Piet schreef op zondag 27 december 2009, 9:54:


Hmm, angst om voedselbeloningen...ik trek wel wat wittekes weg bij het zien van iets eetsbaars

Mijn 'probleem' met voedselbeloning was/is dat ik aanhankelijke paarden heb die regelmatig naar mij komen, gewoon om mij en niet omdat er iets lekkers aan vasthangt. Ik vind het wel plezant om te weten (allé, mijn interpretatie dan) dat ze mijn aanwezigheid appreciëren en komen opzoeken.
Nu kwamen ze met z'n drieën rond mij staan nadat ik hen de toegang gaf tot de nieuwe lading hooi, niet opdringerig maar toch... waar zijn de koekies? Want zo naïef ben ik nu ook weer ni om te denken dat ze allemaal 'in love' zouden zijn vandaag

Bedelen deden ze gisteren al zenne. Negeren deed ik het niet, wel ze achterwaarts zetten zonder hen aan te raken (tiens dat ging ineens gemakkelijk ) om dan de oefening opnieuw te vragen en dan pas te belonen.
Zeker Soraya wou mijn zakje wel ineens helemaal krijgen, maar zij is zo vriendelijk en zachtaardig dat ik mijn lach moest inhouden, Jeanneke daarentegen is wat brutter maar was wel beleefder om te wachten op het voedsel.
Fouten zullen er zeker insluipen, ik hoop dat ik mijn paarden goed genoeg ken om op voorhand hen wat in te schatten zodat er geen dingen gebeuren à la je shet want dan ben ik opnieuw 180° gedraaid zenne

Een tweede ding dat mij steeds heeft tegengehouden om met voedsel te werken is Jeanneke haar karakter. Naar mij toe is ze een doetje maar vandaag heeft ze weer mijn bompa gebeten, ze sloop naar hem toe langs achteren om dan in zijn schouder te bijten, zonder reden. Dezelfde bompa heeft haar en de anderen jarenlang elke ochtend een wortel gegeven. Ook naar Kristel toe kon ze best zuur zijn en dreigen, van haar kreeg ze in het begin ook wat lekkers.
Kmoet zeggen dat ze tot hiertoe heel beleefd is maar ik hou het in't oog.

Dan ten derde ben ik nog steeds niet gewonnen voor spelletjes à la targetting, tikkertje en dergelijke. Maar das een persoonlijk iets.

Als ik nog eens een slachtoffer vind om te filmen, zal ik eens een filmpje plaatsen over mijn dames en het Britt-geclicker, om al lachend het nieuwe jaar in te gaan hè

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 19:55:


Laxnes vom Störtal?



Prachtig paard! Maar, kijk eens naar de halsaanzet? Dan weet je het hé.

Wel een onwijs krachtig paard, moet hem zien gaan joh.

Justine cools schreef op zondag 27 december 2009, 14:22:


Deze PDF vind ik persoonlijk een zeer hoog teddybeergehalte hebben.

Iemand die héél ver staat met lichaamstaal is Jossy Reynvoet van de Bornehoeve (paardencoachnatuurlijk).
Ik moet eerlijk zeggen dat ik eerst van "argwaan" naar "twijfel" ben geëvolueerd. Nu zie ik bij Jossy alleen nog de "puurheid" en de "zuiverheid", de liefde voor het paard zonder de romantische franjes die wij er zo graag rond breien.

Wij zijn met Jossy in contact gekomen dankzij mijn Mel die door hem werd opgeleid.
Het contrast met onze andere paarden was zo groot... daar konden wij echt niet omheen kijken. Wij zijn dan bij hem lessen gaan nemen en zijn in een "andere paardenwereld" terecht gekomen.

Jossy wordt op dit forum weinig vernoemd. Hij is bescheiden, roept niet hoog van de toren maar staat wat ons betreft met kop en schouders boven alle anderen. Jossy is enorm veelzijdig, leert zijn leerlingen allereerst "grondwerk" met lichaamstaal, dan zitlessen... rechtrichten... dressuur... springen...

Jossy weigert of veroordeelt niemand omdat hij/zij met bit of ijzers rijdt maar brengt wél een stille omwenteling teweeg door te tonen hoe het beter kan "zonder".

Marianne

Justine cools schreef op zondag 27 december 2009, 13:00:


Langs de ijssel in Deventer aan de Worp zijde.
Daar lopen ook zulk soort paarden.

ElkeW schreef op zondag 27 december 2009, 19:07:


Ik zou willen dat het Friese Stamboek tot dit inzicht kwam. Nu wordt er véél te véél lengte in de Fries gefokt. De van oorsprong relatief korte rug wordt steeds meer de lijn van het bekende sportpaard. Tja, hoe fokken we een van oorsprong sterk ras kapot!

Anja Seijn schreef op zondag 27 december 2009, 20:25:


Neem de haflinger ... hetzelfde verhaal.

Ben nog niet zo lang hier.
Maar lees wel een tijdje mee hier.

Nu heb ik me paard niet bij huis staan maar bij iemand.
Daar staat ze nu altijd gewoon 's nachts op stal bij de andere paarden.
Overdag staat ze met 1 ander paard in het land en dus 's nachts met de andere 5 paarden op stal.
Er is nu een stal vrij (die kan ik vrij maken) zodat ze naar buiten en binnen kan.
Als ze dan naar buiten gaat komt ze eerst op stenen ondergrond die erg schuin afloopt.
Daarna komt ze dan gewoon in het zand/bak.
Alleen staat ze dan daar alleen.
Dus geen ander paard in de buurt.
Ze kan ze evt. wel horen.

Waar kan ik haar het beste neerzetten???
Gewoon binnen bij de rest van de paarden of buiten en dan helemaal alleen.

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 20:27:


Zo ken ik nog wel een paar rassen. Als je historische foto's van vroeger werkende, nu showpaardenrassen naast recente zet, lijkt het soms gewoon om een ander ras te gaan.
Als het maar niet eindigt zoals met de rashondjes.. (docu over uitwassen van de rashondenfokkerij, niet voor gevoelige zieltjes)
http://www.youtube.com/watch?v=wbvv0vBf7t8

ElkeW schreef op zondag 27 december 2009, 20:33:


Zo is het met alle dieren waar mensen zich te erg mee moeien bij de fok...

Ikzelf bezit een geadopteerde Cavalier King Charles met Siringo... en waarschijnlijk ga ik morgen de stap nemen om dit diertje in te laten slapen. Ook al hou ik zielsveel van hem... en doet het me onwaarschijnlijk véél pijn...

Kompleet kapotgefokt door mensen...

MensDOM en DierenRIJK

Anja Seijn schreef op zondag 27 december 2009, 20:25:


Maar het is niet overal zo ... ik ken fokkers die zich vastbijten op de oude raskenmerken, velen steunen hun hier dan ook in.

Je moet ze gewoon weten te vinden .

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 18:30:


Vind ik wel leuke filmkes, ook wel ferm paarden.

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 20:37:


Dat vind ik al even absurd Jasmijn.. geef mij maar een bewezen goed paard, in de praktijk dus, 10-15 jaar 'gewerkt' en goed bevonden als rijdier en partner voor het doel wat men voor ogen had. De raskenmerken zullen me een zorg zijn

marianne laenen schreef op zondag 27 december 2009, 20:12:


Lijkt me interessant, thx voor tip , vooral dat niet veroordelen vind ik belangerijk voor een goeie trainer, zo vind je er niet veel helaas. Spreekt me erg aan.
Waar ik persoonlijk argwaan over heb ivm PDF die gaat over paardencoaching, is dat je eerst erg onzeker gemaakt wordt en daarna 'bouwen' ze je terug op, maar dan maken ze je wel afhankelijk van hen. Dus wie gaat er naar zo'n dingen? Onzekere mensen wellicht en die worden makkellijker gemanipuleerd.
Ik wil me bewust zijn van m'n lichaamstaal, maar wil niet te diep graven in m'n eigen persoonlijkheid, dan komt er misschien meer naar boven waardoor je je nog onzekerder gaat voelen. Met paarden leren werken is vooral niet teveel denken en veel praktiseren om de nodige ervaring op te doen denk ik.

ElkeW schreef op zondag 27 december 2009, 20:46:


Als jij langskomt, dan laat ik jou een goed paard zien.

- Maar (misschien zelfs beter in privé-mail aangezien het afwijkt van het topic) wat noem jij 'bewezen'?
- Wat heb jij voor ogen als jij denkt aan 'gewerkt'?

Op het land een aantal koeien bij elkaar drijven (van de buren ) waarbij de lichaamsbouw van het paard wel degelijk van belang is, een oorlog voeren met een krachtig paard of een dressuurproef afleggen waarbij het correct paardrijden centraal staat ...
=> Je komt altijd uit bij de bouw van ruiter en paard.

- Natuurlijk is een 'goed gebouwd' paard zeer relatief. Enkel als de bouw van het dier overeenkomt met het doel (neem koudbloed voor de kar/ volbloed voor de oorlog) en bewezen heeft dat de combinatie werkt (beroep doen op de geschiedenis van de bloedlijnen), kan men spreken van 'bewezen'.