Christel Provaas schreef op vrijdag 4 december 2009, 15:12:


Ik heb die ervaring ook: goed om het andere paard er bij te laten. Die bleef rustig.
De volgende dag heb ik haar (de achterblijvende ander) weggebracht naar vrienden, bij andere paarden.

Spirithorses schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:56:


Ieder geluk is relatief...

Mooi omschreven Pien...

Maar weet je wat ik wel denk? Dat mensen die ergens zo met hart en ziel voor zijn gegaan... Daar kun je van op aan dat het oprecht is wat ze doen, oprecht gemeend...
Als je ergens zó diep voor kunt gaan... Dan móet het wel je way of life zijn...

Denk dat daar hier op het forum aardig wat voorbeelden van zijn...

Al geldt dat sowieso voor ieder op zijn eigen manier...

Spirithorses schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:56:


Dat begrijp ik maar al te goed. Daarom dat ik ook de stap niet hals over kop zet. Die blubber, daar heeft nu zowat iedereen die z'n paarden wat natuurlijk wil houden erg last van neem ik aan...
Maar zeg nu zelf, ben je niet gelukkig?
Ik heb een Portugese merrie gekocht van een jong meisje die een fokkerij had in het Franse Larzac. Ze had toch redelijk veel paarden, dus een enorme klus om die allemaal te onderouden in een gebied waar water zeldzaam is. Daarnaast kwam nog kijken het 'gepest' van de Franse staat die voor elk ditje en datje een tax kwam eisen, een kwaaie politie die z'n werk iets te nauwkeurig deed en het arme kind is van armoede gestopt met de fokkerij. Ook deed ze wandelingen en schijnt dat de normen ook heel streng zijn om wandelingen te organiseren met eigen paarden in Frankrijk.
Ik wéét dat het niet makkellijk is, maar zoals ik al zei, dat is het nu ook niet. Het is een keuze die je maakt in je leven.
Nog even dromen voor het slapengaan...
http://www.proprietes-rurales.com/fr/achat,vente,propriete,haute-saone,residentiel,ferme-terrain-maison,8213.html

Maria Delavega schreef op zaterdag 5 december 2009, 0:07:


Dromen zijn altijd goed. :)

Vind ik zo een fijne quote:
De rede biedt ons vele mogelijkheden tegelijk, de intuïtie kiest daaruit feilloos het beste...

Merel Stoffers schreef op zaterdag 5 december 2009, 0:10:


Mooi gezegd...kende ik niet
't is gewoon, ergens voel ik me schuldig dat ik m'n Franse meisje uit haar gebied gehaald heb en wil haar terug haar thuis bezorgen. Ze is zo'n lief, gevoelig paard, heb ik nog nooit gehad...heb haar al beloofd dat we samen terug zullen gaan .