Maria Delavega schreef op zondag 6 december 2009, 18:26:
> Peter Donck schreef op zondag 6 december 2009, 16:01:
>
>> Piet schreef op zondag 6 december 2009, 15:43:
> hooggevoelig dier en houdt echt niet van knuffels (ik gruw er
> ook van als iemand me ongevraagd aanraakt). De ene kan er iets
> beter tegen dan de andere, maar over 't algemeen doe je hen
> echt geen plezier door te knuffelen.
hoi Piet,
bedankt om even "in de bres te springen"
dit soort reacties, afkomstig vooral uit onwetendheid - ik denk niet dat iemand die een reactie plaatste, ooit al paardencoaching geprobeerd heeft? - ben ik gewend om te horen hoor. ofwel reageren mensen heel enthousiast en willen ze het uitproberen, ofwel breken mensen het concept paardencoaching - op grond van ? gebaseerd op ? - volledig af. Einstein, Newton, en tal van grote uitvinders werden gek verklaard toen ze hun theorieën bekend maakten. jaren later bouwt de wetenschap nog steeds verder op hun ideeëngoed. feit is, dat paardencoaching intussen zo'n 20 jaar bestaat, inmiddels sterk evolueerde, en het aantal paardencoaches ieder jaar groeit. mijn Amerikaanse contact vertelde me dat er wereldwijd intussen zo'n 8.000 mensen professioneel aan de slag zijn. meestal zijn het hoog opgeleide mensen, met een rijke carrière, die hun goed betaalde job gedeeltelijk of volledig opgeven, om andere mensen met hun privé en professionele struikelblokken verder te helpen door bij het veranderingsproces paarden in te schakelen. zouden al die mensen dat zomaar doen, voor iets dat niet werkt? wie weet. misschien lopen er 8.000 gekken rond die ze maar beter in de boeien zouden slaan. in Nederland zijn er bijvoorbeeld al veel meer paardencoaches aan de slag dan in België, Nederland staat op dit vlak al veel verder dan Belgenland. in België heeft de stad Gent bijvoorbeeld 1 paardencoach full time in dienst. deze paardencoach begeleidt leerkrachten die te maken krijgen met moeilijke leerlingen, zodat ze beter kunnen omgaan met de moeilijker leerlingen. in Limburg zet een jeugdinstelling nu ook paarden in in het begeleidingsproces van de geplaatste jongeren. de universiteit van Utrecht integreert nu ook coaching met paarden als onderdeel in een voortgezette opleiding. ik ga er een eindwerk van een studente voor begeleiden. blijkbaar slaan die universitairen dan ook de bal compleet mis? wie weet. tientallen multinationals stuurden uit gans Europa hun topmanagement naar leiderschapstrainingen met paarden van het EAHAE netwerk. ze betaalden hier schandalig grof geld voor. misschien weten die multinationals niet goed waarmee ze bezig zijn? wie weet.
het spijtige aan paardencoaching is, dat de opleidingen verschrikkelijk veel geld kosten en daardoor niet voor iedereen toegankelijk zijn. in januari bijvoorbeeld volg ik anderhalve dag voortgezette opleiding in Duitsland, wat me zo'n 2500 euro zal kosten. de afgelopen 5 jaar werden gevuld met tal van coachings- en paardenopleidingen in Amerika, Nederland en Frankrijk. al m'n vrije tijd en spaargeld werd hierin geïnvesteerd. het zou mooi zijn mocht "broodje aap verdienen" of hoe luidde het precies, de afgelopen 5 jaar waar geweest zijn
in realiteit was het echter het omgekeerde. en dat is prima, want ik heb een pak bijgeleerd over mezelf, over anderen, en over paarden. ik bekijk mezelf, anderen en paarden door een totaal andere bril nu en ik stap veel "lichter" door het leven, ik zie veel meer mooie dingen, ik ga anders om met mensen en prijs me gelukkig met de mensen die me nu omringen. mijn geld ben ik kwijt, dat is waar, maar mijn leven is er immens door verrijkt en ik zou het voor geen geld ter wereld anders willen gedaan hebben. ik ben nu klaar om door paardencoaching van deze wereld een betere plaats te maken. en ja, ik zal er mijn beroep van maken. en ja, dat impliceert dat ik er ook betaald voor zal worden. de impact van paarden op mensen is zo onbeschrijflijk groot, dat wie er van geproefd heeft, weinig anders kan dan dit te willen delen met andere mensen. in 2008 heb ik, bij wijze van 'oefenen', een jaar lang gratis mensen gecoacht met paarden. hun leven is er door veranderd - in positieve zin. dat gaf voor mij de doorslag om in 2009 Equiboost op te richten. in 2010 wil ik mijn kennis doorgeven. omdat er veel goeds kan gebeuren met paarden. hoe meer paardencoaches er zijn, hoe meer mensen geholpen kunnen worden. het spreekt voor zich dat ieder voor zichzelf uitmaakt, of hij of zij wil geholpen worden door paarden. het kan, moet niet
ik geloofde aanvankelijk ook niet dat paarden een gedragsverandering konden te weeg brengen of dat paarden een belangrijke bijdrage konden leveren aan bedrijven om efficiënter te werken. dat leek me echt wel heel ver gezocht, zelfs voor een open minded iemand als mezelf. ik reageerde net hetzelfde. "zal wel" "kan toch niet". tot ik het zelf probeerde. en dan sta je natuurlijk wel even raar te kijken
we leven in een vrij land en iedereen mag zijn mening uiten. voor mij is het dus prima als mensen paardencoaching de grond inboren.
de bedoeling van de aankondiging van de opleiding op dit forum was - excuses dat het op de verkeerde plaats stond trouwens - om aan paardenmensen te laten weten dat dit bestaat. paardencoaching bestaat, en als er bij iemand de interesse leeft om meer te gaan doen met zijn of haar paarden, dat er nu ook een toegankelijke opleiding bestaat. jullie hoeven niet meer naar Amerika te trekken om het zelf te leren. de bedoeling is geenszins om mensen te overtuigen van het belang van of de impact van paardencoaching. wie op een bewuste manier omgaat met zijn of haar paarden, weet vanzelf waar ik het over heb.
Warboel
