Piet doet dat met stem, al dan niet in combinatie met zweep. Wanneer Piet in zijn graf ligt, zul je nog steeds horen: "Komkom". Daar maak je het paard eerst gevoelig op. Dus meteen belonen bij de geringste gewichtsverplaatsing naar voren, en NIET daarbij de teugels eraan houden, maar MEE zijn.

Ans Jondral schreef op maandag 22 februari 2010, 15:02:


Nou het plan was dat Piet een keertje naar hier kwam. Maar omdat ik geen binnenpiste heb, stelde Leny Bakker (Piet's vrouw) me voor om eens contact met iemand anders (net over de grens) op te nemen om te vragen of zij nog een plekje vrij hadden dit weekend. Zo kon ik al sneller aan de beurt komen. En één vrij plekje werden 2 vrije plekjes. Leuk voor ons. Het was 1u45 rijden voor ons, maar het was zeker de moeite. Onze paarden mochten ook samen in de buitenbak kamperen.
Nu moet ik dringend een planning gaan maken om Piet een keertje hierheen te krijgen, maar hij heeft het echt ontzettend druk.
Ik hou het in mijn achterhoofd Ans.

clarissa ruijgrok schreef op maandag 22 februari 2010, 14:10:


dat was Alegra, het Andalusisch merrietje, maar die moest helemaal verdoofd worden omdat ze totaal nuchter al dreigde om te vallen als je probeerde een voet te laten geven.
De veearts heeft het eerst geprobeerd met een roesje , maar geen schijn van kans.
Dus die is plat gespoten. Toen ze hier weg ging kon de eigenaresse haar gewoon bekappen , zonder enige vorm van protest

Christel Provaas schreef op maandag 22 februari 2010, 15:15:


Meegaan in een paard zijn reacties = oei oei foute boel! Gewoon kalmte bewaren, blijven vragen én die ene stap (fractie van een seconde) in de goede richting (al was het maar in aa gedachten) onmiddellijk belonen!