Een paar dingen die ik mis in de discussie al ben ik een leek.

Ik lees iedere keer als het ene been van de grond is draagt het andere voorbeen. Een paard loopt toch zeker niet als een mens. Vaak zijn er toch zeker drie benen aan de grond. Vangt het paard zijn eigen gewicht bij ontlasting van het voorbeen niet op door een van de achterbenen meer gewicht op te gaan nemen of is dit fysiek onmogelijk.

Verder we praten hier voornamelijk over belastingskreupel dus zo weinig mogelijk
het gewicht willen dragen op het pijnlijke been, wat dan bij bewegingskreupel en rechtrichten. Ik vind het altijd zeer veradelijk om te beoordelen of een paard nu belastingskreupel is aan het ene been of juist bewegingskreupel aan het tegenovergestelde been.

Een ander punt waar ik vaak tegen aanloop bij veel mensen is dat met name jonge paarden b.v. niet kunnen aangalopperen in de rijbak maar op het rechte stuk in het bos gaat het prima. Ik ben het wat dat betreft met Frans eens wat betreft ik veel zie in de praktijk. Ik krijg de indruk dat er met jonge paarden veel te veel in de bak geklungeld wordt en ik zie veel te veel mensen oefeningen uitvoeren waarvan ik denk laat dat paard nu eens eerst leren rechtuit lopen. Schouderbinnenwaarts en andere ingewikkelde oefeningen terwijl het paard nog nooit heeft geleerd om de balast van een ruiter goed te leren dragen. Dus meer een balans verhaal dan een gewichts/buikspier verhaal. Ooit naar de sporen van een jong paard gekeken over de A-C lijn hij zwalkt van links naar rechts. Niet zozeer scheef een kant op omdat hij scheef zou zijn maar van links naar rechts. Rij met dit paard kilometers rechtuit zoals hij ook in de natuur zou doen en je ziet dat hij veel rechter en stabieler gaat lopen.

Aangezien ik nu sinds kort een paard heb met een afwijking (karperrug) zal ik me moeten gaan verdiepen in het bewust gaan gymnastiseren van zijn bewegingsapparaat maar alle andere paarden die vele vele kilometers in de benen hebben (echter nooit bakwerk) hebben wij nooit een rugprobleem of beenprobleem gehad. Heb ik dan niets in de gaten, geluk gehad, super paarden. ben ik zonder te weten een superruiter?

Sommige paarden hier hebben meer dan 100.000 km in de benen zonder ooit 1
dag kreupel of gevoelig op de rug. In theorie is het allemaal zo begrijpelijk wat er beweert wordt maar waarom zie ik zelf zo weinig slecht lopende paarden bij de urenmakers buiten en lees zoveel problemen bij de bakruiters. Beide halen toch een da erbij als het paard niet goed loopt.

Wellicht als ik wat verder ben in mijn eigen studie op dit vlak dat ik het allemaal wel goed begrijp maar nu zie ik theorie en praktijk niet elkaar aanvullen.