eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 5 januari 2010, 20:34:
>> het gaat om de kracht
>> -repeterend- die op die ene hoef uitgeoefend wordt. Bij elke
>> stap krijgt die hoef, dat been, die schouder, meer kracht, meer
>> pressie te verwerken.
> Wel nee , kan niet, uiteindelijk moet dat gewicht op een korte
> fase door dat been gedragen worden ! wel gaat het paard het
> zieke been ONTlasten door het belastingsmoment te verkorten ,
Klopt. En dat is wat je ziet bij kreupelheid. Het gewicht blijft hetzelfde, maar de tijdsduur vermindert. Nou zijn wij mensen ongelooflijk ritme-gevoelig, en kunnen 1% tijdsverkorting in een ritme feilloos detecteren. Als wij kreupelheid zien, dan zal het in die orde van grootte liggen. Leuk, maar 1% belastingsverschil is niet wereldschokkend, in ieder geval niet genoeg voor een verklaring.
Er is nog een effect, en dat is het laten vallen van het hoofd. Nog niet genoemd, maar de eerlijkheid gebied me dit te zeggen.
Tijdens het vallen van het hoofd hoeft DAT gewicht in ieder geval even niet te worden gedragen. Het weer optillen van dat hoofd wordt gedaan door het gezonde(re) been, dat dan het gewicht PLUS het opheffen voor zijn rekening krijgt. En zo is er dus toch een verschil in gewichtsbelasting.
Precies de reden waarom een kreupel paard zo loopt.
Maar, bij een paard dat zichtbaar zijn hoofd laat vallen heb je het niet meer over een "onregelmatigheid". Het is meer dan dat. En nu weet ik niet wat een paardenhoofd weegt, maar in de termen waarover wij spreken is het niet meer dan een pleister op de wonde. Peanuts. Dus een gering belastingsverschil bij een forse kreupelheid.
Frans
Warboel
