Hoi,
Ik ben op zoek naar nuttige informatie in verband met de training van alfa - merries. Zelf heb ik een 'uitgesproken exemplaartje' staan
. We hebben al een weg afgelegd van veel 'vallen', maar ook weer 'opstaan'.
Ik probeer haar zoveel mogelijk afwisseling te geven: grondwerk - lange teugel - rijden.
De moeilijkheid ligt voor mij
bij het rijden. Bij de andere disciplines vinden we een weg in balans.
Maar op haar rug is het andere koek
.
Zolang zij kan bepalen, geen probleem. Ze leeft in een kleine kudde met buitenbeloop.....ze kan zich dus uitleven in haar natuurlijke instinct.
Ze heeft rijtechnisch veel potentieel, maar eist terzelfdertijd ook perfectie van de ruiter. Oké daar kan aan gewerkt worden.
Maar er speelt veel meer. Trainen met anderen (kuddegenoten en maatjes die ze regelmatig ziet) is erg moeilijk. Zij voelt alles, alles wat intensiteit en beleving bij mezelf natuurlijk, maar ook bij andere paarden en ruiters betreft.
Als zij vindt dat ze op een andere plaats in de piste moet lopen, gaat ze enorm in verzet, met explosie tot gevolg (lusitano - volbloed
) Een jong paard uit de kudde dat schrikachtig is, daar wil ze bij zijn.......rijdt haar dan niet naar de andere uithoek van de piste...........
Zij twijfelt nooit en kent geen angst. Zij dirigeert. Weinigen zijn ervoor te vinden haar 'te proberen'.
Heb al gemerkt dat ze enorm veel baat heeft bij de endorfines die vrijkomen als je haar ontspannen aan de teugel krijgt.....dan kan ze zich enorm focussen. En dat ze afwisseling en uitdaging nodig heeft. De opbouw ligt zeker bij de eigen - balans en zachte maar duidelijke consequentie....ze heeft zeker een kader nodig, teveel vrijheid zal ze onmiddellijk zelf invullen en als je haar dwingt of met ego speelt, kan ze erg gevaarlijk uit de hoek komen...
Wie herkent zich in dit verhaal of heeft ervaring met alfa - merries en kan me een stapje verder op weg helpen?
Groetjes, Katelijne
Warboel
