Alegria schreef op vrijdag 19 februari 2010, 12:40:


Wees maar niet bang, we zijn verwend met de tomtom dus het kaartlezen zijn we verleerd én wij hebben het bos nog niet zo in onze broekzak zitten zoals jij. Maar de eerste stapritten worden gepland dus mag Jutta ons het één en ander leren én dan nog een nachtje of wat op stap met de bosbouwer.......tsja, het kan idd toch nog een hele kluif voor jullie worden

Karen Koomans schreef op vrijdag 19 februari 2010, 12:32:


Heb je niet op de knop artikelen gedrukt denk ik.
Daar staat ook nog wel wat hoor, maar inderdaad niet de "je steekt je hand uit en wacht tot ie 'm raakt met zijn neus" verhaaltjes. .
Ik wil je graag uitleggen waarom niet.
Mensen die op die manier willen beginnen, stoppen ermee zodra hun paard laat zien dat ie het karakter van een paard heeft. Ze duvelen in de eerste de beste valkuil. Ik weet dat omdat ik ook veel clinics van een dag gegeven heb waarbij je de basisbegrippen uitlegt. Zelfs dan gaan alleen de supersterren door met clickertraining. Het lijkt zo eenvoudig en in principe is dat het ook, het is per slot van rekening niet meer dan een keer Yes roepen en een voertje als beloning geven. Maar vlak onder de oppervlakte liggen een aantal bekwaamheden die je moet hebben of je aangeleerd moeten worden.
Je bent met de hersens van een paard bezig!
Eén klein voorbeeld: Mensen gaan zich ineens heel anders gedragen tegen een paard. Ze gaan o.a.onbewust veel meer leiderschap laten zien tegenover een paard die dat helemaal niet gewend is van hen. Ik hoef je niet uit te tekenen dat niet elk paard dat automatisch accepteert, hoe vriendelijk de methode op zich ook is.
En dan lees je van degene die er mee begonnen was:
"Dat clickertrainen is niks voor mijn paard, hij wordt er opdringerig van."
Dáárom heb ik de driedaagse cursus laten verfilmen en op dvd gezet. Zodat men kan leren van de cursisten en hun goede dingen kan zien, maar ook de fouten die ze maken kan afkijken en voorkomen.
Om voorgaande redenen is tegenwoordig mijn eis: Als je les van mij wilt, prima, maar éerst mijn Dvd's bekijken. Daarmee een poos oefenen en dán , als ze er nog zijn, wil ik helpen met specifieke problemen of dingen die je aan wilt leren, trainen.
Ik denk dat het met honden, hoewel inderdaad het principe niet anders is, toch wat eenvoudiger ligt.

als je achttien bent, kun je toch zelf beslissingen nemen??? ik snap het niet hoor... ik onderhoud en betaal mijn paarden al zelf vanaf mn 16 en ik ben ook een voltijds unifstudent hoor! ehm moeilijk gaat ook hoor!
ik heb altijd weides, weidegenoten en dergelijke gevonden en zorg er ook voor dat ik het kan betalen...
en vader of niet die het niet met je eens is, ooit ga je toch eens je mond moeten opentrekken tegen hem of je kan blijven 'ja papa' zeggen.

wat het filmpje betreft, vind ik je niet duidelijk tegenover je paard, maar dat hebben meerderen hiervoor ookal opgemerkt. je vraagt bv om op de volte te gaan maar onbewust sta je nog in zn weg en versper je hem denkbeeldig de weg. dat klopt natuurlijk niet voor je paard en daarom stijgert hij of wilt hij niet op de volte...

P.S.: wij mensen verergeren de situatie vaak ook nog eens door voerplaatsen te maken, in een minder aantal dan dat er paarden zijn en/of (te) dicht bij elkaar.

In dat opzicht heb ik deze winter weer wat geleerd... arme paarden, dat ik daar zo lang over doe ;-( ! In de winter verergeren Donna's drift-, bijt- en ik-schop-jou-in-elkaar buien met een factor 10 (of zo). Valt bij mij éindelijk het kwartje dat paarden die niet op postzegels leven normaal gesproken overál voer in hun buurt hebben (elk paard van de kudde, bedoel ik). Dus "voernijd" is in zo'n situatie nergens voor nodig, behalve wellicht wanneer de kudde eens een keertje iets byzonders vindt (1 boom waaronder afgevallen vruchten liggen, bijvoorbeeld).

Wat doen wij (ik, althans), we voeren hooi in plukken, of in hooibakken/-netten, what ever. Ik verspreidde het hooi altijd al wel, maar ik zie nu dat ik de verschillende porties niet slim genoeg verdeelde. Met als gevolg dat Donna vaak en met redelijk succes - al vretend - probeert om álle voerplekken op te eisen, én dat de afstand daartussen zo klein is dat mijn arme andere dieren (paarden, ezels, geiten) niet altijd voldoende tijd hebben om te vluchten, buiten het bereik van Donna's tanden en hoeven. Hoe dom kun je (ikke) zijn....

Ook als de oppervlakte een postzegel blijft, kun je door "paden" aan te leggen (lintje of hekwerk ertussen) veel meer vluchtruimte creëren. Nú moet Donna een eindje rennen, dan een 180 graden bocht maken en opnieuw rennen, om de bult hooi aan de ándere kant van een schriklint op te eisen. Soms zijn grote verbeteringen zó simpel - achteraf bezien - dat ik niet snap hoe ik dat dan zo lang níet kon zien...

grt,
Karen

Karen Koomans schreef :


Eens.
Maar paarden kunnen wel veranderen door gunstige omstandigheden.
Onze beschadigde Puck is van een helse bitch veranderd in een superzachte moeder toen zij haar veulen Iskander kreeg. Aanvankelijk wist ze van geen meter wat ze met hem aan moest en daar heeft ze echt wel een dag of twee voor nodig gehad, maar nu is het Puck die zich als 'peettante' opgeworpen heeft voor de jongere paarden. Voor Puck heeft het indertijd (toen ze bij ons kwam) 9 maanden geduurd voor we haar met een goed gevoel in de groep durfden te laten. En nog zijn het Winner en BD geweest die haar manieren hebben bijgebracht. Een paard is kennelijk toch niet te oud om te leren want op haar beurt zien we Puck nu hetzelfde met de veulens doen als Winner en BD met haar gedaan hebben, 3 jaar geleden.
Supersociaal zal ze nooit worden, dat zit er niet meer in (ze bijt eerder van zich af dan dat ze wat met een ander paard aangaat) maar naar de veulens toe zien wij een heel andere Puck. Van hen duldt ze veel meer dan van de volwassen paarden. Ze zoekt hen ook op, alsof dat haar meer rust geeft.

Een tijd geleden hebben we twee merriegroepen samengevoegd tot één groep. In beide groepen liepen een stel bitchen dus het heeft een tijd geduurd eer we dit aandurfden maar nu zien we dat er Rust en Structuur aan het ontstaan is. Puck heeft zelfs een belangrijke stap terug gedaan in rangorde ten gunste van Amber. Wij zijn daar blij mee want Puck is nooit een echte leider geweest. Die is meer van het aggressievere type en dat moet je hoog in de rangorde niet hebben, dat geeft alleen maar onrust.

Het klopt dat veel paarden vanuit hun tradi voorgeschiedenis geen veulens en verticale leeftijdopbouw gewend zijn, maar een veulen brengt op de een of andere manier op den duur wel zachtheid in hen teweeg. Heb je wel een absoluut sociaal sterke groep voor nodig om dat te (laten) begeleiden.

Groet , Pien