angelique hage schreef op woensdag 17 februari 2010, 23:26:


Even over iets anders had gelezen dat je zot was van New forest pony's.
Ik heb er vroeger altijd gehad vond ze ook altijd super maar helaas als je in lrv zit en niet meer op een pony mag rijden moest ik ze wegdoen. Het zijn schatten van pony's.

Had nog even een vraagje.
Ik had eigenlijk nog nooit van opfok gehoord, wel vroeger eens maar ik dacht dat het mensen waren die gewooon fokken met paarden.
Opfok van een veulen wilt dat dat zeggen dat ze naar een stal gaan een daar worden bezig gehouden?

Ik heb gelezen dat het beter is paarden in een even aantal te hebben..
dat is bij ons al niet zo..
twinkle staat hier sinds een week met een leeftijdgenootje (gast) en sinds 2 weken met onze draver Zalika die drie jaar is.. Zalika is echt de baas over die twee kleintjes wat ze best wel goed doet..
Ik vroeg me gewoon af is de groep niet te klein en te oneven... Twinkle is de enige hengst en weet gelukig nog niet dat hij een piemeltje heeft maar ja..

Ook komtTwinkle echt dagelijks in handen.. we leren hem hoefjes geven en ook kunnen we hem nu overal aanraken... laten we hem af en toe de trailer in en uit lopen... en schrik niet.. we zetten hem heel af en toe ook een nachtje op stal met het idee dat hij daar ook vertrouwd wordt mocht het ooit nodig zijn.. en dan krijgt hij ook zijn wandelingetje regelmatig..
Van die dingen vraag ik me af.. moet je wel al zo bezig zijn met een veulen omdat het bij de profecionele opfok toch wel heel anders gaat..
Ook al kan ik er misschien niet aan voldoen.. zou ik toch wel graag willen weten wat de ideale opfok is..
groetjes,
Marjan

Ellen2 schreef op donderdag 18 februari 2010, 9:24:


Alvast bednakt voor de reactie.
Ik zal daar ook eens een mailtje heen sturen en inderdaad misschien kan hij me ook helpen.
Bedankt.

Anja Seijn schreef op donderdag 18 februari 2010, 0:12:


Een opfok in een of ander natuurgebied zonder oudere paarden of menselijk contact zou ik inderdaad ook nooit aanraden omdat er dan te weinig grenzen gesteld worden voor de jongelingen hetgeen hun opvoeding niet ten goede komt (vind ik dan).
Een groep met volwassen en superserieuze paarden en slechts één veulen is ook niet alles, omdat het veulen dan z'n ei niet helemaal kwijt kan (spelen, ravotten), maar meestal heb je er wel wat ruinen bij die lekker kunnen klooien met zo'n jong ding maar tegelijkertijd grenzen aangeven en mee opvoeden.

Ik wil ook geen opfokgroep voor mijn jonge paarden (alleen het wóórd al.... ), zij lopen allemaal in verticaal opgebouwde leeftijdsgroepen en dat is in mijn ogen nog altijd het meest wenselijke.

Van moeder (veilige haven), oma (opvoeden, grenzen stellen) tot peetoom (idem en klooien), met leeftijdsgenoten (lekker uit je dak gaan). Heerlijk voor ze!

Groet, Pien

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 18 februari 2010, 9:37:


Ik denk dat je in ieder geval met het systeem van voest een goed begin hebt van een hele interessante ontdekkingstocht. Veel plezier

Bedankt en ik hoop dat ik toch verder geraak maar daar geloof ik wel in.

Ja dat was mooi geweest Al schrik je je wel een hoedje zeg hahaha.
Misschien dat de actie van Spirit wel is vastgelegd met al die pers erbij?

Groetjes Jolanda

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 17 februari 2010, 22:41:


Wat ben jij toch altijd lekker snel met jouw oordeel.

Ik heb ergens een onderzoek gelezen waarbij paarden iedere ochtend eventjes een praam op kregen. Na een paar dagen stonden ze al ongeduldig bij het hek te wachten op de praam.

Ook bij mij heeft het de voorkeur boven chemisch sederen. Voor zover ik kan beoordelen doet een praam geen pijn. Er komt geen pijnreactie; er is niks wat ik kan verzinnen dat pijn doet en waarbij het paard rustig blijft staan.
Ook heb ik nooit enige vermindering gezien van vertrouwen na een behandeling waarbij de praam nodig was.

Frans

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 18 februari 2010, 8:55:


Hier niet ver vandaan (Bilzen) zit er ook zo-een.
Paarden staan op stal in hun eigen schijt, worden grof bejegend en hardhandig rondgejaagd, de kerel heeft een grote bek en is ook nog eens zeer vrouwonvriendelijk, gaat met z'n 100 kilo op een jonge 3 jarige Arab van nog geen 1.45 zitten maarre.... rijdt wel bitloos he (alsof dat een graadmeter is).

Hij noemt zichzelf in de hele omgeving paardenfluisteraar.
Hoe harder ze dit van zichzelf zeggen, hoe minder vetrouwen ik er dan alweer in heb.

Iedereen die hem kent weet nu gelijk wie ik bedoel (nee, hij leest hier niet mee).

Groet, Pien

Unartica schreef op donderdag 18 februari 2010, 9:47:


Nee daar schrik ik niet van, ik heb me op dat moment alleen maar kapot gelachen om het zo goed uitgekozen moment.
Vóór ons de menners, achter ons de dressuurrijders in de wit met zwarte pakkies en hun keurige paarden keurig in de plooi, die hebben het allemaal meegekregen.
Tja, bitloos he, en met hengsten, oei oei oei, zie je nou wel wat ervan komt...

Stelletje losgeslagen koibois....

Groet, Pien

equicani schreef op woensdag 17 februari 2010, 15:22:

Het is enkel

Geef jezelf de kans om te testen, je kunt bij diverse zadelsites gewoon zadels uitproberen, zodat je kunt uitvinden wat je zoekt.
Het is handig om een in ieder geval een rugprofiel te weten van je paard. Een zadelpasser kan die maken.
.
Wat je ook moet weten is je eigen maat. Sommige zadels zijn gewoonweg te breed voor je heupen, en sommige zadels zijn gewoon te groot, waardoor je alle kanten op wordt gesmeten.

Dan moet je nog weten welk doel je hebt, zadeltypes zijn ontworpen voor het soort werk dat ermee gedaan wordt

Ik heb zelf ontdekt dat mijn merrie een erg brede schouder heeft, ook nog een buikig figuur heeft waardoor alle singels in haar oksel kruipen en op die manier het zadel naar voren trekt.
Dan heeft ze ook nog een erg korte rug, lees weinig plaats voor een zadel, zodat de meeste zadels gewoon te lang zijn en op haar nieren terecht komen.

Ik heb nu drie zadels: mijn eerste zadeltje paste wonderwel erg redelijk, was bijna een ponyzadel, dus lekker kort. Echter was te smal voor de schouders, ben bang geweest voor atrofie, maar we (mijn zadelpasser en ik ) hebben ontdekt dat het zadel is gaan wijken. Verder heb ik een Heather moffet, boomloos, voor mij zat het prettig, maar ontdekte dat de onderkant dus gewoon recht was, waardeloos dus voor een gewelfde paardenrug. Heb kussens laten maken voor een betere pasvorm.

Ik heb nu ook sinds kort een portugees zadel. De bouw van het zadel is zodanig dat de drukverdeling ideaal is. Ik heb gedacht: ik zoek naar tweedehands ambacht, zodat ik al niet de hoofdprijs betaal. Daarna de zadelpasser laten komen, om het zadel aan de rug aan te laten passen. Omdat het ouderwets ambacht is, is zo'n zadel ook makkelijker te vertimmeren..
Die plastic in elkaar gestanste troep van tegenwoordig valt onder je handen uitelkaar als je er iets aan probeert te veranderen, dus dat past meteen goed en anders koop je het niet.
Je kunt niet zonder adviseur, het mooist is iemand die je niet slechts eigen aanbod laat uit proberen, maar ook wil kijken als je zelf een zadel inbrengt.

Succes!

Ik geloof je hoor , maar ik snap het niet....
Hierin ben ik zeker geneigd om met Eddy mee te gaan.
Ik kan het niet wetenschappelijk onderbouwen , het is meer het gevoel dat je de band die je hebt met je paard , door een praam op de proef stelt.

Gr Esther

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 17 februari 2010, 22:41:


mh ik gebruik de praam enkel en alleen een zeldzamen keer en vnl. maar om 1 ding te doen omdat ie dan echt voor zin eigen bestwil, zijn eigenaar en ook een beetje voor die van mezelf even geen afweerreacties mag doen. Chemisch sederen om dit ding te doen vind ik persoonlijk niet wenselijk omdat dat camoufleert. Dus ... jaja ook mijn supergevoelig Rockje heeft hem al 4x op gehad, maaaaaar heeft mij dit als eigenaar noch als behandelende arts ooit kwalijk genomen. Hangt allemaal van het dier, de arts, de omstandigheden, ... af. Maar ikzelf geef ze liever een roesje moest het echt nodig zijn, dan een praam erop voor alle andere dingen. Maar met innerlijke rust en geduld krijgt een mens best al heel wat voor elkaar hoor

Frans Veldman schreef :

Weet je heel zeker dat paarden geen pijn voelen dan? Zijn ze niet gewoon gehinderd in hun bewegen en doet elke beweging pijn in hun lip dus kijken ze wel uit? Ik vind zo'n paard een totaal verstijfde indruk maken hoor, al eens gelet op het oogwit als er een praam op de lip gedraaid zit?

Als je bij Puck met het voornemen om de praam te gebruiken ook maar in de buurt van haar lip komt gaat ze al omhoog hoor, dús heeft ze negatieve associaties, lijkt mij....

Groet, Pien

ps: tijdens eenm bevalling maakt de vrouw ook endorfinen aan, dat is een natuurlijke reactie op pijn. Maar om noiu te zeggen dat bevallen geen pijn doet....?!

marianne laenen schreef op donderdag 18 februari 2010, 9:24:


op buitenrit?
Neen, je hebt gelijk hij rijdt inderdaad op een blind paard (in de bak).

Cindy Helms schreef op donderdag 18 februari 2010, 10:10:


In een omheinde ruimte waarbij het paard het aantal passen leert kennen, geleid door zijn rijder over een waarschijnlijk vlakke gesleepte ondergrond waar het paard zich helemaal kan geven.
Mij lijkt het sterk dat zo'n paard buiten ook zoveel vertrouwen zou hebben want hij is niet in staat zelf zijn weg te zoeken (maw waar hij zijn benen neerzet op ongelijke ondergrond en op onbekend terrein).

Maargoed, ik heb geen ervaring met blinde paarden....

Groet, Pien