Maria Delavega schreef :
> Euhm
...Pien heeft er ook niet bijgezegd in haar antwoord
> dat die ruiters altijd al
bitloos gereden hebben waarover zij
> het had....ik veronderstel dat zij mensen over de vloer
> gekregen heeft die western en/of klassiek gereden hebben met
> bit, dus dat het gewoon over de stijl ging waarover zij
> praatte? Ik heb inderdaad gemerkt, dat als je van goeie
> westernruiter les krijgt, de stijl niet veel verschilt met die
> van de klassieke dressuur.
Naar mijn mening moet het rijden met en zonder bit, engels of dressuur, Ijslands of Arabisch begínnen bij de basis en van daaruit bouw je verder op. Helaas worden er nog wel eens belangrijke stappen overgeslagen en worden kunstjes er met geweld in gepompt (lees: overmatig aan de teugels hangen).
De mensen die hier met eigen paard komen lessen zijn zowel western als engelse ruiters, de meeste van hun paarden zijn ooit met bit geschoold en zijn reeds overgestapt op
bitloos. Op dit moment hebben we niet één lesser-met-eigen-paard die met bit rijdt.
Het lijkt alsof western ruiters minder trainen of hun paarden 'langer' laten maar dat zijn maar momenten. Een westernrijder laat de druk los zodra het gewenste effect bereikt is, een engelse rijder wil de druk nogal eens blijven handhaven. Die ruiter vertel ik dan net zo goed dat het paard tussendoor lang en los gereden kan worden. Westerndressuur komt erg overeen met engelse dressuur.
Even @ Eddy: Als een paard in de spin over de binnenschouder wegvalt moet de westernruiter net zo goed binnenbeen en binnenteugel gebruiken of op z'n minst 'wakend' aanwezig laten zijn. Paard moet rechtgesteld worden en daarna z'n gewicht op de achterhand zetten voordat-ie aan de spin begint. Een spin is iets anders dan een snel rondje draaien (wat veel mensen denken). Neckreining is pas voor een gevorderd stadium als het paard zich heeft leren dragen. Om die reden moeten al mijn leerlingen hun paard met twee handen rijden, óók om hun eigen lichaam recht te leren gebruiken zonder te leunen etc.
Ik copieer effe wat ik enkele dagen geleden schreef:
"Er zijn twee soorten bitloze ruiters: Zij die net zo rijden als ze met bit deden; constante aanleuning, paard nul ruimte geven, steeds werken aan de krul en controle en er zijn ook ruiters die denken dat
bitloos rijden betekent dat het paard zelf maar mag kiezen waarheen het wil gaan en wat het wil doen. Veel bitloze ruiters hebben het 'moeten' zo erg weggelaten en de teugels zo lang dat er geen communicatie meer is. Ik kies liever voor de middenweg. Bij sommige oefeningen nemen we de teugels meer op en bij andere oefeningen is er geen teugel en moet je het helemaal hebben van je zit".
Beantwoordt dit je vraag zo een beetje?
groet, Pien
Warboel
