Anja Seijn schreef op zondag 29 november 2009, 15:13:


Sandra Kim en Luc Steeno hadden ooit een hit nl. : Bel me, schrijf me, ... Neen, zie dat zeker wel zitten hoor. Stuur me daarvoor maar een mailtje

Anja Seijn schreef op zondag 29 november 2009, 15:13:


Nou, dan ben ik ook van de partij als dat mag. :)

Merel Stoffers schreef op zondag 29 november 2009, 15:55:


Cindy ... ik ga je schrijven Zingen is niet zo'n goed idee, de tegels trekken krom als ik een deuntje zing

Merel & Martine ... we hebben het nog steeds over de workshop van Cindy hé ... niet over TTouch toch?

Ik weet wel waar TTouch gegeven wordt, ongeveer in mijn achtertuin ... PTC Barneveld! http://www.cursuscentrum.nl/cursus/5/61/ttouch-paard/

jennet schreef op zondag 29 november 2009, 12:39:


Een jachthond? Veel succes ermee in het bos terwijl jij op je paard zit
Wij hebben een Duitse staander en die krijgt regelmatig een rood waas voor zijn ogen, dan hoort of ziet die ons niet meer. Voedselbeloningen? Daar heeft hij géén tijd voor. Achter konijnen zitten of zelfs maar achter de schaduwen van overvliegende vogels, da's veel plezanter

Marianne

Nou ben in juist een beetje de kassen aan het oprommelen. Terug wat plaats maken, je weet wel.
Vind ik opeens een bundeltje, waarin ik mijn redevoeringen voor de lessen Nederlands in het 5de en 6de middelbaar bewaarde. Het enige trouwens dat mee naar dit huis gekomen is van het middelbaar én dat was ik al lang vergeten. Wellicht omdat deze stukken bij mij altijd over dieren gingen, dat ik ze bewaard heb.
Dus, valt uit dat bundeltje een briefje met een gedicht dat ik toen voorlas als onderdeel van een redevoering met zelfgekozen titel "Paarden in de Middeleeuwen". Ondertussen 11jaar geleden.
zie ik daarop staan:

Fragment uit Mazeppa geschreven door Lord Byron:

Golvende staarten en vliegende manen;
Brede neusgaten en ontspannen draven;
In hun monden geen bit of teugel;
En onder hun voeten geen ijzerbeslag;
Flanken zonder littekens van sporen of roede;
Duizenden paarden -- wild en vrij;
Als golven die rollen over de oceaan;
En in overvloed tekeer kunnen gaan.

Wil toch betekenen dat we deze overtuiging al langer met ons meedragen, maar dat we er gewoon soms lang overdoen om zelf de cyclus te doorbreken en er volledig voor te gaan. Prachtig stukje.

Ilona Kooistra schreef op zondag 29 november 2009, 15:10:


Piet houdt never zijn mond niet en zeker niet als ie hetzelfde zegt als jij en 10 andere forumschrijvers.Waaronder mensen die de hele moeilijke en lange weg afgelopen zijn met hun eigen hoefbevangen paard.Gewoon omdat in de jaren dat ik hier schrijf me geen enkel paard bekend is wat afgemaakt moest worden vanwege bevangenheid.Kom daar in de ijzerboerenfamilie eens om.
Maar ik neem aan dat je makkelijker een voedingsspecialist in de hand neemt, magnesium bestelt en de boodschapper van moeilijke dingen, (oh jee, mijn smid en dierenarts niet geloven?? ) verwijten dat hij boosaardig geschreven zou hebben.
Aan de TS zou ik willen zeggen: GEBRUIK JE VERSTAND en wees als een kind zo blij dat je hier oprecht, zonder achterliggende belangen advies gekregen hebt wat je paard kan redden. Het beest is DOODZIEK en die kermis onder zijn voeten maakt het alleen maar erger. Het is zoals Ilona zegt, duik erin! NU! mail alle mensen die je hier antwoord gaven desnoods prive, vraag hen naar het waarom.

En verder? Veel succes met dat arme dier.

marianne laenen schreef op zondag 29 november 2009, 16:11:
Ook de hond moet je trainen, net als je paard. Het is een misvatting dat een jachthond een hond is die jaagt. Het woord jachthond betekent slechts dat hij gefokt is om te assisteren bij de jacht. Da's heel wat anders dan zelf achter de konijnen aangaan, want dat doen niet-jachthonden net zo goed. Zeker een duitse staander die gefokt is voor samenwerking met gebruikmaking van zijn kwaliteiten als staande hond en aan te leren talent tot apporteren, heeft veel will to please en is relatief gemakkelijk onder appel te krijgen.
Da's bij een jack russell of een ruwhaartekkel wel wat anders; deze honden zijn gefokt om zelfstandig een vossenbouw in te gaan of een aangeschoten zwijn op te sporen. Die gretigheid is uiteraard moeilijker weg te trainen.

Christel Provaas schreef op zondag 29 november 2009, 16:28:


belange ni

Ik schrijf even berichtje n.a.v. mailtje van Anja stein,

Ik heb tijdje niet meer meegelezen en al langere tijd niet meer meegeschreven en Anja heeft mij even wakker geschut!(bedankt An daarvoor!).

Ik heb tijdje niets van mij laten horen doordat mijn allerliefste Moedertje 24 juli is overleden,mijn allerbeste maatje die ik vreselijk mis.
Ze was al 2,5 jaar ziek en het was vreselijk moeilijke tijd ook omdat ze pas 68 jaar was.

Ik ben gewoon uit mijn doen en las heel soms mee maar kon gewoon niks intikken,het lukte gewoon niet terwijl tijdens mijn Moeders ziekte ik hier zoveel tijd heb besteed en het mij erg goed deed.

Ik hoop dat ik het hier weer kan oppakken maar vind in ieder geval dat ik wat van mij moet laten horen.

In mijn memorian zal ik foto van haar posten,

Groetjes allemaal

Conny

stumperd schreef op zondag 29 november 2009, 16:48:


Hallo Conny, m'n diepste medeleven. Het is erg pijnlijk zo iets en de pijn van het gemis zal wat vervagen met de tijd, zonder dat je die persoon vergeet.
Veel liefs, Caroline X

Maria Delavega schreef op zondag 29 november 2009, 16:52:


Wat verdrietig, Conny.
Sterkte met alles!
Doe maar kalm aan, dit soort verdriet vraagt gewoon heel veel tijd.

Els.