Kynshiri schreef op woensdag 20 januari 2010, 13:02:
> hier ook een jachthondje en ik weiger pertinent om mijn hond
> ten alle tijde aangelijnd te moeten houden. ik zie er met de
> beste wil van de wereld het probleem niet van in om je hond
> tussen de velden in een eenzaam wegje even te laten los lopen.
> hond komt terug als ik het vraag en kan ook los naast het paard
> mee; ondanks dat het een jachthond is.
> het frappantste vind ik dat ik dan soms van die ene wandelaar
> met hond die ik onderweg tegenkom in de velden commentaar krijg
> dat de hond los is, terwijl mijn hond enkel even zal begroeten
> en meteen verder loopt als ik dat vraag.
In de oude berichten staan ook ramp verhalen over honden met paarden, maar nu enkele goede ervaringen:
Hier in het park-bos waar ik vaak kom met mijn paard, gaan de meeste mensen keurig opzij stil staan, lijnen hun hond snel aan en wachten vriendelijk totdat ik voorbij ben. In dit bos zijn mensen paarden gewend. Sinds kort kom ook wel eens voorbij met 2 paarden, 2 ruiters en onze 3 loslopende honden. Dan staan ze wel even verbaast te kijken
Luna is nieuwsgierig en wil soms even kennismaken met hond en eigenaar, vanmiddag zei een vrouw die door Luna aangeraakt werd "ik vind paarden wel leuk, maar dit toch een beetje te dicht bij". Samen lachen we daarom. Als een hond rennend naar ons toe komt, ga ik altijd stil staan met mijn paard. Dat is een kalmering signaal in hondentaal. Net zoals hoofd naar de grond en blik afwenden. Het geeft aan, van mij heb je niets te duchten. Een blaffende hond bij de achterbenen wat heel weinig voor komt, dan draai ik om en altijd stoppen ze dan wel, en lopen mee met de eigenaar.
Warboel
