Ja, dat was het ook. Het was zo prachtig buiten, daar moesten we op één of andere manier van genieten, samen met mn zoontje en vriend (fotograaf van dienst) en toen kwam het idee van de slee.
Mijn oudje (pony op foto) is een super beest. Was wel even spannend, want ze schrok van een hond achter een haag die opeens op sprong, ze stopte even maar de slee bleef glijden natuurlijk Maar alles is goed afgelopen.

Trudy schreef op vrijdag 1 januari 2010, 21:04:


De hond zit nu binnen Trudy, en ik heb gezien dat ze er liefdevol mee omspringen. Die hebben het hart ook wel op de goede plek zitten.
En per slot een heleboel moeite gedaan om de hond terug te vinden.
En naar de DA geweest met het dier.... ook werk genoeg geweest.
Deze hond is een hele rustige, beetje 'n sukkeltje. Ze zal wel een trauma hebben, want ze is door hetzelfde schot geraakt als haar moeder gedood heeft.
Denk dat ze dit echt wel beseffen.
Dit komt wel weer goed.

Tsja, en zo krijgen we allemaal soms ons portie he?

Jij vooral een leuk jaar, samen met Merry.

Groetjes,

Wil.

LisaLoveUnicum schreef op vrijdag 1 januari 2010, 17:27:


Je moet ernstig te verduren krijgen...
Moest ik zo iets tegenkomen zou ik jaren tijd nodig hebben om het te kunnen verwerken en een plaats te geven denk ik...
Veel sterkte toegewenst en koester vooral de mooie tijden die jullie samen waren met elkaar.

Liesje_Olli schreef op vrijdag 1 januari 2010, 19:23:


Bwa, ik weet ni zenne. Ik zou eerst de kanten Boechout, Vremde, Millegem, Ranst, Oelegem, ... eens proberen. Dat is een pak dichterbij en der zijn best wel wat weides te vinden.

Lisa, ik zou gewoon gaan rondkijken en de mensen aanspreken of ze nog een plek hebben voor een paard. Niet enkel afgaan op de advertenties, niet iedereen zet advertenties

Over het hoesten van je paard: één van mijn paarden hoestte ook geweldig hard toen ze op laatst op stal stond. Elke dag verschoonde ik haar stal (ammoniakdampen), echt alles eruit om dan opnieuw op te strooien (paard uit de stal halen voor het stof). Vanaf het weer beter werd, heb ik haar naar de wei gebracht, sindsdien was het hoesten gedaan.

Trudy schreef op vrijdag 1 januari 2010, 20:37:


Zo te lezen ben je vrij sterk mentaal,
van mij moet je je niet verantwoorden over hoe je iets ziet, doet of handelt.
Ik heb het gelezen van Vera in je andere topic en ik geloof graag dat je van dit paard veel gehouden hebt.
Lijkt me dan ook zeer moeilijk om het plots te verliezen.
Dat je geen ander paard meer wou versta ik, zou ik ook niet kunnen moest er bij mij zo iets voordoen denk ik.
Dat je nu toch een nieuw paardje hebt is jouw keuze, ik kan er alleen maar blij om zijn dat je ook dit paard een nieuwe kans van bestaan wil geven.

Lieve Trudy,
Ik volgde jouw verhalen over Vera altijd met veel belangstelling. Ik heb ook veel respect voor de manier waarop je altijd weer tegenslag na tegenslag verwerkte en altijd het positieve probeerde te blijven zien. Ik heb het je ook geschreven, zoals je het besluit voor én met Vera hebt genomen, je bent een topwijf!
Maar, lieve Trudy, misschien heb je het inmiddels beruchte "euhhh??" verkeerd opgevat? Misschien vroeg iemand zich eerlijk en oprecht af hoe het kwam dat je van de ene op de andere dag terug bent gekomen op je stellige beslissing. Ik wist ook eventjes niet wat is las ... maar ik snap het wel, anders had ik er never nooit geen 7 gehad, toch? Geloof me, ik snap het en ik kan als ik zulke dieren zie ook geen "nee" zeggen en mij omdraaien, weglopen en niets doen. Misschien is het allemaal niet zo verkeerd bedoeld als jij het hebt opgepakt?
Wat het ook moge zijn, ik wens je nog vele gezonde jaren met Merry toe. Het blijft te triest voor woorden dat er nog altijd mensen als die handelaar ongestraft hun praktijken kunnen voortzetten. Om gek van te worden!
Groet,
Anja

Trudy schreef op vrijdag 1 januari 2010, 20:37:


Ach Trudy, ik snap je zenne.
Hoe graag je je dieren ook ziet en hoeveel liefde je niet krijgt van hen, er komen ook problemen en miserie bij te kijken en met Vera heb je je portie wel gehad. De pijn van het afscheid dat er bovenop nog eens bijkomt leidt als snel tot 'nooit meer', een gemeende, menselijke maar puur emotionele reactie.
Vorige week is de hond van de moeder van mijn vriend gestorven, daar ook de reactie: nooit meer want ..., wat denk je nu een week later?

Probeer je niet zo vast te pinnen op 'euh', Eddy zei later ergens dat er wel meerdere hun wenkbrauwen naar boven zouden gedaan hebben met je melding dat je Merry was gaan halen. Ik was er zo één van Niets bevooroordelend maar gewoon een reactie omdat het wel snel was. Maar daar begrijp ik je ook volledig in. Ik heb altijd het geluk gehad dat ik nog andere honden/paarden had toen ik er één moest afgeven. Het klinkt cru want vervangen kan niet, maar het biedt wel een houvast en je valt niet in een leegte.
Trouwens, ik denk maar dat er weinigen hier geen paarden meer zouden nemen als de huidige(n) zou(den) komen te overlijden Bij de meesten zit het wat dieper, het is een levenswijze die je niet meer kan missen (mijn interpretatie zonder in de discussie te willen vallen over denken voor een ander )

Veel succes met Merry!!!

Wil schreef op woensdag 30 december 2009, 23:20:


Jez*s Wil... Ik weet echt even niet wat ik moet zeggen...Wat een ellende!

Verschrikkelijk zo'n slagveld.. Maar jullie durven wel zeg! Met de auto naar beneden in deze omstandigheden! Petje af hoor.

Gelukkig dat de andere hond terecht is. Hoe is het met de schapen?

Toch een vreemd gegeven die honden daar.. vooral dat ze het bijna allemaal doen. Nuja de meeste mensen hebben er ook gewoon teveel. Doodeng dat jagen in troepen.. (Weet je nog die rit dat we bijna omsingeld werden? brrr doodeng)

Ik hoop dat de schapen het overleven. Goed werk hoor!

MartineVelde schreef op vrijdag 1 januari 2010, 22:10:

Dankje... ik had eerlijk gezegd het lef ook niet gehad om naar beneden te rijden hoor.... Ik heb grote afgebroken takken van het pad afgegooid, toen had ie wat ruimte... dat pad was helemaal dichtgegroeid met cistus maar het was wel vrij hard... anders had het echt niet gekund met al die modderstromen...
Ach je.... daar lag nog zo'n geshocked zeiknat schaap te wachten he? Wat doe je? Laat je d'r kreperen? Het werd ook al schemerig.... En omhoog zeulen is gewoon geen optie, krijg je niet voor elkaar. Die poten willen gewoon niet lopen... kruisen meteen weer als je ze rechtzet en ze zakt gewoon weer op de grond. Als je het laat liggen, gaat ze zeker dood.
Jules kon het niet..... en ik ook niet. Reken maar dat ie anders echt geen stinkend en zeiknat schaap in z'n auto gooit!
Weet ik nog niet. Het grootste gedeelte van de kudde was bij elkaar gedreven in een paddock. Denk dat we daar volgende week wel achter kunnen komen.
Je kunt er verder weinig aan doen denk ik.... de bijtwonden zullen genezen, en hopelijk blijft de rest van de lammetjes nog even binnen in moeders buik zitten nu.
Ja, daar had ik het toevallig vanmiddag nog over! Zal ik zeker niet snel vergeten...
Ik kijk wel uit met zulke troepen loslopende honden...
Er blijken nu ook weer meerdere troepen honden te jagen... Maar ja, andere honden kunnen dit ook gedaan hebben, feit bijft dat deze 2 honden ter plaatse waren. Maar het zegt niet dat hun het ook daadwerkelijk gedaan hebben, dat is nu het wrange van dit verhaal.

Nog wranger is dat als je als herder ziet dat je schapen aangevallen worden, en jij die hond afschiet... je een heel groot probleem hebt. Want dat telt vele malen zwaarder hier als honden die killen... je mag hier wél honden aanlijnen en desnoods opsluiten tot de politie geweest is... die zoeken dan de eigenaar op... Maar jij als eigenaar kunt machteloos toekijken.... beetje vreemd is dat wel.

Dankje.

Groet,
Wil.

sibyl de jager schreef op vrijdag 1 januari 2010, 21:03:


HAPPY NEWYEAR!!
oooh Frans, hier was de sneeuw allemaal weg!! Ben jaloers!!
Een droom om zo de jaarwisseling mee te maken, prachtig landschap, paardjes en familie!!
Maar hier was het ook gezellig hoor!