Dani62 schreef op maandag 8 februari 2010, 8:05:


nou...
er zijn toch best een paar kritische schrijvers, heb slechts een paar berichtjes doorgescrold.
Wel al een aantal reacties die vinden dat een paard op een stuk land hoort, tussen soortgenoten.

Heel zielig vind ik als zo'n paard 'dankzij' zijn capaciteiten nooit een groen sprietje ziet...
ik zou m die genade(pees) klap gunnen, eerst ns kijken of dat ook echt gebeurt, kun je m alsnog in laten slapen, tenminste....daar zal hier misschien ook weer anders over gedacht worden Heeft ie in ieder geval een gelukkig moment gekend..
beter laat dan nooit, zeg maar.

Bij ons op stal kwam een manegepaard. Jarenlang de lieveling geweest, dus altijd de klos want dan kozen ze m uit. Totaal afgesloten kwam hij in onze kudde. Had geen idee wat hij met het 'groene spul' aanmoest, heeft het echt af moeten kijken van de anderen. De andere paarden waren eng, wat wilden die toch van hem.
Nu, drie jaar later op zijn 23e, loopt hij te spelen. Pretoogjes, getuite puntlip, loopt ie tegen anderen aan te steigeren van puur plezier.
En de baasjes, die dachten ach, die manegeknol, leuk beginnerspaard voor ons, niet zo moeilijk, niet zo jong meer. Nou, opa werd opeens wakker, en die dacht laat ik eens een lolletje uithalen, zijn ze toch even van hem geschrokken. Niet extreem ofzo, maar ze hadden dat niet van hem verwacht.
Beest is aan zijn tweede leven begonnen....

clarissa... ik ga hierin met jou mee.
Heb zelf ook geen vertrouwen in een dierentolk. Uitzondering is een meisje, wat wel af en toe contact maakt met mijn paard, maar alleen gevoelens vertolkt... geen hele verhalen. En ze wil er niets voor. Doet het alleen als vriendendienst.
Maar tolk...
Heb het laatst geprobeerd met amber, zo'n reading. Je probeert tenslotte alles.
Maar het was niet alleen teleurstellend, maar had ook een nare staart.
Ik herkende mijn paard niet in de reading. Het was een algemene omschrijving van een depressief paard wat totaal niet bij amber paste. Het klopte van geen kant. Ik heb toen heel netjes beschreven waarom ik mij er niet in kon vinden, incl argumenten/omschrijving etc. Dat werd me bepaald niet in dank afgenomen. Niet door de dame die het had gedaan, die erg bot reageerde, en niet door mensen die erg tegen haar opkeken en mij via dwingerige pb's lieten weten dat ik gewoon alles fout zag en daarin nogal ver gingen.
Dat zegt mij dan verder erg veel over de betreffende readers en diens aanhang, dus nee... voor mij niet meer.

Inderdaad voel je zelf veel aan. Dat heb ik met mijn hafje ook ondervonden. Maar toch ben ik nog steeds erg bang om op mijn eigen gevoelens te vertrouwen. Want wat als ik iets verkeerd interpreteer of dingen in mijn hoofd haal?

;Maar ja,... begrijp dus dat ik lang de enige niet ben
Het is en blijft moeilijk
Gelukkig is er nu geen noodzaak tot het nemen van een beslissing, dus blijft ze gewoon rondwandelen in de wei. Maar er zijn wel momenten waarop ik mijzelf dergelijke vragen stel, vooral op haar slechtere dagen.

Ik zit met mijn handen in mijn haar!!!

Mijn paard, Rebel van 15 jaar, ruin en sinds zijn 8 jaar in mijn bezit, durft wel eens bokken, echt bokken om je eraf te krijgen, niet zomaar een vreugdebokje of zo. Hij doet dat op heel onregelmatige tijden, soms maanden of zelfs jaren niks en dan plots uit het niets BAM,…

Hij is volledig nagekeken, alsook het zadel en echt wel grondig. Hij is van zichzelf redelijk stijf rechts, wijken is voor hem moeilijk aan deze kant. Ik doe met hem grondwerk volgens de academische rijkunst en probeer dit ook rijdend toe te passen. Ik heb jaren dressuurmatig les genomen, maar kon me daar niet meer in vinden en ik geraakte daar ook heel weinig mee vooruit. Deze methode ligt me nu wel, alhoewel ik de optoming redelijk sterk vind en ik enkel de kaptoom gecombineerd met een eenvoudig dubbelgebroken bitje rij of soms enkel met bitje.

Hij bokt vooral in groep, dus ik ga meestal alleen met hem naar `t bos. Dan kan ik mijneigen tempo bepalen en voel ik zelf wanneer ik kan galopperen of niet.

Deze keer heeft hij me eraf gebokt toen we alleen waren en lig ik nu thuis met gebroken ribben! Ik heb me alle scenario`s al bedacht waarom hij dat doet , maar het is al op verschillende momenten gebeurt : ingroep probeer ik me altijd vanvoor te plaatsen, niet helemaal, want dan is hij schrikkerig, 2de of 3de of zo, maar veel maakt het hem niet uit denk ik. Hij voelt wel dat ik bang ben , elke keer als we in galop gaan ben ik op mijn hoede, omdat het meestal in het aanspringen gebeurt.

Deze keer is het gebeurt toen ik hem tegen hield om in galop een bergje op te lopen, ik wilde dat hij dat rustig deed, misschien verkeerd van mij om hem tegen te houden, maar ik wordt dan bang als hij wegschiet,… Hij begon dus te bokken tot ik het niet meer uithield en eraf vloog. Hij is toen in zijn eentje naar huis gelopen.

Ik vertrouw hem niet en dat komt onze relatie ook niet ten goede natuurlijk.

Vele raden mij aan om hem weg te doen omdat hij zo onbetrouwbaar is, maar dat kan ik niet, dan zet ik hem nog liever op penioen.

Rebel is redelijk apathisch, geen knuffelaar, alhoewel hij wel kan genieten als ik met hem bezig ben. Sommige zeggen dat ik te zacht voor hem ben, dat hij profiteerd van mij, ik weet het niet. Ik weet wel dat ik ondanks alles van hem hou en het beste met hem voor heb en eigenlijk nog graag met hem wil blijven rijden, maar ik echt wel bang ben.

Weten jullie een oplossing, AUB?!

Sandra van Bommel schreef op maandag 8 februari 2010, 12:50:


gelijk heb je, groot gelijk zelfs!! Dat soort types bedoel ik heel erg niet!
Die zijn eng! Mensen die op voetstukken staan en waar anderen zo mee dwepen, van die onaantastbare niet open types, gevaarlijke toestanden. Dat riekt naar 'geloof'
wil ik ook niets mee te maken hebben.
Een goede communicator moet je gewoon geld terug geven als je er niets in herkende, want soms krijgt iemand gewoon geen contact, of er zit iets storends doorheen en dan vangt andere info op die niet bij jou hoorde. Dat kan gewoon gebeuren, en dat moet dat medium gewoon accepteren, en die moet al helemaal geen 'godje' gaan spelen.
Wat een rot ervaring!


Volgens mij doe jij het goed, vertrouw er maar op dat je op een bepaald moment gewoon zult 'weten' wanneer de tijd daar is..
Sterkte