Anja Seijn schreef op zaterdag 6 februari 2010, 21:41:


wat een typisch loonwerkersgeouwehoer
als het allemaal maar breed en diep kan hé, dan wordt het allemaal beter !!!
rustende bodem heeft het hele grote voordeel dat het microkleine adertje opbouwd
die je waterhuishouding verzorgen, door dat weer allemaal dooreen te halen
blijf je lekker in je vicieuze cirkeltje
Wat jij op je zandgrond moet doen is hoogstens je bak-vlak omhoog halen
door het aanbrengen van een laag zand die hoger is dan de omgeving
daardoor zal je water vanzelf uitzakken via al die mikrokanaaltjes
je bovenvlak moet je gewoon vlak houden ipv kontinu te verstoren
én hard, want hard is beter voor paardenbenen dan al dat mulle omgekeerde zand
(zie ook christel en haar duinen - zie ook de spaanse ....arenas, die zijn hard-vlak-aangedamd zand, géén rulle bende zoals die dressuureluurbakken
en de uitgevoerde bewegingen zijn véééééééééél snediger

Anja Seijn schreef op zaterdag 6 februari 2010, 22:53:


Zomaar ergens beginnen heeft, lijkt me, geen zin.
Als er ergens een trainingsplan voor nodig is dan is het wel voor dit paard.
Ga zitten en ga schrijven volgens Think Plan Do. Met als eerste het doel. Wat Wil Je Bereiken Met Hem... Mijn eerste basisgedachte zou zijn: "Hoe vervang je zijn ogen als je samen bent". Misschien wel heel leuk om mijn eZine "Positief Trainen" als denktank te gebruiken.
Jottum!
Je mailt mij het verhaal van Ingenioso, met de problemen die je vooraf denkt tegen te komen en gedachten over oplossingen, als je die al hebt. Ik maak een nieuw hoofdstukje in mijn 'verenigingsblaadje" en stuur het aan inmiddels zo'n 150 clickertrainers, mensen van allerlei clickniveau's en we gaan met wie mee wil doen het beste gezamenlijk trainingsplan ooit maken. Lijkt me hartstikke mooi. Het mes snijdt dan aan twee kanten.
Jij krijgt een reden om werkelijk te gaan beginnen, andere mensen gaan de voorstellen uitproberen met hun eigen paard en gezamenlijk groeien we allemaal een stukje verder.
Ik zal dus een en ander proberen te coordineren.
Mochten andere mensen dit willen volgen of meedoen-- hopende dat jij dit ook een leuk plan vindt natuurlijk-- en mijn gratis eZine nog niet ontvangen: ga ff naar mn site, vul je voornaam en mailadres in en krijg online een heleboel ideeën
Doe je mee???

Karen Koomans schreef op zaterdag 6 februari 2010, 21:47:


nee, die mustangkoeiepaarden waren véééééél taaier dan de veredelde rassen
ze kregen in het werkseizoen ook nauwelijk rekup : ik schreef toch one-horse/one-week.... en hun dagelijkse training was in de niet-werk-periode het free-rangen : loslaten op de prairie (met zo min mogelijk prikkeldraad) daar werden ze dan later weer opgehaald, niet bijgevoerd ook niet nee


brand, menselijke bejaging, seizoenstrek (bv doortrekkende giga bizonkuddes), maar ook onweer, overstromingen.....


en dat is eigenlijk niet OK
het christelijk vasten, het islamitisch ramadannen, het boedistisch onthouden
is in een kultuur van overdaad ook wel gezond

semi-wild is beperkt menselijke omgang
in de vroege cowboytijd, en eigenlijk zelfde in spanje, portugal, hongaarse puzsta
werden merries aangehouden om te fokken, bleven gewoon vrij semi-wild rondlopen
de 3-jarigen werden later afgeroomd
de hengsten werden grotendeels gekastreerd en als werk-ruin gebruikt als dat nodig was,
geselekteerde hengsten bleven gewoon bij de merriekudde lopen
de working-cowhorses van nu zijn relatiefgezien ook doetjes, er is een hemelsbreed verschil in het managen en selekteren
al zijn ze minder doetjes dan die moderne stand-still-and-be-fat paarden
in de halterklasses bv, waar zelfs de staartpezen worden doorgeknipt
zodat het ding netjes naar beneden blijft hangen........

Peter Donck schreef op zondag 7 februari 2010, 10:26:

Een vraag die me erg bezig houdt de laatste tijd ivm aanvullende info die ik heb gekregen....
Hoe bepaal je of de kwaliteit van het leven nog goed is voor je paard?

Ik zal proberen om het probleem in het kort te omschrijven. Ik heb al een aantal keer topics geopend omtrent amber met vragen. Amber is een merrie, 18 jaar, sinds april bij ons en vanaf het begin trubbelkind.
Met zekerheid Kissing Spines in schoft. Mogelijk veel meer artrose in oa rug, maar foto's konden nog niet worden gemaakt ivm ernstige stress
Weet sinds gisteren dat er ook sprake is van een trailertrauma.

Zeer kort levensloop: Draver, doktersbehandeling nodig gehad in die tijd, niets meer gemaakt, veulen gekregen (tenminste 1) verwaarlozing, dressuuropleiding (kon toen alle gangen incl galop), verschillende eigenaars, veel mee gesprongen, uiteindelijk hier terrecht gekomen waar de problemen zich opstapelen.

Ze loopt wat stijf, nek is stijf, flipt als ze denkt dat je wilt opstijgen (paniek en dreigen, wit van de ogen zichtbaar, hoofd hoog, oren in de nek, in de lucht bijten, dreigen, heftig slaan met de staart, dreigen te trappen) maar doet dat ook wel als je grondwerk met haar wilt doen, zelfs in stap.
Als ze gewoon in de wei staat en je gaat naar haar toe, is ze zeer vriendelijk, wil graag kriebelen en aandacht en kun je er bij wijze van spreke onderdoor lopen. Ze zal echt niets doen.
Kriebelen met de andere paarden doet ze niet, is er soms wat zuur na, zondert zich vaak af (maar raakt in paniek als er eentje de wei uit gaat) rent niet, speelt niet, behalve als ze op adrenaline is.
Loopt niet kreupel, maar ontlast in rust wel steeds hoef waar ze al meer problemen mee heeft gehad. In hoef is geen probleem te herkennen. (ze is ijzerloos)

Omdat laden en onderzoek elders vanwege haar stress nog niet mogelijk is, staat ze momenteel op metacam in overleg met da om te kijken of dat een verschil in gang of gedrag teweeg brengt
Tot nu toe geen enkel resultaat. Gedrag en beweging blijven hetzelfde.

Laatste info... 6 jr geleden kreeg ze een dressuuropleiding en kon alle gangen, incl soepele galop. Stond bekend als een zeer lief en betrouwbaar paard, absoluut veilig, zelfs voor onervaren mensen.
3-4 jaar geleden werd ze verkocht aan ene Lena met de mededeling dat ze niet kon galopperen omdat het een draver was
(vlgs da en therapeut is het opeens krijgen van problemen met galop een eerste indicatie dat er iets niet goed is)
Lena geloofde het verhaal en dochter ging er volop met springen. Paard was ook toen superbraaf en betrouwbaar.
Lena vond het paard zelf niet zo lekker zitten. Ze liep wat stijf.
Een jaar later was de dochter er moe aan, maar was amber ook een zuur paard geworden.
Lena heeft het nog geprobeerd, maar paard liep erg stijf en oncomfortabel en toen Amber haar ook nog vol in het gezicht beet, was voor haar de maat vol
Hoefsmid beweerde dat Amber een rugprobleem had.
Voorgaande eigenaresse kwam kijken, zei dat er niets mis was met het paard, kocht het en verkocht het weer meteen (voor behoorlijke prijs en met kapot zadel).
Nieuwe eigenares ging weer volop rijden en wrs springen (eigenaresse hield van springen) en was Amber na 1 jaar hartstikke beu.
Vertelde ze niet, maar het was duidelijk dat ze het paard niet moest.

Nu staat ze dus hier en moet ik de conclusie trekken dat de schade die ze heeft opgelopen omvattend is. De link voor haar werk=pijn is duidelijk. Hoe ze zich voelt in de wei?
Weet ik niet....
Ze ziet er tevreden uit, maar rent of speelt niet. Kroelt ook niet met de andere paarden. Verdraagt nauwelijks aanraking manenkam/schoft.

Ik ben geneigt te zeggen... goed, dan maar grasmaaier en lekker laten rondlopen.
Voor zolang ze wil...
Maar hoe weet je wanneer ze nog wil? Of haar levenskwaliteit nog goed is?
Hoe bepaal je wanneer je haar geen plezier meer doet daarmee?

Ze eet en drinkt overigens goed.
Maar hoe het verder zit.....

Kortom... hoe bepaald je voor je paard wat het beste is....?