clarissa ruijgrok schreef op maandag 25 januari 2010, 12:59:

De click wordt gebruikt als aan-knop, zoals je het licht aandraait en de afstandsbediening gebruikt. Als ik click, komt het paard. Of zoiets.

Els Kleverlaan schreef op maandag 25 januari 2010, 12:54:


Tjaa maar dan opeens is mishandeling niet netjes..
Maar het liefste zou je wel willen met zo iemand pfff..

Piet schreef op maandag 25 januari 2010, 12:55:


Dat het paard er op ging staan en dan was het idee dat ie stil bleef staan, was een beetje een hyper arabiertje. Een beetje zoals een hond in de mand sturen waar ie moet blijven liggen, is dat duidelijker??

Isabel van der Made schreef op maandag 25 januari 2010, 13:10:


Maar het ging me er eigenlijk meer om dat ze dus vooraf klikte, de klik was een aanwijzing, een commando zeg maar. Dus de lonesome cowboy is niet de enige die deze werkwijze volgt, blijkbaar leer je dat zo op een klikkercursus die in UK gegeven werd. Of ze had niets begrepen van wat ze geleerd had, kan ook.

Isabel van der Made schreef op maandag 25 januari 2010, 13:10:


Ah ja, ok. Dacht dat ie zere voeten had of zoiets

Heeft niet direct iets rechtstreeks met paarden te maken, maar ben op zoek naar muziek in het genre die gespeeld geweest is bij de show van circels en vuur. Ook ben ik op zoek naar wat Gipsy muziek, die oa in shows van Zingaro gespeeld worden, maar vind geen interessante dingen terug op net net.
Ik kan het moeilijk omschrijven, maar ben op zoek naar echt alternatieve, speciale muziek, met natuurlijke invloeden.
Ik heb al desbetreffende mensen gecontacteerd, maar nog geen antwoord gekregen.
Kan iemand me soms tips geven aub? Ik wil nu graag op zoek gaan, terwijl ik nog de tijd heb.
Indien liever niet op het forum gezet wordt, mail me persoonlijk, ik zou je heel dankbaar voor zijn.

Piet schreef op maandag 25 januari 2010, 13:26:


Ook, dus was het matje op zich een beloning.

Isabel van der Made schreef op maandag 25 januari 2010, 13:16:

Ik denk dat het een menselijke reflex is, ingegeven door dingen als afstandbediening en electronische autodeursleutels. Je drukt en reactie volgt, dat mechanisme zit in je hoofd.
Ik zag iemand in diezelfde valkuil vallen op een clickercursus toen ze even voor zichzelf moest oefenen. Paard moest op afstand staan en komen. Keek schaapachtig opzij en kwam niet. Eigenares clickte toen bij wijze van "kom hier" met de uitgestoken clickerhand richting paard.
Aangezien de clicker in de hand ligt, is de aanvechting om te clickeren ipv "kom es hier" uit te spreken, blijkbaar niet te weerstaan. Het menselijk brein maakt voorbarig de vertaalslag naar de auto die welwillend van slot af springt als je op een knopje drukt.

Christel Provaas schreef op maandag 25 januari 2010, 13:28:


echte Gunsil-actie

Corinne Corten schreef op zondag 24 januari 2010, 19:09:


Afgelopen zaterdag hebben we voor het eerst sinds weken gewandeld met Lily en Kim. De wegen waren de hele tijd zo ontzettend glad bij ons, ik durfde het niet eerder aan. Bij Lily merkte ik geen enkel verschil, alsof ze gisteren nog buiten geweest was, de rust zelve. Kim daarentegen was een verschrikking: ze stuiterde alle kanten op en was maar met een ding bezig: IK WIL SPELEN EN GEK DOEN. Steeds blijven staan en dan knoerthard naar voren rennen, aan je mouw trekken, in je been happen, Lily in de staart happen. Daarna begon ze het leidtouw om haar neus te draaien en zo met haar hoofd te schudden dat ze bijna omviel. Lily keek af en toe achterom en legde haar oren plat als Kim het wel erg bont maakte, maar dat hielp niet echt.

Mijn vriend kon haar aardig elke keer tot orde roepen en haar aan een los touwtje bij zich houden. Op een gegeven moment was Kim echt door het dolle heen, ze kon zich niet meer beheersen. Ik heb haar maar even overgenomen van mijn vriend. Hij blij, Lily wandelde beheerst en rustig met hem mee. Ik niet zo blij: een stuiterbal die ongecontroleerd om me heen sprong. Naarmate we onze weg vervolgden werd Kim langzamerhand weer hanteerbaar. Ze moest en zou nog een keer steigeren, toen was het ergste over.

Ik ben blij dat Lily zo evenwichtig is, zelfs als het stormt kun je met Lily een rustige buitenrit maken. Als Kim wat ouder is zal ze ook wel wat rustiger worden.

Een Shetlander als stuiterbal is al erg, laat staan een Tinker....

Groeten,
Monique

eddy DRUPPEL schreef op maandag 25 januari 2010, 12:59:


Het is me al wel vaker opgevallen dat veel van Eddy bij stijlloos wordt neergezet.
Erg flauw en vervelend als het niet gebeurd zoals de bedoeling is nm als het ook echt stijlloos is. Zou diegene(n) die dit doet (doen) willen vragen om daar mee op te houden anders heeft die knop ook geen nut meer.

groetjes Rita

Piet schreef op maandag 25 januari 2010, 8:01:


Wat ik zie op het filmpje:

Paard wordt weggejaagd.
Klik als moment van handeling dat moet worden vastgelegd en stoppen van wegjagen.
Later hetzelfde om aanraking toe te laten.

In mijn ogen duidelijk een negatieve bekrachtiging. Het wegjagen houdt op, angst wordt weggenomen door naar de kwiet toe te draaien. Er is ook weinig of geen duidelijke lichaamstaal. Er is alleen een onaangename prikkel die ophoudt wanneer het gewenste gedrag vertoond wordt. Verder is er geen interesse van beide kanten.

Heel anders wordt het als door begrijpelijke lichaamstaal een vraag wordt uitgedrukt. Ik kijk naar de richting, wijs naar de richting waar naar toe ik je vraag. Paard begrijpt dit vanuit zijn eigen taal waarmee er binnen kuddeverband wordt gecommuniceerd. Gaat de goede richting uit en wordt beloond wat hem stimuleert om het gewenste gedrag de volgende maal te herhalen. De beloning zal dus voldoende stimulerend moeten zijn om er blijvend een aangename gebeurtenis van te maken. In mijn ogen wordt het dan wel een operante conditionering met een positieve bekrachtiger want, het paard werkt actief mee en leert zoeken naar wat de vraag is. Wanneer de vraag juist beantwoord wordt volgt een beloning.

Waar of waar?

grtjes
Myr

Christel Provaas schreef op maandag 25 januari 2010, 13:28:


Dit vind ik nog iets anders want ik denk of vermoed dat dat een fout is dat bij het clickeren gemakkelijk gemaakt wordt. Ik heb me een clickeraar aangeschaft enkele dagen terug om eens wat te experimenteren met mijn hond. Ik floot, klikte als hij kwam en beloonde met snoepje. Toen hij ergens blijven snuffelen interessanter vond dan komen betrapte ik mezelf er op de neiging te hebben om hem te roepen door te clicken. Zoiets als hoor eens kom want als je de click hoort dan krijg je een snoepje. Ik realiseerde dat de denkpiste van mijn hond niet was zoals de mijne en heb het gelukkig niet gedaan. Ik wist wel geen oplossing om hem dan wel te laten komen tenzij te blijven fluiten maar beloon ik hem na ettelijke fluitpogingen dan nog?
grtjes

Rita Klompmaker schreef op maandag 25 januari 2010, 13:41:


Och ,als de kindjes maar een hobby hebben hé,zoals gezegd , ga me der niet mee bezig houden

amar schreef op maandag 25 januari 2010, 14:54:


Je vindt het "iets anders" en beschrijft daarna hetzelfde mechanisme? Wat vind je anders? En anders dan wat?