KDS schreef op dinsdag 19 januari 2010, 11:21:


In jouw geval is rust geven technisch gezien negatief .- Iets prettigs weghalen - één van de vier quadranten van het operant conditioneren. Waar Egon even naar verwees.
In andere eerder beschreven gevallen is rust geven positief omdat je iets vervelends weghaalt.
Moeilijker is het niet

stichtingPMP schreef op maandag 18 januari 2010, 21:37:


Door het overschot aan paarden die een baas zoeken, snap je niet dat er nog veel te dure paarden verkocht worden....
Onwetendheid, volgens mij. Mensen denken: als het duur is, zal het goed zijn. Daarbij: tweedekans paard..men heeft er te weinig verstand van om te kunnen overzien waar ze aan beginnen. Vaak zijn mensen niet zo zelfredzaam en vragen elk wissewasje aan de DA. Dat is duur, en vooral onhandig. Men wil gewoon weten dat ze altijd op kunnen stappen, en als dat niet zo is kunnen ze een 'schuldige' aanwijzen., dan kunnen ze terug naar de handelaar om een andere te halen.
Hij lijkt een erg scheef beeld te zijn, waarom worden er überhaupt nog dure paarden verkocht? Omdat mensen graag in gebakken lucht geloven.

Monique Meijer schreef op dinsdag 19 januari 2010, 11:32:


Bij Lily werkt rust als beloning absoluut niet. Ze is in het verleden nooit geprezen, alleen hard gestraft als het niet goed was en verder genegeerd.

Ze zit verschrikkelijk naar dat ene woordje te vissen. Ze wordt er gewoon boos van als ze niet een enthousiaste bevestiging krijgt (JAAAAAAA!!!!) dat ze het goed gedaan heeft. Ze blijft zoeken en de meest vreemde combinaties aanbieden tot het verlossende woordje volgt en dan zie je haar groeien, haar ogen krijgen een zachte uitdrukking, ze buigt haar hals extreem en neemt een trotse houding aan.

In het begin volgde dan ook nog vaak een onhandige kleverige graai in mijn gezicht. Dat laatste heb ik haar gevraagd niet meer te doen. Aan haar snor hangen vaak dingen die ik liever niet in mijn gezicht heb...

Monique

Peter Donck schreef op dinsdag 19 januari 2010, 11:57:


.... met aan het eind van de rit kapotte schouders zoals ik die al had en Jack nu ook aan het krijgen is

Monique Meijer schreef op dinsdag 19 januari 2010, 12:07:


dat beschrijf je weer erg ontroerend en grappig.
Ik zie Lilly helemaal voor me. Goedaardig, met lompige liefkozingen.
Hoe gaat het met je kaak? Was ook een liefkozing, hè?

Peter Donck schreef op dinsdag 19 januari 2010, 11:57:


Tis idd verstand op nul en blik op oneindig. Gaan met die banaan. Best wel Zen ook eigenlijk
Dat argument van gratis fitness en dat je niet ten prooi zult vallen aan de firma Schoemacher e.c. is ook wel een goeie....

Oké, ik houd op met zeuren, trek m'n weidepumps aan en ga gymnastiekoefeningen doen met mestschep en kruiwagen

Simone

Aafke schreef op maandag 18 januari 2010, 12:13:


Lente???
Nou, hier nog niets..
Gisteren was het zo mistig en donker, krijg eerder associaties met blair witch project, of mists of avalon ofzo....En gisteravond een soort ijsregen.
Wat een grauwigheid zeg. En overal blubber. De rijbak is veranderd in een zwembad.
Kan iemand het licht aandoen...en de verwarming aan graag...

Monique Meijer schreef op dinsdag 19 januari 2010, 12:07:


Ja Monigue, geweldig toch als je kan ontdekken waar zo een beest van opfleurt. Daar krijg je zelf een kick van. Mijn paardje haar verleden ken ik niet maar ze blijft nog steeds gedeeltelijk een studie voor mij maar wat je vertelt is eveneens een punt bij haar. GOEEED ZOOOO zingen en je ziet ze kicken. Ze is afstandelijk(is veel beter) eigenzinnig overgevoelig(dus absoluut dichtklappend bij overdruk) en is in mijn ogen ook in de kudde niet een rechtdoor paardje maar nooit gemeen. Ze is echt geen simpele om ze juist in te schatten maar ze is veilig bij mij en we zullen elkaar ooit helemaal snappen.
grtjes
Myr