Spirithorses schreef op zondag 3 januari 2010, 19:45:
> Lettfeti schreef :
>
>> En nu een spirituele vragen. Zijn er hier mensen die echt
> overbodige druk er weer aan te pas komen omdat ze zonder niks
> gedaan krijgen
>
> Groet, Pien
Ja die binding heb je inderdaad nodig. Maar dat heeft volgens mij niets met spiritualiteit te maken. Maar zoals Pien schrijft heeft het met lichaamsbewustzijn te maken en de andere dingen die ze beschrijft. En ik WEET dit al wel langer, maar om het te ERVAREN en toe te passen, dat is nog wat anders. In september heb ik een cursus gevolgd en daar heb ik beter leren kijken naar de lichaamstaal van de paarden. Maar het grootste probleem is mijn eigen lichaamstaal.
De week voor Kerstmis gaf mijn paard me een heel duidelijk voorbeeld.
Het lukte me maar niet om haar puur op lichaamstaal een overgang te laten maken van draf naar stap. Ik had hier al erg veel op geoefend, maar 't lukte gewoon niet met haar, terwijl het met de ruin wel gaat. Ik deed nochtans de juiste bewegingen volgens mij.
Op het moment dat ik het opgaf maakte ze plots wél die overgang. Ik was stomverbaasd, want ik had niet het besef dat ik iets gedaan had. En zij keek naar mij zo van "ah, is het dat wat je me vertelt..." Toen ik er even over doordacht, kwam ik tot de conclusie dat ik alleen maar DEED alsof ik me ontspande. Pas toen ik het opgaf verdween het grootste deel van mijn spierspanning en ik ben ervan overtuigd dat ze daarop reageerde.
De laatste maanden heb ik heel wat indringende ervaringen gehad, die mijn kijk op alles aan het beïnvloeden is en komen er innerlijk heel wat dingen los, wat ik erg vervelend vind, want het gaat gepaard met heel wat emoties waar je niet echt blijf mee weet. (euh, ik ben niet depressief of zo hoor, mijn wereldbeeld is aan het schudden)
Dat openstellen is echt iets wat ik nog moet leren toelaten, op dat gebied sta ik nog niet ver, slechts af en toe een glimp. Maar ik merk dat de paarden daarop reageren. Het geeft een fantastisch gevoel als je die binding voelt, maar is tegelijk ook wel beangstigend. Als ik terugkijk zijn de meest goede momenten van mijn leven net die momenten waarop je gewoon voelt en niet probeert te denken of verklaren.
Maar als je je volledig openstelt ben je uiteraard ook erg kwetsbaar en het is niet leuk om het deksel op de neus te krijgen. Met paarden lukt het al wat beter, die zijn altijd eerlijk hé?
En ik denk dat dat niet enkel mijn probleem is, maar dat veel mensen bewust of onbewust een muur rond zicht bouwen. En om die weer af te breken... En wat daar dan uit gaat komen...
En net zoals Lettfeti zijn er ook bij mij 100den vragen waarop ik geen antwoord heb maar ik denk dat ze stellen en erover discusiëren al een stap in de goede richting is.
Lena,
die wat zwaar op de hand overkomt zeker?
Warboel
