eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 29 januari 2010, 13:07:


Heb je mijn merensen even over het hoofd gezien? Veel km, alleen gras en hooi, ( meestal alleen gras), ijzervrij. De 2 paarden hebben allebei een ijzerverleden, 1 zelfs minstens 8 jaar. Dat ik er nu niet meer zo vaak aan toe kom doet niet af aan het feit dat het jaren goed gegaan is.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 29 januari 2010, 11:05:


Nee, dat kan allemaal. Maar zoals Isabel zegt kan er ook hoger in het paard van alles aan de hand zijn, kissing spines krijgt een paard ook niet zomaar.
Scheefheid in de schouders is niet zo moeilijk te zien als je op een verhoginkje gaat staan achter je paard en via de schoft naar de schouders kijkt.
Ongelijkheid in de heupen kun je bekijken door van achter je paard met in iedere hand een stokje het heupbeen, of het hoogste punt in die knobbel aan twee kanten aan te geven en een ander te laten bekijken of die stokjes op gelijke hoogte zitten of dat de een verder naar je toe is dan de ander. In dat geval moet je oefeningen doen om het paard weer te leren zijn voeten gelijk te belasten, door hem nooit in een krul te trekken, maar ontspanning proberen te bereiken, met een lange hals recht tussen zijn schouders te rijden en door ingehouden overgangoefeningen, dus niet door rennen! veel meer draagkracht van de achterhand proberen te bereiken, zodat paard automatisch zijn hoofd daar zal gaan dragen waar het voor hem logisch is.
Als er dat dus allemaal aan de hand is moet er met de juiste oefeningen en elke dag, met een voorzichtig begin van 5-10 minuten tot, als het goed gaat, een kwartier-half uur, bewust trainen binnen een maand enorme verbeteringen te zien zijn.

4bozzza schreef op vrijdag 29 januari 2010, 11:33:


ik denk dat de poitou-ezel inderdaad al zeer ver af staat van zijn afrikaanse voorouder, zowat alle wijst erop : grootte, beharing, konformatie
Zoals muriel aangeeft is die lange vacht waarschijnlijk een goeie bescherming tegen nat weer, langs de andere kant geeft dit wel moeilijkheden bij verharen, dus in hoeverre kan je hier van een natuurlijke aanpassing spreken. Volgens mij is't eerder een van de vele toevallige mutaties die door menselijk ingrijpen werden doorgefokt.
Afwijkingen in vacht komen bij alle gedomesticeerde diersoorten voor : konijnen, katten, honden, schapen, geiten, runderen (galloway, higlander) maar ook bij paarden (curly horse, bashkir), zelfs bij varkens.
Veel langharige honden raken hun vacht niet meer vanzelf kwijt (hongaarse pulli, york, Lhasa ...) en moeten daarom getrimd worden of ze vervilten tot een soort wandelende rasta of een blaffende vloermopper.
Het dichtst het oorspronkelijke manenschaap staat waarschijnlijk de soay, ook die ruit nog natuurlijk, eigenlijk alle andere schapen moeten geholpen worden, tot blijdschap van de mens die de massas wol handig wist te gebruiken....

Hoefhoorn is ook een 'haarvorm', of de hoefgroei bij langharige rasssen ook beinvloed is weet ik niet, maar als gebruiksezel moest de poitou natuurlijk wel goed te been zijn en ik geloof dat zijn gebied van origine wel een stuk droger is dan je veronderstelt. De poitou werd inderdaad gebruikt om grote muildieren te fokken, door kruising van een poitou-ezelhengst met merries van het 'ras' Mulassier de Poitou en dit vooral voor verschillende arbeid waaronder ook moeraswerk. De muildieren hebben bredere hoeven dankzij hun merriemoeders en zijn daarom beter geschikt dan de ezels met hun typische smalle hoge hoeven.
De mulassier poitevin is niet echt een mooi paard, lijkt een mengelmoes van vanalles waaronder belgisch trekpaard-trait du nord, waaraan het niet alleen zijn classic-roan-kleur te danken heeft maar ook zijn lichaamskonformatie met enorme schotelhoeven en veel beenbehang.
Wat echter heel opvallend is dat bij dit paard het wildkleur nog vaak al dan niet verdoken voorkomt, iets wat bij mijn weten bij géén enkel trekpaardenras zo is.
Gezien de conquista vanuit spanje van de arabieren die bij poitou werden teruggeslagen door Karel Martel kan het goed zijn dat de oorspronkelijke iberische sorraia of afgeleiden hier een invloed heeft gehad (net als in de amerikaanse mustang en waarschijnlijk ook de z.am. criollo). De konformatie van een poitevin is immers niet die van een zuiver kort geblokt trekpaard maar eerder een mengeling van kort x lang, dwz grove trekken in een toch eerder slank lichaam, een dubbele kontbespiering, zware benen, grote hoeven en een eerder groot hoofd. Een zelfde konformatie zie je ook opduiken bij bepaalde mustangs waar redelijk wat koudbloed ingebracht is en kan je eigenlijk op één lijn doortrekken naar de Fries (hoog/slank/lang/dubb.kont, veel behang, brede voeten, groot hoofd).

Maar dit leidt ons natuurlijk af van de origine of asses !
besluit : domesticatie is tegennatuurlijk, natuurlijk opduikende mutaties die niet tot natuurlijk overleven leiden of zich kunnen handhaven worden kunstmatig versterkt en uitvergroot door menselijk ingrijpen.

joop schreef op vrijdag 29 januari 2010, 13:36:


Aan de km's en tijd die ik vooropstelde ? Over hoeveel jaar is dit gerekend ?

Dank je, Peter. Daar kan ik wel wat mee.

Piet schreef op vrijdag 29 januari 2010, 13:37:


Ik rij haar niet. Ze laat absoluut niemand op d'r rug. Niet eens in de buurt. Ik probeer met haar lange teugelwerk te doen, wat lichte rekoefeningen en balkjes aan de hand. Dat laatste is nog wel te doen (alleen ligt er nu teveel sneeuw) maar met lange teugel en rekoefeningen stuit ik op enorm weerstand. Nog steeds. Dacht eerst dat het een kwestie van vertrouwen was, maar ze vertrouwt me in de wei volkomen. Kan er, bij wijze van spreken, onderdoor kruipen. Ze komt kriebels halen, aandacht vragen, blijft lekker liggen als ze toevallig ligt in de wei en ik kom erbij (al ligt ze nu erg weinig) etc. Clickertraining zoals targetten en kleine spelletjes vindt ze leuk. En ze wil ook dingen doen... maar zodra het richting oefeningen gaat, komt dus dat verzet. Heb toch het idee dat er pijn aan ten grondslag ligt dus volgende week komt ze een week in overleg met da op pijnstillers om te kijken hoe ze zich dan gedraagt, Dan kan ik ook wellicht zien of ze die voet dan nog ontlast.
Maar zal zo meteen eerst eens de wei ingaan en haar hoef en heupen en schouders aan een gedegen controle onderwerpen. Ben wel alleen, dus roei ff met de riemen die ik heb. Moet toch met silja trainen en dan wil amber ook altijd perse iets doen./iets verdienen...

4bozzza schreef op vrijdag 29 januari 2010, 13:55:


overigens even los van de muildieren, blijft mijn vraag of die ezelsoort hoeven heeft die beter tegen vocht bestand zijn.

Hans Arendse schreef op vrijdag 29 januari 2010, 8:31:


Dank voor je antwoord, Hans. Ik loop al langer met de vraag "hoe kan dit" maar het is eigenlijk best logisch ... bijna net zo logisch als kindervoetjes hé?

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 29 januari 2010, 13:44:


Hey, ik wil me niet moeien hoor, maar kan het niet zijn dat Eddy paardjes heeft die minder sober kunnen overleven als ze zware arbeid verrichten dan Merensen en criollo's? Dat zijn paarden met toch veel meer reserve dan bvb volbloed types of types met meer bloed...
Ik zie dat hier ook aan de mijne. Ik heb er twee die alleen op hooi en water mogen leven, of ze krijgen problemen, maar dat zijn heel sobere paarden met capaciteit om aanzienlijke vetresevres aan te leggen. Mijn PRE-ke echter is zo'n dunne zenuwpees, die geef ik wat spelt bij en wat bietepulp, want ze heeft echt lelijk en dof gestaan. Nu blinkt ze terug en is voller en is veel vrolijker.
Ik zou zeggen, kijk naar't paardje, is zelfde zoals bij mensen é? Mijn zusje is erg mager en moést regelmatig eten of die viel van haar stokje, ik echter kon langer doorgaan op minder omdat ik meer vetreserves had .
Zelfde met de voetjes. Ik heb paarden gehad die direkt brokken van hun hoeven hadden, dan weer andere die sterke hoeven hadden en nooit brokken van de hoeven hadden van op steentjes en zo te lopen.
Je hoeft daarover toch geen ruzie te maken? Jee kunt dit alleen zien paard per paard. Ook hooi is heel verschillend! Ene hooi is het andere niet!