SimoneS schreef op zaterdag 23 januari 2010, 19:20:


Nee, dat leek mij ook, maar zoals ik net schreef, het werd mij enige tijd terug niet in dank afgenomen. En vandaag had ik geschreven en verzonden zonder er bij stil te staan. Nou ja, we zullen zien, als er geen klachten komen, zal ik wel wat vaker schrijven.


Zoals Frans net zei, in de nattigheid lost het op. Had ik me eigenlijk nooit zo beseft.

SimoneS schreef op zaterdag 23 januari 2010, 19:20:


Wat natuurlijk niet hetzelfde betekent als "je mag niks meer zeggen". Ook wij mogen weer een tegen-mening hebben.


Natuurlijk mag dat.


Het is onze ervaring dat er na enige tijd geen los spul meer te krabben is, je een egale zool krijgt, en je bij bekappen gewoon direct de zool kunt aanhouden als referentie. Een en ander is wel afhankelijk van ondergrond uiteraard.

Frans

Mijn ervaring is dat als je netjes steeds op tijd bekapt, het opzoeken van de zool na een tijd niet meer nodig is en dat het zelfs beter is als je het niet doet.

Maarrrr als je een paar keer wat te laat bent, dan kan er toch weer meer zool
op de hoef gaan zitten dan wat de bedoeling is. Het hangt er denk ik ook erg vanaf of de hoeven veel op het harde komen of niet. Een paard dat alleen maar in de wei of op stal staat, heeft vaak enorme plakken zool die je er met een tang uit kunt trekken.

Vooral voor beginners is het volgens mij veilig om de zool op te blijven zoeken. We hebben ook een keer bij iemand hoeven gezien die veel te lang waren, omdat ze dacht bij de echte zool te zitten.

Frans Veldman schreef op zaterdag 23 januari 2010, 19:30:


Het was niet jij of Ilona die bezwaar maakte. Een van jullie cursusleiders.
En het ging erom dat ik dingen schreef die anders in het boek stonden en dat zou verwarrend werken. Dus ik kon dat beter niet meer doen, was het verhaal.
Dus niet zozeer dat ik niet van een tegen-mening (is dat een woord?) wilde horen.
Never mind, water under the bridge.

O ja,

Inderdaad zegt Ramey in z'n boek dat je zo min mogelijk aan de zool moet komen, wat dan weer een groot contrast geeft met een workshop die een tijd terug weet ik veel waar werd gehouden (wat een geheugen he). Dat was toen Jaime Jackson in Nederland was.

Een bekapper uit Duitsland, ik dacht dat ze Gudrun heet, had een soort handvat met aan de onderkant haaks daarop een raspje, licht gebogen. Speciaal om de zool op te ruwen en om een mustang-roll in de steunsels te maken.

Tsja...