Christel Provaas schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 10:21:


Absoluut.We zitten in de think fase
Maar ik think dat voor een tweeweg aanpak veel te zeggen is.
Vergeet niet dat het dit paard altijd "ten stelligste ontraden is" om te galopperen en dat hij vaak in zeer goede positie een paar passen galoppeerde. Die moet eerst ervaren dat ie et mág think ik zo.

Christel Provaas schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 10:07:


Hi Esther,

Die aanleuning moet je wel heel subtiel vragen aan je paard en ieder paard is anders.Mijn 3 paarden reageren totaal anders op de lange teugels,maar als je in het kleine boekje van Piet Bakker de tekst woord voor woord haalt dan zitten er schatten in!!

Hi Piet,

Piet ,Jongen dit is het voor mij hoor,iedere les veranderen mijn paarden zo enorm,ik kan het niet genoeg zeggen.Kzou echt alle info hierover willen hebben die er is.

Gr.Cedric

Gea R schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 11:02:


Je hoeft je niet te bewijzen als dat wat je aan het doen bent vanzelf gaat

Spirithorses schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 10:54:


Kom er op terug Pien

Hoi,
wij zitten te denken om een hooinet van hooinet.nl te bestellen.
Is er iemand die hier ervaring mee heeft. En is er iemand die hier negatieve ervaring mee heeft.We zijn zelf een klein beetje huiverig omdat ons paard erg speels is.
vr groet,
Sijbrand

Spirithorses schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 10:32:


Deel 2 heb ik voor EUR 15,-- tweede hands op de kop getikt!!!!

Anja Seijn schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 11:58:


Dat doe je snel...

Gea R schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 11:02:


Hey waarom ervaar jij druk van buitenaf? Jij en jouw paard, daar draait het toch om. Je hoeft daarbij geen rekening te houden met wat anderen denken. Waarom zou je dat doen? Ik heb allesinds geen gevoel dat ik me moet bewijzen tov anderen omdat ik het bitoos doe. De enige waar tegenover ik me moet bewijzen dat ik hun vertrouwen waard ben, ongeacht wie er bij me staat of voor wat een publiek ik ook sta, ... is tegenover mijn eigen paarden. Want hen zie ik en verzorg ik dagdagelijks. Het zijn zij die samen met mijn gezin mijn leven de moeite waard maken. De rest lap je toch gewoon aan je laars. Ze zien het zo ook wel dat het anders kan. Diegene die het zien willen, althans.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 26 oktober 2009, 23:31:


Dat is verschrikkelijk...

De mens zal altijd een dom wezen blijven, helaas.

Trudy schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 0:47:


Ik weet niet hoe oud je nu bent?

Hier in omstreken is het ook triest eerlijk gezegd, behalve mijn mama en ik rijd er hier niemand bitloos.
Jammer vind ik dat want het is wel meer dan de moeite waard om te doen.

Maar het inlepelen zoals hier op het forum gebeurd lukt niet.

Men met arabje reed ik vroeger met stang omdat hij niet te houden was.
Tot op een bepaald moment ik reining wou beginnen doen, veel meer met m'n zit en dergelijke werken en plots kwam ik tot het besluit dat ik dat bit niet meer nodig had en al rap volgde die neckrope.

Een half jaar later vond ik nh op internet en parelli en eerlijk gezegd heb me er nooit echt in verdiept, ben zelf door middel van les van mijn eigen paarden verder beginnen zoeken en prutsen.
Dan maak je meer fouten, dat is waar.
De teleurstelling is veel groter dan je preventief kan handelen maar het is goed om ermee geconfronteerd te worden dan ga je er extra op letten.

Moest ik geen eigen paard hebben in een manege moeten blijven rijden was ik al lang gestopt.
Paarden staan hier vastgebonden in slirten, willen ze zich rollen stampen ze ze recht.

Enkel een beetje krachtvoer krijgen ze, stoelgang mega hard (ja ik observeer dat, vind dat belangrijk voor gezonde stoelgang)
hooi krijgen ze niet, enkel stro...hoezo de darmen opstroppen.
zeven uren op een dag werken, hopen dat er iemand lief op je zit dan krijg je wortelen...

Triestig vind ik dat.

Cindy Helms schreef op dinsdag 27 oktober 2009, 12:06:


Dat is helemaal zo en het merendeel van de tijd maak ik me er ook niet (meer) druk in. Nu heel wat van mijn kenissen, zijn mensen die gewoon nog traditioneel rijden. Waar ik vroeger met hen een leuk babbeltje kon doen over paarden, merk ik nu dat dit soms echt niet lukt. Ik zwijg er dan ook gewoon liever over. Maar als ze dan iets vragen, heb ik het er soms moeilijk mee dat er zoveel onbegrip is. Ze kijken me dan aan of ik compleet mijn gezond verstand heb verloren.
En het is zo mensen het moeten willen zien en begrijpen.

Cindy Helms schreef op maandag 26 oktober 2009, 21:26:

Ik hoop dat ik de juiste persoon heb aangeduid...
Want echt volgen lukt me hier nog niet... Deze site is nieuw voor me en nog steeds een beetje onduidelijk.

Soit! Dit bericht is voor de persoon die de wonde van Jodi heeft verzorgd.
Het was waarschijnlijk wel een lelijke wonde. Kan ik geloven, ze kwam terug vanop wandel in de donkerte en zullen er dus nooit opgelet hebben.
Mss ergens door op een tak te stappen.

Dan kwam Jodi bij jullie op training dacht ik.
en hij kwam terug met een heel verband om zijn been. Hebben wij er eigenlijk direct van geknipt. Een beetje pure alcohol opgespoten (brand alles weg van bacteriën die er maar kan zijn) En wij hebben hem zo op de weide gestoken.
Paar dagen later zag het er al een stuk beter uit. Dan kwam hij bij jullie weer op show. Direct weer een verband erom met een soort zalfje.

Jodi kwam terug bij ons weer direct ervan geknipt. Zijn been stond helemaal dik! Opnieuw gewoon ontsmet met pure alcohol. En hopsaké op de weide.
Mooi door de openlucht laten genezen. (Ok, moesten ze nu op een slijkerige weide staan zou ik het ook niet doen... uiteraard, dan blijft het gewoon niet proper). Maar goed paar dagen later was dat een mooie korst :) En nu ziet het er weer goed uit hoor. denk dat er nog juist een klein korstje is.

Dat zalfje en dergelijke heeft zijn been zeker geen deugd gedaan. Ben ik van overtuigd. Wat doet een paard in het wild?
Alléja, als je snapt wat ik wil bedoelen. Dat zalfje is volgens mij dikke zever en enkel wat fantasie.

Mijn hondje had toen ook een wonde had het ook toegebonden en mooi uitgekuist en verzorgt en zalfje hier zalfje daar. ja volgende dag mooi staan etteren. Bah zag er nog slechter uit. Dan maar gewoon ontsmet en verder laten rondlopen en rollen waar hij wou. volgende dag mooi korstje :)
en dan langzaam aan laten weggaan.

Dus hmmm je mag mss dierenarts zijn als beroep. Maar dat klopt naar mijn weten toch niet om daar zalfjes en verbanden om te doen hoor. Bovendien is dat niet echt natuurlijk hé. Als we hier dan toch zo natuurlijk moeten zijn.

En ja dat is niet echt mijn mening dat jou manier slecht is. Ik vind die zalfjes natuurlijk kruide,... fantastisch leuk en het lijkt ook echt zo natuurlijk. Maar proefondervindelijk heb ik wel al gemerkt dat een paard gewoon op de weide laten staan met zo'n oppervlakkige wonde vaak veel beter is. En gewoon een beetje gerust laten dat het zijn tijd krijgt om te genezen. En niet teveel in zand rondtjoolen.

dus ja ik begrijp waarom je er een verband zou omgedaan hebben. i.v.m. het trainen in zandpiste... Maar het is zeker niet dé oplossing om dat wondje te genezen hoor.

alléja die fantasie ging er net ietsje over.
Terwijl ik overlaatst een geval heb gezien dat het wel nodig was... bij een veulentje hangde de hele lap los net boven haar hoef.
Mooi verband gedaan met zo'n rooddoorzichtig watertje in het verband en dan in de plaaster.
En dan kan ik jullie wel begrijpen. alleen die zalfjes... gelijk wat ze daar in draaien... theeft voor mij al genoeg bewijzen dat het eigenlijk omgekeerd werkt.

Allé ik wil hier nu echt geen commentaar op je beroep geven hoor. met alle respect en zou je eigenlijk wel nog willen opvolgen.

En super dat jullie zo natuurlijk willen zijn naar jullie paarden toe.
Maar door dat natuurlijk gedoe met die zalvjes draaide het naar het paard eigenlijk negatief uit.

Jodi's been zag er na de show echt niet lekker uit. Zo dik.
Had waarschijnlijk wat ginder doordat het zo gezwollen was.
Terwijl hij dat oppervlakkig wondje niet eens merkte waarschijnlijk zonder verband.

hoop dat je het niet te aanvallend opneemt want zo is het allesinds niet bedoeld.

Liefs Florrtje