Ik zit met mijn handen in mijn haar!!!

Mijn paard, Rebel van 15 jaar, ruin en sinds zijn 8 jaar in mijn bezit, durft wel eens bokken, echt bokken om je eraf te krijgen, niet zomaar een vreugdebokje of zo. Hij doet dat op heel onregelmatige tijden, soms maanden of zelfs jaren niks en dan plots uit het niets BAM,…

Hij is volledig nagekeken, alsook het zadel en echt wel grondig. Hij is van zichzelf redelijk stijf rechts, wijken is voor hem moeilijk aan deze kant. Ik doe met hem grondwerk volgens de academische rijkunst en probeer dit ook rijdend toe te passen. Ik heb jaren dressuurmatig les genomen, maar kon me daar niet meer in vinden en ik geraakte daar ook heel weinig mee vooruit. Deze methode ligt me nu wel, alhoewel ik de optoming redelijk sterk vind en ik enkel de kaptoom gecombineerd met een eenvoudig dubbelgebroken bitje rij of soms enkel met bitje.

Hij bokt vooral in groep, dus ik ga meestal alleen met hem naar `t bos. Dan kan ik mijneigen tempo bepalen en voel ik zelf wanneer ik kan galopperen of niet.

Deze keer heeft hij me eraf gebokt toen we alleen waren en lig ik nu thuis met gebroken ribben! Ik heb me alle scenario`s al bedacht waarom hij dat doet , maar het is al op verschillende momenten gebeurt : ingroep probeer ik me altijd vanvoor te plaatsen, niet helemaal, want dan is hij schrikkerig, 2de of 3de of zo, maar veel maakt het hem niet uit denk ik. Hij voelt wel dat ik bang ben , elke keer als we in galop gaan ben ik op mijn hoede, omdat het meestal in het aanspringen gebeurt.

Deze keer is het gebeurt toen ik hem tegen hield om in galop een bergje op te lopen, ik wilde dat hij dat rustig deed, misschien verkeerd van mij om hem tegen te houden, maar ik wordt dan bang als hij wegschiet,… Hij begon dus te bokken tot ik het niet meer uithield en eraf vloog. Hij is toen in zijn eentje naar huis gelopen.

Ik vertrouw hem niet en dat komt onze relatie ook niet ten goede natuurlijk.

Vele raden mij aan om hem weg te doen omdat hij zo onbetrouwbaar is, maar dat kan ik niet, dan zet ik hem nog liever op penioen.

Rebel is redelijk apathisch, geen knuffelaar, alhoewel hij wel kan genieten als ik met hem bezig ben. Sommige zeggen dat ik te zacht voor hem ben, dat hij profiteerd van mij, ik weet het niet. Ik weet wel dat ik ondanks alles van hem hou en het beste met hem voor heb en eigenlijk nog graag met hem wil blijven rijden, maar ik echt wel bang ben.

Weten jullie een oplossing, AUB?!

Sandra van Bommel schreef op maandag 8 februari 2010, 12:50:


gelijk heb je, groot gelijk zelfs!! Dat soort types bedoel ik heel erg niet!
Die zijn eng! Mensen die op voetstukken staan en waar anderen zo mee dwepen, van die onaantastbare niet open types, gevaarlijke toestanden. Dat riekt naar 'geloof'
wil ik ook niets mee te maken hebben.
Een goede communicator moet je gewoon geld terug geven als je er niets in herkende, want soms krijgt iemand gewoon geen contact, of er zit iets storends doorheen en dan vangt andere info op die niet bij jou hoorde. Dat kan gewoon gebeuren, en dat moet dat medium gewoon accepteren, en die moet al helemaal geen 'godje' gaan spelen.
Wat een rot ervaring!


Volgens mij doe jij het goed, vertrouw er maar op dat je op een bepaald moment gewoon zult 'weten' wanneer de tijd daar is..
Sterkte