Arabesk schreef op woensdag 16 december 2009, 10:28:


Ik heb om de buitenkraan (buitenmuur) een soort "hok" gemaakt. Onder de kraan staat een noveenkaars (in een bloempot) te branden. Deze kaarsen branden enkele dagen.
Elke dag na het bijvullen direct slang (lengte van bijna 100 m.) leeg laten lopen, in de schuur op een vorstvrije plaats leggen en kan tot nu toe nog steeds met de waterslang het water bijvullen. Jippie....

vagebond schreef op woensdag 16 december 2009, 15:31:

Ja ik geef magnesium. Oxide, en de chelaat staat te wachten voor daarna. Hij reageert nl goed op 1 schepje oxide en van de chelaat moet ik er 2-4 geven, wat ook nog eens veel bitterder smaakt. In theorie zou ik dan van de chelaat nog minder nodig hebben, omdat dat beter opneembaar schijnt te zijn, maar eerst wil ik door deze pot magnesiumoxide heen.

Nee, echt niet meer op de wei. Pijn in het hart, maar ik realiseer me dat ik 'm zó over het randje duw. Hij heeft een prachtig grote U-vormige paddock met bomen, beschutting, een kameraad en 6x hooi, dus heel zielig is het niet. Hij komt er elke dag uit om 'iets' te doen, inmiddels is hij weer volop aan het werk. Ik wil eerst de witte lijn weer normaal zien voor ik dit management durf te versoepelen. En dat kan een heel tijdje duren heb ik begrepen.

I.r. heb ik niet laten testen. Er is wel bloedonderzoek geweest om een andere reden en dat toonde o.a. magnesiumtekort aan (bij een paard dat dus geen krachtvoer krijgt). Met behulp van een da die ik via internet heb leren kennen, is EMS/i.r. op basis van feiten min of meer 'vastgesteld'. Bucks hele leven inclusief zijn wilde afkomst, allergieën en kreupelheden is erop terug te voeren, als een puzzel waarvan ineens alle stukjes op zijn plek vallen.
Maar ook al zou hij niet feitelijk i.r. zijn, dan nog werkt dit regime voor hem en dat is wat telt.

Ja rotgras!

van lennep schreef op woensdag 16 december 2009, 14:32:


Je bedoelt zeker Metrisanzalf. Alleen is de grote wond hier en daar best wel diep dus daar kom je niet gemakkelijk met de zalf lijkt mij zo. De zilverspray is wel doorlatend en sluit de boel niet helemaal af maar komt wel in alle hoekjes en gaatjes zo gezegd én dat is nu wat makkelijker aan te brengen omdat Niek er best wel pijn aan heeft. Misschien met de zalf starten wanneer de binnenste huidlagen al wat aan het helen zijn...

Christel Provaas schreef op woensdag 16 december 2009, 16:55:


Als het alleen gras is... ja. Vraag me zo onderhand af of HB en IR in Spanje of Portugal (eigenlijk alle landen waar geen weelderige weiden zijn) ook zo vaak voorkomt. Ik vermoed nl. van niet.
De Haflingermerrie die ik ken, en die ook zeker HB is, geweest is... of wederom gaat worden.... wordt gewoon overvoerd door de eigenaar en is net zo breed als lang. Ik blijf waarschuwen maar die man is hardstikke OD (oostindisch doof)... en voert dat paardje nog eens dood. Die vind dat ie om de 2 uur of zo moet voeren, en altijd die brokjes in z'n jaszak. Afgesproken is dat ze geen KILO brokjes per dag meer krijgen... maar nu zitten beide jaszakken altijd volgeladen met brokjes.
Dan krijgen ze hooi, rijstestro en snijd die dagelijks ene flinke portie cannatoppen.
Kan best wel voedzaam zijn, maar ik vermoed dat die cannatoppen (mammoetgras) volgeladen zit met suikers.

Ik vrees dat het eindresultaat praktisch hetzelfde is. Er is gewoon NIET tegen te praten. En die andere 2 zullen dezelfde weg gaan volgen.
Omdat het nu veelvuldig regent komt er steeds meer gras. Ik hou m'n hart vast voor dat dier.
Toch kan hier weliswaar ook gras groeien, maar de diversiteit en samenstelling is totaal anders als in NL. Het is geen gecultiveerd gras, dus wilde grassoorten die hier van nature voorkomen. Ik zal eens op gaan letten of ik buiten die Haflinger traumaringen en eendensnavels kan vinden bij andere paarden.

Groet,

Wil.

marjolijn schreef op woensdag 16 december 2009, 14:00:


+++

het aspect veiligheid wordt inderdaad vaak uit het oog verloren. ook het aspect paardenwelzijn is bij sommige coaches soms ver zoek. daarom hamer ik persoonlijk althans erop, dat zowel paardnatuurlijk als veiligheid absolute prioriteit zijn.

ik schaar me volledig achter de stelling dat er niet optimaal gecoacht kan worden met paarden die in een box opgesloten staan. precies daarom lopen de Equiboosters vrij in en uit, zomer en winter, dag en nacht.

op you tube staan een paar amateuristische opnames gemaakt door een studente tijdens Speed-Equiboosting. je kan ze vinden door Equiboost in te tikken. geen professionele verknipte filmpjes dus, wel barslechte filmkwaliteit waarvoor excuses, die hopelijk toch een realistisch, begrijpbaar beeld schetsen.

ik heb ook enkele links naar filmpjes van collega's geplaatst op mijn blog equiboost.blogspot.com ; een beeld zegt inderdaad soms meer dan 1000 woorden. misschien kunnen deze helpen om een meer concreter beeld te krijgen van paardencoaching.

ivm coaching, dat dit een lang proces is: bij klassieke coaching duurt dit soms 2 jaar of langer. dat komt omdat klassieke coaching werkt op het niveau van het rationele, het bewuste, het denken. dat heeft ook zijn waarde, maar duurt langer. paardencoaching gaat meteen naar de kern en situeert zich op het vlak van het onderbewuste. het gemiddelde bij Equiboost ligt op 4 à 5 sessies. tussen de sessies door zitten telkens minstens 3 weken. dus 4 à 5 x Equiboosten en je zal merken dat je dezelfde niet meer bent, omdat je anders tegen mensen en situaties aankijkt, er anders mee omgaat, en vooral de focus bij jezelf leert te leggen en sterker in je schoenen staat. een Equiboost traject gaat altijd gepaard met 'huiswerk' om het bewustwordingsproces, ook zonder de paarden, kracht bij te zetten.

er is een dame, Rein Frederiks, die niet bekend was met paarden, en voor het eerst paardencoaching krijgt, die stap voor stap haar veranderingsproces deelt met de bloglezers. ik krijg veel vraag naar 'hoe werkt dat nu concreet' - vandaar de idee om het hele coachingstraject van A tot Z te laten toelichten, niet door mezelf echter, maar door iemand die het meemaakt van A tot Z. de tekstjes, die jullie kunnen vinden door in de zoek functie op de blog Rein in te tikken, zijn de letterlijke woorden van Rein Frederiks zelf. ze schrijft neer hoe ze zich voelt, hoe ze zichzelf leert kennen, wat ze anders aanpakt. ze heeft vandaag net haar 3de sessie gehad en is dus omzeggens halverwege haar coachingstraject. de bedoeling hiervan is, om het zo weinig commercieel mogelijk te maken, en om coachees zelf aan het woord te laten. niemand heeft immers baat bij een commercieel verhaal dat veel belooft maar weinig realiseert. zo verlies je alle geloofwaardigheid.

ook de getuigenissen op www.equiboost.com, die je kan vinden onder de rubriek They Did It, zijn verhalen van mensen, die paardencoaching elk op hun eigen manier ervaren en neergeschreven hebben.

in paardencoaching leer je dus niet omgaan met paarden, leer je ook niet paardrijden, want alle oefeningen gebeuren naast het paard, maar leer je je echte ik kennen.

ik hoop dat dit wat meer duidelijkheid kan bieden.

Katja Goovaerts schreef op maandag 30 november 2009, 17:19:


Hoi Meiden en Mannen!!!,

Bedankt voor jullie lieve woorden en ja ik ben een persoon die het liefst heeft dat iedereen vrienden is en alle mensen en dieren die het slecht hebben zou willen helpen.
Heb gemerkt hier dat ik niet de eenige ben.
Bedankt allemaal,ik ga er wat van maken en heb gelukkig een berg mooie herinneringen aan mijn Moeder!.
Ik moest opnieuw inloggen en wist even niet meer wat mijn wachtwoord was maar is goed gekomen.

Groetjes Conny

sassie schreef op woensdag 16 december 2009, 14:32:

Hoi Sassie
Onze dravers kosten ons wel kopzorgen hè. Ik weet nu niet of Niek gevoelig loopt vanwege zijn beenwond en/of het ook door zijn hoeven kan komen. Helaas kan ik dat nu dus niet goed bepalen.
De andere paarden lopen normaal dus ik ga er maar vanuit dat het bij Niek puur door de wond komt...

Sharon Nawijn schreef op dinsdag 15 december 2009, 19:26:


Je kunt op dit moment weinig anders doen dan afwachten totdat de vorst weer uit de grond is. Kun je je paard ook niet een aantal uren per dag op een vlakker stuk ondergrond zetten? Het gros van onze paarden loopt nu ook niet lekker in de bevroren paddocks en daarom loopt het hele spul weer op de weide, daar is geen bevroren modder. Als je paard zo gevoelig loopt door de bevroren ondergrond gaat dat binnen aan paar dagen over. Gewoon met rust laten en zorgen dat ze niet opgejaagd kan worden.

Houd er rekening mee dat de hogeren in rangorde kunnen 'jagen' op de lageren en met name deze paarden worden kunnen zich dan forceren in de diepe bevroren modder.

Als jouw paard verder goed bekapt is kun je niks doen dus, behalve het hara zo aangenaam mogelijk maken (weide, vlakkere ondergrond).

Succes!
Pien

Katja Goovaerts schreef op woensdag 16 december 2009, 13:07:


Dat zand bevriest nu ook als er water inzit. Vandaag hier geen lessen kunnen geven omdat de bak zo bevroren is.

Groet, Pien

Ilma Meijer schreef op woensdag 16 december 2009, 17:20:


ja meid we hebben geen geluk met ze maar wat houden we van ze he!
Wolf (die haf) loopt altijd op het harde alsof hij op eieren loopt en die staat ook al jaren zonder ijzers, maar als hij naar zijn liefje toe wil kan hij wel in ene op het harde galoperen zonder problemen