Cindy Helms schreef;


Maar jij wilde die verbinding aangaan en daadwerkelijk aan de slag gaan en tijd en energie investeren. Niet iedereen kan dat bieden/heeft dat in huis, toch?.

Groet, Pien

Christel Provaas schreef op zondag 13 december 2009, 23:17:


Bij mijn paarden heb ik aan verschillende voeten 4x een hoefzweer meegemaakt in verschillende hevigheid en nooit werd een been dik. De eerste zweer was net het weekend dat het paard bij ons zou komen (hij is daardoor een week later gekomen). Dat was een hele hevige zweer die uiteindelijk na 3 dagen vanzelf aan de bovenkant doorbrak. Dit heeft echter zo veel schade aan de kroonrand veroorzaakt dat hij nu een permanente kwartierscheur heeft op de "zweerplek" (1x per week half uur in de biotex badderen en paardje kan zo heeeeel oud worden, heeft er geen last van). Misschien had hier beter aan de onderkant open gesneden kunnen worden!!! Maar ja, paardje was toen nog niet van mij ...
De laatste zweer die ik bij mijn paarden mee heb gemaakt is ook aan de kroonrand eruit gekomen maar hierbij badderde ik de voet regelmatig in soda en gebruikte ik zelf Animalintex. Dat zorgde voor een mooie wond die snel genas na het doorbreken. Geen schade aan de kroonrand. Er hoeft dus niet altijd schade aan de kroonrand te ontstaan...
Ik zou dus bij een zweer wel meteen mijn arts laten komen, maar ik weet dat hij geen snijgrage is. Hij kan een uitstekende inschatting maken van de plaats en hevigheid van de zweer en naar aanleiding daarvan bedenken wat wijsheid is. Het hangt allemaal een beetje af van de hevigheid/plek etc. Volgens mij is er niet strikt te zeggen dat je altijd wel of niet moet snijden. Eerst pootje zien, dan oordelen (door de expert).
Zo min mogelijk laten snijden is belangrijk, maar je paard veel te lang ermee laten lopen schiet ook niet op. Zelf heb ik altijd gebadderd en animalintex erop gedaan tussen het badderen door. Of er nou gesneden was of niet.

Wil schreef op zondag 13 december 2009, 20:40:


Wij ook. Tot ergernis van de lokale boeren heb ik bijna 20 hect dat niks oplevert, er wordt zelfs niet gehooid. Er lopen alleen maar afgedankte paarden te grazen. Net als bij Wil, heerlijk rustig en stil. Er lopen reeen en zwijnen en af en toe moeflons. Elk uur dat ik bij de paarden doorbreng is een uur vakantie, behalve als ik weer eens alle hoeven moet doen.

Voila, ik ben het 100% met Pien eens.
Zie wat ik ook al over herplaatsten schreef.

De confrontatie aangaan (ook met jezelf) kan je sterker en rijker uitkomen, maar het vergt enorm veel energie en doorzettingsvermogen (en soms ook risico's ook op fysiek vlak). Voor sommige mensen een hele leuke uitdaging, voor vb mezelf zou het gewoon niet fijn en veel te stresserend zijn, te energievretend terwijl ik die mentale energie voor andere dingen nodig heb.

't Is inderdaad een keuze maken...

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 10:09:


Dan vraag ik mij af, aan wie verkoop je zo'n dier?
Als ik dit zo lees is dit paard nogal gevaarlijk en ga je niet elke geïnteresseerde koper even een toertje laten maken.
Door zo'n dier te verkopen, breng je toch de volgende eigenaar in gevaar?
En als je hem eerst laat trainen, moet het verleden dan nog vermeld worden. Of hypothekeer je daarmee de toekomst van het paard?
Want tja, als het een mens-issue is, kan het paard er toch niks aan doen?
Cru gezegd is het een vervelende keuze tussen wie je in gevaar brengt: jezelf, het paard, of een volgende eigenaar...

Ik vind het dus nogal simpel gesteld, die 2 keuzes.

Ans Jondral schreef op maandag 14 december 2009, 10:22:


Ik niet .
Trainen en verkopen, eventueel via de trainer, aan een geschikt persoon.
Ik zie zo'n paard vb in een andere kudde en met een persoon die van het begin af duidelijk leiding neemt en voor wie dit vanzelfsprekend is, gewoon die leiding aan nemen, ook al omdat ze dan "haar" kudde niet hoeft te beschermen en de relaties nog niet vastliggen.

Kijk, mijn Piabloke is een ongeloofelijke schat en in mijn ogen best een makkelijk en lief paard wat zich vrij probleemloos naar mijn wensen schikt. Maar met mijn dochter er op wordt het een vervelende slome knol en met een bijrijdster-in-spe een dwars, uittestend en ongehoorzaam paard met neiging tot wegspringen, bokken en steigeren.
Gewoon foute combinatie.

Dus paard een maandje laten hertrainen door een bekwaam iemand (en er zijn al namen genoemd hier op het forum) en dan verkopen aan een passend iemand en zelf een meer passend paard zoeken, of ook geen paard als dat nu even beter uitkomt, zie ik geen probleem in. Daar worden zowel paard als eigenaar gelukkiger van.

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 10:11:


Dit was gewoon de allerlaatste kans toen voor Amaroc en mij. Ik heb toen alle moed bijéén geraapt. Dat was geen makkelijke opdracht, maar ik stond met mijn rug tegen de muur. Of je gaat er dan voor of je kapt ermee. Ik zeg niet dat iedereen dit voor mekaar krijgt. Niet elke mens is hetzelfde en zeker niet elk paard. Dit duo maakt nog wel kans volgens mij. Katelijne wil echt verder met dit paard, anders had ze het al lang geleden opgegeven. Alleen zal zij misschien tijdenlijk moeten overschakelen op een ander paard, dat haar meer zekerheden te bieden heeft. Zodat zij ook weer zelfzeker wordt. Als zij mentaal er sterk genoeg voorstaat en nog meer ervaringen heeft opgedaan zal zij wel voor Ginnie klaar zijn. En Pagina zal in tussentijd veel aan het werk moeten met een consequente en zeer correcte ruiter. En niet enkel in de piste.

Gudrun schreef op maandag 14 december 2009, 10:30:


kopen en verkopen ... je hart verkoop je niet zomaar even. Sommige mensen kunnen dat knopje even snel omschakelen, anderen helemaal niet. Ook dat moet je respecteren. Ik denk niet dat we raad moeten geven in deze richting, Katelijne zoekt namelijk hulp om verder te kunnen met haar paard.

Gudrun schreef op maandag 14 december 2009, 10:30:


Dat klinkt meer als een sprookje?
Dan laat je hem een maandje trainen en gedraagt het paard zich als een engeltje.
Maar het zit wel in zijn/haar karakter, toch? Zodra de omstandigheden er zijn, zal dat weer boven water komen.
En wat ga je dan zeggen als de volgende eigenaar aan de telefoon hangt om te vertellen dat z'n dochter/zoon,... in't ziekenhuis ligt?
Dat je het niet geweten hebt? En dat het paard toch braaf geweest is de laatste maand?

Ik heb het hier ook staan hoor, zo eentje. Dus ik begrijp het dilemma echt wel.
Superpaard bij de juiste ruiter, maar blijkbaar gevaarlijk in verkeerde handen.
Ik weet direct iemand die hem kan rijden en waarbij geen stap verkeerd zal zetten, maar dat verandert niets aan z'n karakter.
En alhoewel hij het bij mij nog niet gedaan heeft, ik heb wel gezien waartoe hij in staat is. En voel sindsdien nog allerminst de drang om er bovenop te gaan zitten.
En dan is uiteraard het paard de dupe ervan.

joop schreef :

Als je op het juiste moment een hoefzweer opensnijdt kun je voorkomen dat het paard onnodig lang pijn lijdt. Wij snijden dus meestal wel een een hoefzweer. Paard geeft dat moment vrij duidelijk aan; vaak hebben ze koorts, leunen uitsluitend op de toon van de aangedane voet en zijn niet meer tot beweging te motiveren. Zolang het paard nog loopt en de voet enigszins belast is de zweer meestal nog niet rijp om opengesneden te worden. Het is overigens wel onze ervaring dat zweren die bij de kroonrand naar buiten komen minder pijnlijk zijn dan zweren aan de onderkant van de voet. Snijden doen we dan ook alleen maar aan de onderkant van de hoef.

Wij graven geen gaten in de zool. Met behulp van een visiteertang heb je de plek zó gevonden, mesje erop en páts....Het is dan een klein gaatje.
In de dagen erna eens per dag de voet weken in een hoefzak met Badedas houdt de boel goed schoon. Het gaatje mag best een paar dagen openblijven zodat de nog aanwezige pus eruit kan stromen, dat is zelfs goed en als de pus eruit komt is er direct al verlichting. Binnen een dag of twee loopt het paard dan weer bijna als normaal. Maar er is wel een wondje dus de voet is dan nog niet genezen!

Qua genezingsproces maakt het echt niet veel uit of je gesneden hebt of het spontaan hebt laten doorbreken. In beide gevallen is er een klein gaatje in de zool, en binnen een paar dagen/week ontstaat er van binnenuit alweer een vlies over het gaatje. De zool blijft dan wel nog een tijdje kwetsbaar maar dat was-ie ook als de zweer spontaan opengebarsten zou zijn dus je zult in de weken daarna rekening moeten houden met het paard en eventueel hoefschoenen aandoen om de zool te ontlasten want er zit wel een beschadiging in de zool.

Je kunt maar beter wel hebben dat de zweer openbarst of opengesneden wordt want dan kan de pus eruit komen en de voet genezen. Gebeurt dat niet dan kan het echt gaan sluimeren. Het paard lijkt dan wel weer beter te gaan lopen maar de zweer komt weer terug en blijft aanzeumeren totdat-ie een keer goed opengebroken is.

Eén keer hier maar een dik been meegemaakt, dat paard had een einschuss gekregen na een hoefzweer. Vooer de rest nooit dikke benen meegemaakt en toch al heel wat hoefzweren voor onze kiezen gekregen.

Groet, Pien

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 10:45:


Snap ik best hoor.
Ik stuur daar eigenlijk ook helemaal niet op aan.
Ik reageerde op het idee dat ze dat paard maar moest verkopen.
In mijn ogen is dat inderdaad zo simpel niet.

Martina schreef op maandag 14 december 2009, 10:18:


De zweer bepaalt zelf zijn weg, daar kun je in normale gevallen geen invloed op uitoefenen. Als ie bovenin de hoef zit komt-ie er aan de kroonrand uit. Het is dus niet mogelijk aan de onderkant van de voet te snijden om de kroonrand te willen sparen want je snijdt vrij oppervlakkig. Zo diep kom je niet en dat mag ook niet de bedoeling zijn.

Groet, Pien

Hallo iedereen,

Ik ben opzoek naar een verzorger voor mijn lieve ruintje idool!!

Woon je in de buurt van Pijnacker? en ben je geintreseerd? kijk dan even op deze link:

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/prikbordshow.cgi?id=3071

Bedankt!

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 10:55:


Weet je dat ik nog nooit een hoefzweer via de zool heb zien openbarsten? Dat moet wel bijzonder pijnlijk zijn. Of is er dan al een beschadiging in de zool, de hoefzweer ontstaan door bv in een scherp voorwerp trappen, zo'n gaatje zie je misschien gemakkelijk over het hoofd, het sluit en hop: de infectie is daar. Ik weet niet of dit zo is. Ik kan me voorstellen dat er voor de hoefzweren afhankelijk van de oorzaak verschillende manieren van behandelen mogelijk zijn. Ik heb meestal te maken met hoefzweren na hoefbevangenheid of na verwaarlozing door gebrek aan bekappen of ijzerbeslag.

joop schreef :

Naja, misschien dat er een verschil is in oorzaak. Wij zien hier zelden hoefzweren openbarsten aan de toon, maar áls we dit zien zijn de symptomen redelijk onopgemerkt gebleven en is er ineens een verticale barst in de hoefwand. Holly heeft er zo wel al 10 gehad en altijd liep ze daarvoor heel normaal. Voel ik me altijd schuldig achteraf, dat ik niks gemekrt heb.

De hoefzweren die wij zien zijn in 99 % van de gevallen door stenige ondergrond dus inderdaad door beschadiging van buitenaf. Ook zoals bij jouw paarden meestal bij paarden die niet zo'n goede voeten hadden door mailtraitement (prachtig woord) in het verleden.
Toch komt het ook nog wel eens voor bij paarden die we al heel lang hebben. Dat is voor ons een reden geweest om een aantal van onze eigen paarden op de langere zware ritten preventief hoefschoenen te laten dragen. Dit jaar niet één hoefzweer gehad bij onze lespaarden en dat zegt toch wel wat.

Groet, Pien