eddy DRUPPEL schreef op donderdag 24 december 2009, 13:04:


Ik heb geen idee hoe zij het doen maar ik durf rustig te galopperen op de sneeuw, en bochten te maken ook. No problem at all! Paarden sjezen ook uit zichzelf door de sneeuw, ondervinden ook geen problemen. Als ze bij en gladder stuk komen verkorten ze hun passen en omdat ze vier benen hebben is het niet zo dat ze gemakkelijk onderuit gaan zoals wij als 2-beners wel.

Ik heb hier trouwens ook 0,0 problemen met ijs onder de hoeven, er blijft niks in vast zitten. De hoeven bewegen en zullen een tikje warm zijn, er is nog niet één keer en klont in blijven zitten. Die hoeven zijn toch maar goed ontworpen door de natuur.

Ilona Kooistra schreef op donderdag 24 december 2009, 13:23:


Hier idem! Het viel zelfs John van de week ´s avonds op dat de paarden zonder problemen over het gladde beijzelde beton liepen waar hij bijna op onderuit ging.
Ik ken het ijsklompen probleem wel van toen mijn paarden nog beslagen waren en ook van toen Froukje net van de ijzers was.

Er bestaan een soort kunststof ¨ploppers¨, bolle zolen die je tegelijk met het ijzer onder de hoef kan zetten en die net onder het ijzer uitsteken. Zorgt ervoor dat de paarden minder snel glijden op het ijzer en dat de sneeuw uit de hoef ¨plopt¨. Deze dingen schijnen wel onwijs snel te slijten, ik heb er geen ervaring mee, heb ze nooit gebruikt.
Er zijn ook een soort ¨plaatjes¨ die je bij sneeuw tussen het ijzer kan zetten. Voor een lip tussen ijzer en hoef, achter vastschroeven met kalkoenen.
De mens heeft altijd wel een oplossing voor een probleem wat er niet hoeft te zijn.

Els.

Ilona Kooistra schreef op donderdag 24 december 2009, 13:23:


Is komen voordoen hier op de gebroken beijzelde bosgronden op een effe weitje of veld is er geen probleem natuurlijk maar die zijn der hier momenteel niet te vinden

Ilona Kooistra schreef op donderdag 24 december 2009, 13:23:

We zijn zondag toen het hier begon te sneeuwen een stukje gaan wandelen (naast de paarden). 1 van de 2 schrok op een gegeven moment weg van die "levensgevaarlijke" shetlanders (vindt ie nog steeds eng, die rare kleine paadjes haha)... Hij maakte een korte, snelle bocht om me heen en ging helemaal onderuit vanuit z'n achterhand. Dit was de 1e keer dat hij echt door de sneeuw liep, en dit was de les die ik 'm wilde leren... In dat witte spul moet je wel oppassen en je stappen aanpassen indien nodig. Daarna bleef ie overeind tijdens het dollen in de sneeuw op de paden, les geleerd. Verder inderdaad totaal geen last van de sneeuw. In volle rengalop naar me toe en probleemloos remmen op tijd Is wel kikken, vooral omdat je anderen (zonder natuurlijke bekapping) dan hoort klagen over sneeuw en je zelf kan zeggen dat het je paarden geen problemen oplevert. Dat zet ze aan het denken...
Bij de 1 blijft er nix in zitten en bij de ander valt er bij elke stap een mooie afdruk in sneeuw uit de voet. Vind hier allemaal van die glazen "muiltjes" terug hihi.

Frans Veldman schreef op donderdag 24 december 2009, 12:27:


Ach, nog zo'n voorbeeld; ze schijten en piesen hun eigen eten (hooi) vol en de keer erna weer. Dat houdt ook nooit op, die beesten leren daar gewoonweg niet van

Peter Donck schreef op donderdag 24 december 2009, 12:39:


Nou heb ik het nóg minder op hooinetten.
Gadver, afgebroken onderkaak. Is dat nog goed gekomen? Weet ik eigenlijk niet.

Frans Veldman schreef op donderdag 24 december 2009, 12:27:


Of dat, in breder verband wat ratten aangaat, bijzonder is? Ratten associëren nu eenmaal heel bekwaam - probeer maar eens ratten te vangen... maar, oplossing, maak het beloning/straf-tijdsvenster ofwel groot genoeg, ofwel laat het oorzaak-gevolg-tijdspatroon voldoende verschillen en de associatie gaat teniet.


Hallucineren kan belonend zijn
Maar dit even als witsch tussendoor


Ik heb wat moeite met de geldigheid van je idee hierin. Niet alleen theoretisch maar zeker ook praktisch:
Allereerst zijn vele schimmels niet slecht voor paarden om te eten. Welke niet, welke wel? Ik heb, buiten de aanwijzing dat ponies wel degelijk onderscheid maken (op grond van wat buiten mijn waarneming valt dus), geen flauw idee.


Mee eens, maar vanuit een andere redenatie:
Ongeveer even onwaarschijnlijk als dat paarden niet meer willen neuken omdat daar misschien over 11 maanden een veulen van komt
Of ongeveer even onwaarschijnlijk als dat mensen geen McD dieet meer willen (net nog kosten noch moeite gespaard ze te leren dat dat "lekker" is ) omdat de kans dat dat op termijn erg ongezond is vrij groot is.
Denkmodellen in tijdsdimensie prakkiseren (en met name wanneer responsvensters weinig correlatie lijken te hebben) is nu eenmaal vrij lastig, ook voor ons.

Spirithorses schreef op donderdag 24 december 2009, 14:24:


Jij lijkt ook nooit te leren je eigen beleving op die van je paarden te projecteren

e m kraak schreef op donderdag 24 december 2009, 14:44:


DUUUUH

Jij lijkt ook nooit te leren je eigen beleving NIET op die van je paarden te projecteren

Ilona Kooistra schreef op donderdag 24 december 2009, 0:25:


T is maar waar je naar kijkt Angelique, ik heb je als een van de geweldigste mensen meegemaakt dat weekend, maar mss is dat omdat ik ook vaak zo over mezelf denk en jij dus ook zou zeggen dat dat niet waar is...snap ie t nog?


Haja, toen ik dat zei had ik de dvd nog niet gezien eeej, op de bonus dvd had ik het blijkbaar te warm voor mn sjaal, Angelique heeft de eerste helft gedaan en ik de tweede helft.

Precies, deze komen ook niet op het forum, geloof ik, Sylvia en Wilbert hadden de twee grote zwarte sjetten meegenomen.

.... schreef op donderdag 24 december 2009, 14:45:


Logisch ze lopen op hun eten, bij voorkeur en in de wei kunnen ze niet anders dan poepen op hun eten. En houden niet van gespetter dus gaat Luna even naast het pad poepen. Ik blij omdat ik het niet hoef weg te vegen van mezelf dan. Paarden en schaarste met eten, hoe zit dat? Ze jagen wel een ander paard weg om zelf genoeg te eten te hebben. Maar beseffen niet dat een bepoept bergje hooi verloren is. Ze gaan er altijd vanuit dat ergens anders wel weer nieuw zal zijn.

Het humor toppic staat vol van paarden die ons omduwen. Humor hoeft dit niet te zijn. Mark Rashid heeft het daar over in zijn laatste boek: dat als een paard duwt en komt een reactie van wijken, dan wil het paard het telkens opnieuw proberen, om te zien of het nog steeds wijkt. Een aangename bezigheid blijkbaar, omdat het een machts gevoel is vul ik in: "met de neus kunnen sturen", paarden doen het constant onder elkaar. Zie de laatste foto welke macht een neus heeft:
http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=740

e m kraak schreef op donderdag 24 december 2009, 14:45:


.... schreef op donderdag 24 december 2009, 14:45:


Logisch ze lopen op hun eten, bij voorkeur en in de wei kunnen ze niet anders dan poepen op hun eten. En houden niet van gespetter dus gaat Luna even naast het pad poepen. Ik blij omdat ik het niet hoef weg te vegen van mezelf dan. Paarden en schaarste met eten, hoe zit dat? Ze jagen wel een ander paard weg om zelf genoeg te eten te hebben. Maar beseffen niet dat een bepoept bergje hooi verloren is. Ze gaan er altijd vanuit dat ergens anders wel weer nieuw zal zijn.

Het humor toppic staat vol van paarden die ons omduwen. Humor hoeft dit niet te zijn. Mark Rashid heeft het daar over in zijn laatste boek: dat als een paard duwt en komt een reactie van wijken, dan wil het paard het telkens opnieuw proberen, om te zien of het nog steeds wijkt. Een aangename bezigheid blijkbaar, omdat het een machts gevoel is vul ik in: "met de neus kunnen sturen", paarden doen het constant onder elkaar. Zie de laatste foto welke macht een neus heeft:
http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=740

Maria Delavega schreef op donderdag 24 december 2009, 8:51:


Ik heb de 10 kilo maas 3x3 vind het goede kwaliteit en ze zijn lekker lang bezig en eten toch genoeg. De grotere maas van onze hooibak 7,5 x 7,5 ging te makkelijk en aten ze echt zoveel tot ze ploften...

Derde poging


Logisch ze lopen op hun eten, bij voorkeur en in de wei kunnen ze niet anders dan poepen op hun eten. En houden niet van gespetter dus gaat Luna even naast het pad poepen. Ik blij omdat ik het niet hoef weg te vegen van mezelf dan. Paarden en schaarste met eten, hoe zit dat? Ze jagen wel een ander paard weg om zelf genoeg te eten te hebben. Maar beseffen niet dat een bepoept bergje hooi verloren is. Ze gaan er altijd vanuit dat ergens anders wel weer nieuw zal zijn.

Het humor toppic staat vol van paarden die ons omduwen. Humor hoeft dit niet te zijn. Mark Rashid heeft het daar over in zijn laatste boek: dat als een paard duwt en komt een reactie van wijken, dan wil het paard het telkens opnieuw proberen, om te zien of het nog steeds wijkt. Een aangename bezigheid blijkbaar, omdat het een machts gevoel is vul ik in: "met de neus kunnen sturen", paarden doen het constant onder elkaar. Zie de laatste foto welke macht een neus heeft:
http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=740

groet, Michiel

Michiel schreef op donderdag 24 december 2009, 15:54:

vierde poging