Marianne schreef op zaterdag 27 november 2004 10:49

niet dat een paard (of hond in zijn geval) de intentie heeft of mij een
plezier te doen.. wel zichzelf : door bv van 'druk' af te komen of de
'beloning' te krijgen, of dat nou in de vorm van yes of snoep is..
'gevoelsmatig' wat moeite mee hebben om te accepteren zoals het is. Hoe vaak
hoor je b.v. niet 'hij wil graag voor mij werken'... ik denk dat dat onzin
is. Een paard doet wat van hem verlangd wordt, het wordt door ons opgelegd -
of dat nou 'associatie-spelletjes' zijn of niet..

Weet je, volgens mij vindt een paard het fijn om een leider te kunnen
volgen. Als jij een duidelijke leider ben en het paard uitnodigt om je te
volgen, dan doet dat paard dat graag.
Via die weg (wordt ook wel 'spiegelen' genoemd), kan je je paard van alles
laten doen.
Dus: 'hij wil me graag volgen', in plaats van: 'hij wil graag voor me
werken'. Maar komt wel op hetzelfde neer. Of?
Groet,
Coralie

wel aan gaan doen lijkt me fantastisch maar ik heb niet zoveel geld ik zit
nog op school over paar jaar benk dr af maar woon dus nog bij mn pa en ma
hoe doen jullie dat nou ??? en zijn er dingen te doen zonder boek of ander
nh spul nodig is???

Hallo Jenneke,
Als ik jouw berichtje zo lees, denk ik dat jij (o.a.?) grond- en
loswerkoefeningen bedoelt en niet NH. NH is namelijk niet iets wat je
doet, maar wat je bent. Het is een instelling, een gevoel, een
gedachtengang, een overtuiging. En dit brengt je ertoe om op een zo
natuurlijk mogelijke manier met je paard om te gaan en je paard zo
natuurlijk mogelijke leefomstandigheden bieden.
Wat je binnen NH kunt "doen", en wat jij waarschijnlijk bedoelt, is bijv.
die grond- en loswerkoefeningen met je paard gaan doen, om een natuurlijke
communicatie tussen jou en je paard te ontwikkelen. Hiervoor hoef je niet
veel geld te hebben; het Freestyle boek van Emiel Voest bijv. kost geloof ik
20 euro en daar kom je al een eind mee. En je hebt dus Internet; er zijn
genoeg websites (o.a. deze) waar je ontzettend informatie uit kunt halen en
enorm van kunt leren. Verder "spul" heb je m.i. niet nodig. En tenslotte:
lekker op het forum blijven, want ook dat is erg leerzaam!

groetjes,
Petra
www.jovarna.tk

Hallo Jo,
Jij doet dat héél goed!
Niks aanstellerij, foei!! Zeker niet als het paard zich door anderen laat
bijten.
Is hij misschien hoefbevangen?
Of ontstoken zoollederhuid?
Is hij 'natuurijk' bekapt? (Zo niet: alsnog doen!)
Krijgt hij eiwitrijk voedsel? (Zo ja: dieet veranderen in eiwitarm.)
Goed dat je hem voorzichtig verleidt met voedsel. Bewegen is bijna altijd
goed, dus voor hem waarschijnlijk ook.
Voor hem echt fijn dat jij je er (toch) ook nog even mee bemoeit!
Sterkte er mee.
Coralie

jo schreef op zaterdag 27 november 2004 15:57

Klein probleempje. :)

Een paard die gezwollen gewrichten heeft gehad en nu een maand of anderhalf
zonder ijzers loopt.........loopt op eieren.

Nou dacht ik: hij heeft echt pijn.
Anderen zeiden: hij stelt zich aan.

Kan een paard zich aanstelllen?
Geloof er geen bal van!

Sommige zullen kleinzeriger dan anderen zijn, okè.

Nu wilde ik het testen.

Dwingen tot lopen............een ramp voor hem en een ramp voor mij.
Nam uren in beslag en hij hgield meer zijn hoofd achterover en ik voelde mij
een tiran.

Laten staan waar hij stond met de deur open.
Met hele kleine stapjes met lange tussenpozen kwam hij voorzichtig de stal
net zover in dat hij rond kon kijken.
En daar stond hij.
Ik kon hem poetsen, benen oplichten en verder mijn werk doen zonder dat hij
een stap verzette.
Ja, met been optillen dat hij pijn had (net als een hond met een sneeuwklomp
tussen zijn tenen).

Toen maar met een stukje wortel voor houden.
Hij rekte zijn nek en rekte zijn nek en dan wiebel wiebel, stapje en weer
proberen.
En zo met kleine stapjes hem naar buiten gekregen........ging niet veel
sneller dan met dwingen.
Zo ook met brood.

Hij heeft overal oppervlakkige huidwondjes.
Wat vertelt dat hij zich liever laat bijten dan dat hij verplaats voor de
andere paarden.

Ik geloof dus niet in aanstellen.
Maar wil open staan voor de gedachte dat hij zolang pijn heeft gehad, dat
hij het nog steeds verwacht maar niet meer heeft.
Dat de pijn dus tussen zijn oren zit.

Vandaag waren voor de eerste keer sinds lang er anderen bij en liep hij ook
niet.
Dus ik zei: ik lok hem iets sneller met stukjes appel naar buiten.
Nou een reactie alsof ik mijn ziel aan de duivel verkocht!
Nu doet hij niets meer zonder beloning, werd er gezegd.

Toch wil ik hem leren dat lopen wel weer leuk is en geen pijn meer doet.
Als ik dat met eten moet doen en dat in de loop der tijd verminderen....so
be it.

Maar ben ik fout bezig,zijn er beter methodes?
Wat vinden/denken jullie?

e m kraak schreef op zondag, 28 november 2004, 15:41:

.

Hmm... een andere invalshoek dan maar: zou je kunnen stellen dat wij mensen aan de *top van de voedingsketen* staan, en daarom zijn wat we zijn... en dat ons belang mbt o.a. het door jouw genoemde "breder perspectief etc" daarmee niet gediend is, en de wens daartoe vnl cultureel of sociaal bepaald is...?

Is dat krabben op z'n Japans..??

Marianne

Coralie schreef op Sat, 27 Nov 2004 17:43:54:


:) of-ie het 'fijn' vindt weet ik niet, maar ik kan me wel voorstellen dat het voor een kudde-dier rust en veiligheid geeft (of duidelijkheid). Een dier dat per definitie 'solitair' leeft zal die 'leiding' niet of nauwelijks accepteren. De aard van het paard is dan wellicht groeps-gericht.. handiger voor ons :)

e m kraak schreef op zondag, 28 november 2004, 15:41:


.. je bedoelt dan de Indianen van weleer, aansprekend op ons romantisch wereldbeeld? Of die van nu.. in reservaten geduwd, verslingerd aan drank, drugs.. welke 'snaar' van ooit trilt daar nog na...?


Eh.. niet japans zoals ik dacht, maar waarschijnlijk Indiaans..?

Marianne

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 13:54:


Mensen zijn erger, meer gekompliseerd en niet bepaald intressanter daardoor voor mij. :)

Ik heb me weer voorgenomen, als ik oud ben en alleen (man dood,vast en zeker voor mijn dood ) ga ik als een kluizenaar leven. :)

Inge Teblick schreef op zondag, 28 november 2004, 14:32:


schitterend, ik ben een vlinder

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 28 november 2004, 14:40:


Volgens mij begint de sfeer te dalen en raken we allemaal depressief. :)

Vrolijke noot tussen door?

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 16:21:


Beide, denk ik. Ik heb het van een echt Indiaans internetvriendje
Zoals de modern-westerse cultuur, de Chinese cultuur, etc. gebaseerd zijn op een eeuwen terugvoerend identiteitsproces zal dat voor de overlevende natives weinig anders zijn.


Lakota voor "alles is 1" of "we zijn allen familie"... zoiets.

Egon

Coralie schreef op Sat, 27 Nov 2004 17:34:18:


In het voorjaar schijnt hij een hoefbult (ontsteking) gehad te hebben.
De smid heeft hem toen verkeerd behandeld en het ging van kwaad tot erger.
Uiteindelijk heeft de hoefsmid gezegd: je moet hem binnen zetten.
Toen heeft het paard de hele zomer, twee en half maand stil gestaan in zijn stal en daar eten gekregen.
(Tot mijn collega hem in sept./okt. van de ijzers afgehaald heeft).


Ja, dat is hij nu een maand of twee.


Hooi, balgras en krachtvoer......maar hij is nog te mager en geen spieropbouw meer.


Mijn collega zei vandaag: omdat hij altijd zijn voer binnen kreeg in zijn stal-> daarom wilt hij niet naar buiten, daarom wilt hij niet bewegen.
Jij bent te aardig en hij kan best, als je hem maar aanpakt.
Dat hij zich laat bijten, komt omdat hij niet gewend is samen met andere paarden te zijn-> niet omdat hij pijn heeft.


Advies vandaag gekregen: voor hem is het het beste toch gewoon naar buiten gejaagd te worden.
Want dan leert hij dat als hij wilt eten, hij voor zichzelf moet opkomen en dat hij dan naar buiten moet.
En dat was het.

Ik was te lief en te vriendelijk voor hem.
Daar mocht ik het mee doen.

Weet je wat hij ook doet?
Op hout knagen .
Heen en weer dijnen als je een wortel net buiten zijn bereik houdt.....voor dat hij uiteindelijk een stap zet.

Maar nee, er is niets mis met hem.


Joke.

Beste Allemaal,

We hebben een shetlandveulen van 6 maanden en nu vragen wij ons af of het nu wel of niet goed is om die mee te nemen als we uit rijden gaan.

In het wild moeten de veulens net zo hard lopen als de rest, maar of dit dan ook goed is?

Bij honden is het zo dat ze niet zo veel mogen lopen omdat de spiergroei de botgroei belemmerd. Hoe zit dat bij paarden?

Esther en Dennis

Hallo allemaal.

Ik ben sinds een week of twee op de hoogte van deze site, en heb al aardig wat
doorgenomen op dit forum. Heel veel opgestoken inmiddels. Mijn dank voor al
jullie informatie!
Wat ik nog niet ben tegen gekomen is gebitsverzorging. Mijn shet begint heel enthousiast op d'r hooi te kauwen om er vervolgens proppen van te maken en te laten vallen. Duidelijk een gebitsprobleem lijkt me. Ze is 7 dus wisselen is al voorbij. Mijn vraag aan jullie :" Weet iemand van jullie een goede paardentandarts die in de regio Emmen werkt ". Ik heb er inmiddels twee versleten, deze bevielen niet zo goed.
Hoop gauw van jullie te horen

groeten Collane.

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 16:36:

Oke; leuk verhaaltje ???!!!

Voor de liefhebbers dan .... Isabella ontmoet Sinterklaas

Mochten we nog denken dat paarden "vreemde" mensen voor "rare" wezens aanzien, dan is het antwoord bij mijn pony neen ... ze ziet kennelijk niet een wezenlijk verschil bij een normaal mens en eentje gekleed in rood gewaad, met baard of pikzwart met vreemde kleren aan.

Sinterklaas stond te wachten tot hij de kindertjes die binnen zaten mocht verwelkomen en stond zich met de Pieten te vervelen. Afijn ik kom langsgelopen (toevallig) met Isabella en een van de Pieten roept; kijk Sinterklaas uw paard komt eraan.
Waarom die Sint zegt; maar Piet wat heb je nou gedaan; Amerigo is helemaal vies en gekrompen.
Ik zag de humor er wel van in en liep even op dat melige clubje af.
Isabella keek niet eens vreemd op dus van die rare mensen, en zag of rook kennelijk iets lekkers (en ze wat zoet hoor op dat moment hihi) en ging gelijk met haar "ik ben zielig en ik heb honger blik" die Piet aan staan te kijken. Jaja het werkte "mag ze een pepernoot?".

Ja dat mocht, en ze vond ze nog lekker ook en natuurlijk was zwarte Piet toen heel erg lief in haar ogen .

Groeten,
Ingrid