Cindy Helms schreef op donderdag 18 februari 2010, 12:30:
> Christel Provaas schreef op donderdag 18 februari 2010, 10:22:
>
>>
>> Afgezien van al dan niet vrijkomende endorfines vind ik het gewoon bruut
>> om een paardensnuit, waar ongelooflijk veel zenuwen samenkomen, met een
>> touw en een stok ronddraaiend te knevelen tot je niet verder kan en dat af
>> te doen als acceptabele wijze van verdoven. Dat vind ik nu es helemaal
>> niet passen in een PN-omgeving! Zouden we er ook zo over denken als je een
>> oor op dezelfde wijze omdraait?
>
> Die oren draaien

Dat vergeten ze dus nooit!!! Dat is mij al zeer zeer
> zeker opgevallen.
Ik heb ooit een paard getraind wat een praam op een oor had gehad.
Paard was niet meer benaderbaar en niet meer te halsteren. Trauma van hier tot gunter!
Door heel voorzichtig te speedclickeren is het opgelost in een paar keer.
Maar jezus, wie wil dat een levend wezen aan doen?