Heb de dvd al een poosje in huis en ben net begonnen met mijn tinker. Meteen heb ik een probleem om haar aan de gang te houden. Een tikje met de zweep( wat is dus normaal nooit doe) op haar achterste zoals in de dvd weergegeven, doet haar dus niets. Ze reageert hier niet op. Ben toen wat harder gaan doen, maar ze blijft hetzelfde tempo lopen, zucht
Hoe krijg ik haar in een vlotter tempo? Iemand een idee??
groetjes jean

Christel Provaas schreef op maandag 22 februari 2010, 14:40:


What ever ,speelt gene rol gewoon dat je op een correcte en rustige manier aan dit paard kan werken ,zo snel mogelijk .Zet op dit paard een praam en de volgende keer knalt ze Jennet van hier tot kingdom come .Vind het onvoorstelbaar dat dit nog maar voorgesteld word

Christel Provaas schreef op maandag 22 februari 2010, 14:40:


Haalt dat wel iets uit in zo'n geval?
Want ik vind dat dat niet zoveel doet. Als ze gek willen doen, doen ze dat nog steeds sedalin of geen sedalin. Het effect is maar zeer beperkt.

En echt sederen dmv een injectie, daar is bovenstaande beschrijving ook niet echt op van toepassing.
Het hangt een beetje af van het paard, maar volgens mij is er dan wel een behoorlijk risico dat het paard tegen de grond gaat als je hoefjes gaat vragen. Als ze die dan al überhaupt geven? Want meestal zijn ze dan behoorlijk van de wereld.
Zo kan ik mij nog wel een voorval herinneren waarbij in Merelbeke opeens een stel studenten richting mijn paard liepen om haar met 6 man overeind te houden. Paardlief dreigde een beetje flauw te vallen.

Bedankt voor uw bericht !
Losse structuur werd weggesneden, daardoor stak hoefwand een dikke cm te lang uit, dit dan gelijk gevijld, en het ziet er al wat beter uit.
Het gat waar de zweer zat , ligt nu wel nog bloot (in de witte lijn) maar paard is vrolijk en galoppeert door de wei, dus hij heeft er geen last van.
Ik vraag me wel af of de andere gezonde achterhoef nu 1 cm langer is, doordat die hoefwand niet gevijld is (en steeds gelijk loopt met de zool...) of komt dit doordat de zieke hoef sneller groeit ? Ik heb niet met een latje nagemeten, maar het zicht lijkt wel zo te zijn.

groetjes
Wendy

Wat een leuk bericht om te lezen.
(Zulke dingen mogen wat mij betreft wel wat meer geschreven worden. Altijd fijn om iemands positieve ervaringen te lezen!)

Waar was die les Cindy. Had je dat zelf privé gepland?
Als hij ooit eens in de buurt een clinic komt geven, zou ik ook wel eens les van hem willen.
Het lijkt mij een hele sympathieke kerel.

Ilona Kooistra schreef op maandag 22 februari 2010, 13:45:


Goed idee! We hebben op ons eigen terrein alleen maar bomen die onze paarden niet blieven, meest berk. Maar natuurlijk kan ik wel elders kijken wat er te halen valt, zonder a-sociaal te worden

En wat vind je van het idee om op fructaan-gunstige momenten een beetje grassen/andere planten te maaien, zoals die hier in de wegberm groeien? Geen hele opper per keer natuurlijk. Dat is een mengelingeling van allerlei grassoorten, en er groeien planten tussen zoals weegbree, paardebloem, distels, klein wilgeroosje, ... Géén JKK, dat weet ik zeker.

Voor de Shet en de IR ezel, als ik ze dit jaar helemaal niet meer op ons weidegras laat (dat ben ik aan het overwegen). En niet in plaats van takken, maar én én, danwel de ene keer takken de andere keer wat bermgras. Te risicovol, of kan wel...


Euh, onze paardjes zijn daar niet zo van gecharmeerd... Ze lústen het wel hoor, maar het motiveert ze niet om echt hun best te doen (behalve de shet, die kun je met álles wat hij z'n mond kan stoppen uitstekend motiveren).

Maar ik vind dat nu niet zo'n probleem. Ik clicker regelmatig met Fálki, soms met de Shet; zelden meer met de anderen. Ik vind het voor Fálki geen bezwaar om met appel of wortel of een hap bermgras te belonen, waarbij ik dan de appel of wortel stukjes zo klein snij dat één beloningshapje daadwerkelijk in z'n holle kies past. Al met al krijgt hij dan, als we clickeren, per dag niet meer dan 1 appel of 1 middelgrote wortel (meestal minder, en ik clicker lang niet elke dag). Ik vind dat voor Fálki geen probleem (bij IR Juultje zou ik dat niet doen).

Als ik met Juultje wél zou clickeren, zou ik proberen (door volhouden) haar wél "aan de wiesencobs" te krijgen. 't Zou best kunnen dat ze moet wennen aan de smaak en 't uiteindelijk heel lekker zou vinden.

En o ja, over eik hoor en lees ik tegenstrijdige verklaringen. Wel of niet oké voor paarden?

grt,
karen

eddy DRUPPEL schreef op maandag 22 februari 2010, 14:46:


Ik vind het onvoorstelbaar dat jij niet in staat bent om dat in alle rust gewoon te doen. Bij onze paarden geen probleem, en ze zijn daarna niet kopschuw en je kunt het gewoon weer opnieuw doen als dat nodig is.

Maar ja, sommige mensen krijgen er ook geen ontwormingsspuit in, ik doe dat hier gewoon los in de wei. Kwestie van vertrouwen en voorbereiden.

Een paard bekappen dat gesedeerd is en staat te wankelen op zijn benen? Never nooit niet!
En met een lichte "stay-narcose" kunnen ze nog evengoed uithalen. Heb ik zelf meegemaakt met Bala toen ze gehecht moest worden. Het was zelfs nog gevaarlijker, want in eerste instantie staat het paard te suffen, en lijkt niks door te hebben, het volgende moment dringt er toch iets door die narcose heen en halen ze plotsklaps fel uit. Het paard "lezen" lukt dan niet meer.
Dan is volledig plat spuiten nog het veiligste. Maar of je dat nou moet doen alleen omdat je denkt dat een praam niet leuk is....

Frans

Coulash schreef op maandag 22 februari 2010, 14:15:
Ik denk dat je met zo'n lik-op-stuk aanpak uiteindelijk de mist in gaat. Want je gaat mee in haar verzet. En dat verzet was al een reactie op jouw vraag.
Ik zou in zo'n geval simpelweg bij de eerste vraag blijven en die was: voorwaarts gaan. Of dat nu meppend, scheef of met het hoofd waar dan ook is, blijf rustig en overtuigd bij je simpele vraag, meer hoeft ze niet te doen. Ga niet mee in haar reacties, want heus, je verzandt en maakt het onduidelijk wie ook alweer het initiatief zou nemen.

Jean Mclean schreef op maandag 22 februari 2010, 14:43:


Ik zou bij het begin beginnen. Je paard gevoelig maken voor de hulpen. Dat doe ik niet met een zweepje maar namelijk met mijn lichaamshouding of stem. Dat eerste vlotter pasje, beloon je onmiddelijk. En zo stap voor stap verder.

Piet doet dat met stem, al dan niet in combinatie met zweep. Wanneer Piet in zijn graf ligt, zul je nog steeds horen: "Komkom". Daar maak je het paard eerst gevoelig op. Dus meteen belonen bij de geringste gewichtsverplaatsing naar voren, en NIET daarbij de teugels eraan houden, maar MEE zijn.

Ans Jondral schreef op maandag 22 februari 2010, 15:02:


Nou het plan was dat Piet een keertje naar hier kwam. Maar omdat ik geen binnenpiste heb, stelde Leny Bakker (Piet's vrouw) me voor om eens contact met iemand anders (net over de grens) op te nemen om te vragen of zij nog een plekje vrij hadden dit weekend. Zo kon ik al sneller aan de beurt komen. En één vrij plekje werden 2 vrije plekjes. Leuk voor ons. Het was 1u45 rijden voor ons, maar het was zeker de moeite. Onze paarden mochten ook samen in de buitenbak kamperen.
Nu moet ik dringend een planning gaan maken om Piet een keertje hierheen te krijgen, maar hij heeft het echt ontzettend druk.
Ik hou het in mijn achterhoofd Ans.

clarissa ruijgrok schreef op maandag 22 februari 2010, 14:10:


dat was Alegra, het Andalusisch merrietje, maar die moest helemaal verdoofd worden omdat ze totaal nuchter al dreigde om te vallen als je probeerde een voet te laten geven.
De veearts heeft het eerst geprobeerd met een roesje , maar geen schijn van kans.
Dus die is plat gespoten. Toen ze hier weg ging kon de eigenaresse haar gewoon bekappen , zonder enige vorm van protest

Christel Provaas schreef op maandag 22 februari 2010, 15:15:


Meegaan in een paard zijn reacties = oei oei foute boel! Gewoon kalmte bewaren, blijven vragen én die ene stap (fractie van een seconde) in de goede richting (al was het maar in aa gedachten) onmiddellijk belonen!