Wow, ik moest wel een eindje terug-waden voor ik je reactie vond
- Zo'n gigantische berg mails op een week tijd!
Ik weet niet of je er nog bent, ben best wel nieuwsgierig hoe het nu gaat.
E Hanse schreef op vrijdag, 3 december 2004, 9:42:
>>Sorry maar ik vind jou reaktie niet zo vriendelijk naar mij toe,al onderschrijf je iedere mail wel met vriendelijke groeten,je ben eerder wat hatelijk.Er is zeker niks mis met mijn paard en ook niet met mijzelf,zit al mijn hele leven in de paarden en das al behoorlijk lang.Mijn paard heeft zeker WEL respekt dus dat is NIET wat ik wil horen,maar goed,tis altijd handig als er mensen zijn die je wel willen helpen en niet alleen als beetweter een kritisch mailtje terug sturen.Maar het probleem is inmiddel opgelost,zelf gedaan KNAP hè,gos wat heb ik een slim paard,inderdaad niks mis mee,met "echt gemeende" vriendelijke groet Els
Tja...'t is niet omdat het antwoord niet was wat je ervan dacht dat je zo boos moet worden.
Ik wil wel even verder ingaan op wat ik schreef, en waar mijn reactie vandaan komt. Ik ben alleen bang dat je misschien nog véél bozer gaat worden, maar dat risico neem ik. Hoe meer ik les geef, hoe meer ik denk dat ik moet zeggen waar het op staat, als het nodig is. Want ik ben nog steeds helemaal overtuigd dat je
teveel doet/deed, en preciezer moet werken.
Dat gaat niet alleen over je lichaamstaal op dat ene moment, het gaat niet alleen om die ene oefening. Feit is dat je paard over de omheining gaat/ging, wég van jou, of van wat je van hem wil. Wel, dat is informatie. Je paard schreeuwt/schreeuwde naar jou, omdat je niet naar hem luistert als hij het gewoon zégt. Je hoorde het niet eens. Dus gaat hij over de omheining. En niet een keer - hij zegt je bij die tweede en derde keer dat je het di eerste keer ook niet goed aanpakte. En dan kom je naar hier, want je weet het niet meer. En bent boos als iemand iets zegt dat niet goed valt.
Ik zie héél veel "brave" paarden. Gehoorzame paarden. Die doen wat je vraagt, als je het vraagt, zo lang je het vraagt. Met een mens die ernaast staat en blij is met zichzelf, omdat hij het lijf van z'n paard zo goed onder controle heeft. Ik zie ook mensen die noch ziel, noch lijf van hun paard hebben - het paard weet zelf niet eens waar z'n lijf begint en eindigt. Zo'n paard merkt niet eens dat hij over z'n mens heenwalst. Dat zijn dan de zogenaamde "dominante" paarden.
Er bestaan een heleboel methodes die heel deskundig met de buitenkant van zo'n paard aan de slag gaan. Maar de ziel van het paard is ergens anders. En dan gaat een paard z'n ziel achterna - soms naar binnen gekeerd, of soms, letterlijk, hup, over de omheining.
Dus...wees
fun om bij te zijn! Je paard moet niets liever doen dan bij je zijn, en dat is nog iets héél anders dan braaf uitvoeren wat je van hem vraagt - dat is
niet "blij" zijn dat je er bent. Doe minder. Maak het je paard makkelijker. Bouw de dingen in zo'n kleine stappen op, dat je paard elke centimeter ervan begrijpt, met hart en ziel - z'n lijf volgt wel. Als je het hart van je paard hebt, krijg je z'n lijf cadeau - paarden hebben een heel groot hart en willen zichzelf zo graag geven, als je het hen maar vrààgt. Alleen het lijf van je paard hebben is van nul en generlei waarde.
Ik weet niet wat je nu hebt gedaan om het op te lossen - fijn! Goed gedaan! Ik ben blij voor je! Ik hoop dat je paard even blij is,
met vriendelijke groeten,
Inge (wiens paarden IN de piste springen als ze er met een ander paard werkt)
Warboel
