit een braaf dier is waar nooit de moeite bij genomen is hem correct in te rijden; hij is niet verkeersmak, heeft spanning onder de ruiter (dus niet alleen bij mij, ook bij ervaren ruiters), is supergevoelig en "vertelt" de weg ... Eén ding, Piet, wat er ook gebeurt, nooit en te nimmer komt er nog maar één bit bij mij in een paardenmond. Nooit meer!