En dan nog even een vraagje aan hen die veel van genetica en fokken e.d. weten:

De afkomst van ezels wordt in noord en oost afrika gezocht. Lekker droog en warm. Vandaar dat ze slecht tegen vochtige omstandigheden kunnen.
Mijn vraag is of een bepaald ezelras, de Poitiu in dit geval, opvallend veel beter tegen vocht bestand zou kunnen zijn dan zijn voorouders a.g.v. selectie bij het fokken.
HEt ras is gefokt in Frankrijk. Zou het dan in zijn bestaanstijd al helemaal aangepast kunnen zijn aan het vochtiger klimaat aldaar?

4bozzza schreef op vrijdag 29 januari 2010, 9:40:


De Poitou ezel is een langharige ezel waarvan de vacht vervilt de huid blijft dus droog ongeacht de weersomstandigheden. Helaas zijn zuivere Poitou ezels aan het uitsterven, de meeste Poitou ezels zijn kruizingen. Ik denk dat ze vroeger met de ezels met langere vacht zijn gaan inkruisen net zoals sommige wetenschappers denken dat de paarden met lange manen standaard is geworden omdat de mens hier op geselecteerd zou hebben omdat ze dit mooier vonden. Kijk maar naar Przewalski, gewone ezel, zebra allen korte rechtopstaande manen.
Ook de stokmaat van een Poitou is veel hoger dan de standaard ezel. Het doel van de fok van Poitou was dan het produceren van Muildieren.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 25 januari 2010, 11:43:


Hallo Eddy,
Wij hadden na onze cursus NB (bij Pien) echt niet het gevoel dat er zand in onze ogen werd gestrooid. Het belang van het natuurlijk houden en de training van de voeten werd echt wel benadrukt. En dat het tijd ging kosten en regelmatig onderhoud, daar bestond volgens mij ook geen twijfel over.

Ook wij zijn gelegenheidsruiters die dagelijks geen uren op harde ondergronden kunnen trainen. En ja, onze paarden zijn nog steeds gevoelig op ondergronden met steentjes. We beseffen dat dit waarschijnlijk zo zal blijven, maar als we de vooruitgang zien dan zijn we toch wel tevreden. In het begin was het een ramp om ze over onze grijze gindoprit te laten stappen. Nu houden ze zich niet meer in, maar stappen wel wat korter en we moeten nog zelden afstappen.

We kunnen onze paarden dus niet optimaal houden en trainen, en we houden gewoon rekening met de consequenties dat dit heeft. Mensen moeten daarin ook eerlijk zijn naar zichzelf, vind ik.

Enne, elk nadeel heb ook zé voordeel hoor!
- Ondanks dat onze paarden niet meer op een piste komen, maar in plaats daarvan enkel op "niet zo hoefvriendelijke" ondergronden, hebben ze sindsdien geen hoefzweren meer gehad (misschien puur toeval maar toch).
- En het is gewoon heerlijk om een sneeuwrit te maken in alle gangen, wat met ijzers toch wel een probleem is. Onze traditionele paardenkennisen gaven het niet toe, maar je zag aan hun gezicht dat ze jaloers waren. (En mijn slechte inborst heeft er van genoten)

Lena

Piet schreef op vrijdag 29 januari 2010, 9:23:


Oei... daar vraag je wat aan een redelijke hoefanalfabeet. de zolen zijn wel redelijk plat geloof ik, maar ik heb niet echt vergelijkingsmateriaal (of ik moet eens bij de andere paarden kijken?) Ik zal strakjes even kijken of er verschil is in al of niet vlak/stijl zijn.
Of ze erg scheef is..... het werken met haar gaat nog met zoveel probleempjes gepaard, dat het moeilijk is om daar helder zicht op te krijgen, maar ze heeft wel beduidend meer moeite met buiging naar een kant toe... Scheefheid in heupen en schouders heb ik vaak proberen te bekijken, maar ik vind het moeilijk om daar een helder beeld van te krijgen. Ben erg slecht in die dingen... heupverschil zie ik niet meteen (paar keer naar gekeken) maar omdat ze snel teveel gedoe om haar heen wantrouwd is dat ook niet zo makkelijk met zekerheid vast te stellen. Bespiering is over het algemeen niet geweldig, dus geeft ook al niet veel duidelijkheid.
Goede tips hiervoor wil ik graag horen.
Zal straks dan ook ff met mijn neus op haar hoeven gaan staan.

Koen Theys schreef op donderdag 28 januari 2010, 23:25:


Hee erg jammer Koen, maar ook heel erg begrijpelijk.
Ik ben ooit om exact dezelfde reden vertrokken. En teruggekomen met de instelling dat ik mij niet die hoek in laat trekken, maar nog slechts inhoudelijk reageer.

Jij bent overduidelijk de pispaal en ik begrijp volledig je frustratie van op basis van non-argumenten en zelfverheerlijking neergehaald te worden.
Met jou vertrekt er een waardevol stuk kennis en ervaring en hier blijft men achter met een kabouter Wesley.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 28 januari 2010, 22:20:


dat is om dat werken met de paarden jullie job is, itt tot de meeste die hier schrijven een andere job hebben en paarden voor hobby hebben. Is toch logisch?

Mijn ervaring is dat een hoefbevangenheid wel maanden kan duren voordat een paard weer enigzins vooruit kan. En dit is ook weer afhankelijk van de ernst ervan.
Zo heb ik een IR pony die ik ontzettend goed in de gaten houdt. Zodra hij ineens "op eieren" loopt dan weet ik al hoe laat het is. Dan grijp ik meteen in door hem Ascal bloedverdunners te geven. Ik weet dat daar voor- en tegenstanders van zijn. Ikzelf zie dan steeds binnen enkele dagen resultaat. Daarnaast krijgt hij helemaal geen gras meer (normaal mag hij ook beperkt en mét graaskorf op de wei), en krijgt hij alleen hooi. Het is erg belangrijk dat de toon van de hoef zo kort mogelijk is, zodat er tijdens het afwikkelen van de hoef geen druk op de wand kan komen staan. En beweging....zoveel mogelijk beweging. Als het paard pijn heeft zal dit niet meevallen. Maar iedere stap is meegenomen. Afhankelijk van hoe het gaat laat ik onze pony op het zand (als het erg is) of op de klinkers staan. Hoe harder de ondergrond, hoe beter de doorbloeding kan worden gestimuleerd. Maar nogmaals....dat moet je even bekijken aan de hand van de pijn die je paard heeft. Als het echt erg is, dan maak je hem veel blijer met een zacht modderbadje. Dit koelt dan ook meteen de hoeven.
Ik las dat je al magnesium bijgeeft. Ik geef dat zelf nu ook al een hele tijd. In eerste instantie sloeg het na weken niet aan en was is gestopt. Nadat hij in april voor het laatst weer bevangen was ben ik weer begonnen. Pas na enkele maanden zag ik de typische vetophopingen op zijn kont verdwijnen. Ik weet niet 100% zeker of het aan de magnesium ligt, of aan de extra beweging. Ik geef hem nog steeds elke dag magnesium en hij is sinds april niet meer bevangen geweest.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Heel veel beterschap voor je paard. Het is echt een beroerde ziekte, zeker ook voor de eigenaar want je wordt er hopeloos van.

Groetjes Jolanda

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 29 januari 2010, 10:08:


Als een paard scheef is of verschillende hoeven heeft, staat ie ook steeds op hetzelfde been te rusten. Kun je verder weinig aan doen lijkt me?

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 28 januari 2010, 22:20:


Toen ik nog veel tijd had om te rijden ging ik bijna elke dag erop uit, ritten tot 25 km, met 2 merensen. Vooral in de winter maakten we lange ritten, ook in de regen of sneeuw. Paarden nooit hoeven bijvoeren en de hoeven werden alleen maar beter. Merens is wel een makkelijk ras. Misschien is het belangrijk dat paarden ook werkelijk de ruimte hebben om te grazen, veel paarden, ook van PN'ers, leven op postzegeltjes, waar zeker in de winter helemaal geen gelegenheid is tot grazen, meer hangen om de hooibaal. Vaak zijn de weides ook nog overbevolkt.
Ik heb alle paarden op alleen gras en hooi, ook de boven de 30 paarden. Ze zien er goed uit, maar ze werken ook helemaal niet. Wel hebben ze allemaal de ruimte en is er nog gras naast hooi.

Piet schreef op vrijdag 29 januari 2010, 8:58:


Wat betreft zweepje of stick, het gaat om de intentie waarmee je de dingen doet. Al vond ik die petsch van Ellen wel minder, maar toucherend met een zweepje omgaan, daar heb ik niet zoveel op tegen. Toch zie je dat het paard van Ellen Ofstad het pikt van haar, dat komt waarschijnlijk omdat ze in de basis een goede relatie hebben.
In tegenstelling met de clickercowboy, dat paard laat zien dat ie m voor geen cent vertrouwd. Wel een verschil.
Al zijn er natuurlijk altijd mensen die beweren te toucheren terwijl ze vanuit de schouder de zweep op hun paard kletsen...die mensen hou je toch altijd.
Ik zeg altijd, zweepje vanuit de pols bewegen, meer niet.
Maar om nou meteen iemand af te doen omdat ie een zweepje in de hand houd, neu, te simpel oordelen denk ik.

Kan je ook niet helpen, maar wilde alleen zeggen dat bloedwaardes opvragen helemaal niet vreemd is. Heb het ook een keer gedaan bij de assistente en die reageerde niet verbaasd of zo, de volgende dag lagen de papieren in de brievenbus.

els kaper schreef op donderdag 28 januari 2010, 21:21:


Is de pijnstiller bute? Want daar kunnen paarden wel eens juist bevangen door raken.
Je zou het hooi kunnen verarmen door gedeeltelijk stro bij te geven. Of het hooi weken om de suikers eruit te spoelen.
Wat was de oorzaak dat ze ooit bevangen is geworden, weiland?
Hoeveel magnesium geef je? Soms kan het nodig zijn de dosis tijdelijk te verhogen.

Kijk ook eens op www.gezondheidvanmijnpaard.nl/index.php?content=285 en stuur eventueel een mail.