Merel Stoffers schreef op woensdag 17 februari 2010, 2:11:
> e m kraak schreef op woensdag 17 februari 2010, 1:51:
>> Wat wil je nu eigenlijk nog meer?
>> Wedstrijdjes is een mensending, geen paardending. Wedstrijdjes blijven ook nooit lang leuk. Ik gun mijn paarden vrede, geen oorlog.
>
> Mwah, ik kan me wel voorstellen dat TREC nog een extra dimensie toevoegt,
> voor de mens dan. Weekendje weg, 'ff eruit-gevoel', nieuwe omgeving,
> nieuwe ervaringen en andere mensen met wie je dat gevoel kunt delen.
> Dat wedstrijdgevoel is er echt niet, het gaat toch duidelijk om de lol.
> Het is nog niet geen officieel erkende sport, en er kan een hoop (
bitloos,
> hoefschoenen, hindernissen overslaan, op stijl gejureerd, enz.) En ja, hoe
> groter (en 'professioneler' de sport wordt, hoe sterker dat
> competitiegebeuren aanwezig zal zijn.
> Maar nu nog niet, dus gewoon genieten. :)
Ja, wat Merel hier beschrijft is ook ons gevoel bij TREC, daarom willen we het zo graag ervaren. Het "niks moet, veel mag"-idee spreekt ons heel erg aan. Als het competatief wordt, vinden wij het ook niet meer leuk.
En ook voor onze pony's lijkt het me leuk: ze zijn nieuwsgierig en zijn graag buiten met ons bezig (altijd vrolijk, oortjes d'r op, etc). Ik merk dat ze als ze "dingen overwonnen hebben" vrolijk worden, net alsof ze er meer zelfvertrouwen van krijgen. Daarna doen ze die dingen nl ook met een kop van "heb ik nooit spannend gevonden, hoe kom je d'r bij". En ik denk dat het feit dat jij als mens hen daarin begeleidt, de band tussen de pony en jezelf alleen maar ten goede komt. Maar goed, nu zal me wel weer mensengedrag projecteren op pony's verweten worden
Warboel
