Monique Meijer schreef op maandag 25 januari 2010, 12:38:


Nog een poging tekst via word en gecopieerd (gaat het weer mis heb ik nog een kopie):

Helaas is ze snel even bekapt voordat ze bij me gebracht is, ondanks dat ik verzocht had dat NIET te doen. Drie hoeven waren even snel met een rasp bewerkt, de straal miste grote onregelmatige stukken duidelijk weggesneden, rechtsvoor was slechts voor de helft bekapt. Dit alles heb ik bekeken terwijl ze voorbij stapte en ik even een blik op de onderkant van haar hoeven kon werpen. Ik schrok toen ik de afdruk van rechtsvoor in het zand zag: een smalle scheve halve maan, slechts de toon raakte de grond, de rest van de hoef zweefde er minstens 5 cm boven.

Ik heb hiervan helaas geen foto’s kunnen maken, Lily was ontzettend bang voor aanrakingen, het heeft me maanden gekost voordat ik haar voorhoeven mocht bekijken, laat staan uitkrabben en bekappen. Ik vond het te link met een camera in haar buurt te komen, ze trok regelmatig haar hoeven in paniek weg.

Inmiddels heeft ze veel vertrouwen gekregen en heb ik haar voorhoeven al een paar keer bekapt. De achterhoeven hebben zichzelf goed hersteld, de onderkant ziet er veel beter uit. Ze zijn nog wat te lang, maar bekappen laat ik nog maar even, ben al blij dat ik ze zonder paniek op mag tillen.

Van de voorhoeven kon ik de kruimelige zool blijven wegkrabben, ik durfde op het laatst niet meer verder te gaan. Toen het begon te vriezen heb ik niets meer aan de hoeven gedaan. De bak was zo ongelijk bevroren, ik was bang teveel aan de zolen te doen en dat ze gevoelig zou gaan lopen. De zolen zijn door de ongelijke en scherp ondergrond helemaal glad gesleten, de kruimelige laag is verdwenen. De hoeven zijn lichtjes rond gesleten, maar er zijn geen stukken uitgebroken. Ik kan nu eindelijk zien waar de echte zool zich bevindt: nog een centimeter lager dan waar ik heb zitten krabben. De hoefwand is erg dik, de stralen hebben zich gedeeltelijk vernieuwd, de hoeven zijn hol geworden. Lily heeft geen moment gevoelig gelopen, ze dendert in alle gangen door de bevroren bak.

Komend weekend ga ik proberen foto’s te maken, ze kan nu veel langer haar hoeven optillen en raakt niet meer in paniek; ik denk dat ik de camera er nu wel aan kan wegen.

Ik sta er versteld van hoe die vreselijk ongelijke ondergrond haar hoeven hebben verbeterd. In het voorjaar zijn we van plan het pad naar het weiland met puin te verharden; ik wil graag deze hardheid zoveel mogelijk vasthouden.

Monique