e m kraak schreef op dinsdag 23 februari 2010, 20:49:


Maar wellicht door haar toedoen wel ouderwets gegeten, zonder junk food, met gerust volvette producten aan melk en roomboter en spek, zonder overdaad aan suikers?


Ik heb wel wat goede genen mee gekregen, vermoed ik. Mijn oma was 99 en mijn vader van 84 wandelt elke dag een paar uur en rijd nog op zijn motor. Maar in de eerste plaats is het een hobby van me ja serieus. Per ongeluk ontstaan door een aantal toevallige omstandigheden. Gezond ouder worden, oftewel gezond leven, zowel van lichaam als geest. Een leuke hobby dan tot het einde aan toe beoefend kan worden Ik heb daar al heel wat kennis en ervaring in zitten. Ook flinke missers gehad, de laatste was mijn suiker verslaving van afgelopen jaar. Een gezonde geest, wie zou daar enig inzicht in hebben? Missers heb ik daar niet bij gehad, wel beperkingen. Vooral dat ik wat te serieus ben, te weinig lach met goede vrienden. Maar goed, de weldaden daarvan, zoals ontspanning relativering en gesteund voelen tap ik uit de bron van een heldere geest. (niet rationeel, wel helder, das een verschil).

Karen Koomans schreef op woensdag 24 februari 2010, 0:45:


Kan hoor, ik heb de filmpjes niet goed bekeken, en toen ik dat wilde gaan doen, waren ze verwijderd. Dus ik baseer me alleen op wat er geschreven is.
Wat op zich al lastig was, want de feiten kwamen mondjesmaat met tussenpozes binnen

Mee eens. Maar op de foto's zien de achterhoeven er overgroeid uit, maar niet typisch HB.

Ja, maar dat alleen al is toch niet acceptabel? Piet die Alegra (?)heeft bekapt na jaren verwaarloosde hoeven, omdat dat paardje ook geen pootjes wilde geven, liep er zo mee weg. Als paard pijn heeft na bekapping, heb je iets niet goed gedaan.


Over de IR kan ik niks zeggen. Wel dat plotseling fors bekappen, en dan ook nog meer dan het paard gewend is, over asfalt gaan lopen, flinke pijn kan veroorzaken.

Ja, ik wens Jennet ook veel sterkte toe, het is zwaar om je paard pijn te zien lijden.
Als ik het goed begrepen heb, is het ook moeilijk de voorhoeven op te nemen, anders zou ik voorstellen paard in schoenen te laten lopen.

e m kraak schreef op dinsdag 23 februari 2010, 16:25:


Ja, dat denk ik ook, dat dat heel veel energie kost. En dat deze vergelijking wel op gaat.

Dat zóu een verklaring kunnen zijn waarom Pien constateert dat haar lespaarden meer nodig hebben dan alleen hooi en gras (waarbij ik dan nog steeds vol goede moed blijf roepen dat je er dan m.i nog steeds erg goed aan doet om zo min mogelijk snelle suikers te voeren, dus bijv. liever geen voederbieten maar wel bijv. bietenpulp ).

En (@ Frans), die vergelijking met een mens met rugzak / paard met ruitergewicht...
Als je een goede rugzak hebt dan valt die belasting inderdaad erg mee. Maar heb je een zak met gewicht op je schouders en rug die telkens verschuift en tegen je rug aanbonkt als je loopt, dan wordt het al een ander verhaal (verschil tussen een ruiter die in balans zit plus goed passend zadel, versus ruiter niet in balans en/of knellend zadel).

Voor mij staan ook nog steeds andere mogelijke verklaringen open. Bijvoorbeeld een tekort of een teveel aan een bepaalde stof (waardoor de stofwisseling niet meer optimaal kan werken).
En/of dat die paarden als ze meer tijd hadden gehad om volledig over te schakelen naar het zo efficient mogelijk benutten van fructaanarm voer (fructaanarm hooi), dat ze dan na een tijdje wellicht "vanzelf" (zonder bijvoer) weer fit en voldoende op gewicht waren gekomen. Af en toe te fructaanrijk gras verstoort mogelijk - of waarschijnlijk - al dat proces. Een paar uur op een te fructaanrijke weide, en hup daar krijgt de balans tussen de verschillende darmbacterieën weer een opdonder...

'k Heb 't al eerder geschreven, maar toch nog een keer: 't is niet zo dat ik het zelf allemaal al zo perfect voor elkaar heb, volgens mijn eigen leer, voor m'n eigen paardjes...! Ik heb de afgelopen maanden veel bijgeleerd over paardenvoeding, maar de nieuw verworven inzichten doorvoeren in de praktijk vind ik niet gemakkelijk. Ik zie ook zo graag m'n paardjes tevreden grazen op de wei - maar 't is wél een (overbegraasde) raaigraswei ;-(
Dus eventueel door mij belerend opgeheven vingertjes, die betrek ik net zo goed op mijzelf als op een ander - bedoel ik te zeggen

doorvoeren in de praktijk - hmm, hoe toepasselijk

grt,
Karen

Isabel van der Made schreef op woensdag 24 februari 2010, 1:37:

.

Helemaal mee eens Isabel. Ik liet die conclusie in mijn bericht bewust even weg, in een poging om zo feitelijk mogelijk te beschrijven wat er gebeurd en geadviseerd is.
Dat neemt niet weg dat ik ook die mening ben toegedaan, dat als je al verwacht dat een paard dagenlang (veel) pijn heeft als gevolg vd bekapping, dat je dan iets niet goed doet.
Ténzij je, als bekapper, (h)erkent dat het paard al bevangen is, in zo'n geval kan zo'n verwachting soms wellicht terecht en acceptabel zijn. Maar van die (h)erkenning was hier geen sprake.


Ook bij deze constatering heb ik in m'n vorige bericht bewust geen conclusie of mening toegevoegd. Neemt niet weg dat mijn mening hierover is dat dat een erg kwalijke zaak is, deze voorspelling/waarschuwing.

grt,
Karen

Ilma Meijer schreef op dinsdag 23 februari 2010, 23:28:


Gelukkig Ilma dat je er zo vroeg bij was!
Spanningskoliek.. heb je een verklaring hoe dat in dit geval ontstaan kan zijn (voor mij/ons, om te leren)?

grt,
Karen

En soms moet je gewoon acccepteren dat je paard het simpelweg niet prettig vindt, nu niet en nooit niet. Niks mis mee. Dan moet je op zoek naar een andere vorm van belonen.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 24 februari 2010, 0:56:


Nou eh.... bedankt voor de vriendelijke woorden.
Ik ga hier nog eens iemand helpen omdat ik zie dat er vanalles fout gaat met dat paard.
Los jij het dan maar op als je het allemaal zo goed weet. Ondertussen staat dat paard er nog....

Groet, Pien

Ik ben nog een beginner op vlak van paarden houden. We hebben onze pony's nu bijna een jaar. Heel de winter hebben ze op een stuk weide gelopen, wat nu volledig "kapot" is. Je kan het geen weide meer noemen, eerder een modderpoel. Als het gras begint te groeien worden ze in een nieuw stuk weide gelaten, zodat de winterweide kan herstellen.

Ik veronderstel dat al wie zijn paarden natuurlijk houdt, m.a.w. heel de winter buiten, met dit zelfde probleem te kampen heeft.

Mijn vraag : moet een kapotgelopen gedeelte terug worden ingezaaid? Krijgt onkruid niet teveel kans als je dat niet doet? Hoe pakken jullie dit probleem aan?

Dank bij voorbaat voor de goeie raad.

Wij hebben totaal geen last van kapotgelopen weide. Het hangt af van de grootte van de wei, en hoeveel paarden erop staan, en ook van de grondsoort en hoe hoog de wei ligt. Een beetje weidebeheer hoort daar ook wel bij.
Bij ons hebben ze best veel ruimte (anderhalve hectare voor 1 paard en 2 pony's) dus lopen ze niet veel over hetzelfde stukje. Alleen het pad van de inloopstal naar de weide wordt veelvuldig betreden en daarvan is een stuk een beetje modderig. Het overige deel van dat pad hebben we bestraat dus hier hebben we er geen last van. Een volgende keer laten we het pad weer verder bestraten, het is nogal een eindje

Als heel je weide een modderpoel is, hoe groot is deze dan? En wat voor grondsoort hebben jullie in de wei?

Groetjes Jolanda

Ik zou overigens het kapotgelopen gedeelte wel opnieuw inzaaien, anders krijgen onkruiden de kans om de overhand te nemen. Het ene onkruid is juist wel goed om te hebben, het andere niet maar dat heb je niet voor het kiezen he.
Ik zou ervoor kiezen om natte delen van de wei niet te gebruiken in de winter. Zodat ze niet compleet kapot worden gelopen. Maar daar moet je natuurlijk wel de mogelijkheid voor hebben.

Groetjes Jolanda

Hi,

Waar kun je de paarden aankomend winter laten lopen?
Als dat alleen maar kan op dit stuk kapot gelopen weide , zou ik het slepen , en niet opnieuw inzaaien , want ze lopen het aankomend winter dan ook weer kapot.
Das zonde van je geld.
Zo zie je maar weer , iedereen heeft zo zijn eigen ideeen

Ik heb in de winter mijn paarden in de bak lopen , met inloopstal.
En af en toe even in de wei , als die flink bevroren is , dan lopen ze de wei in ieder geval niet kapot.
Helaas had ik graag jouw ''luxe'' probleem willen hebben , maar we hebben al te weinig grond.
Bij ons begroeien de kapot gelopen stukken wel weer , en inderdaad ook onkruid.
Weegbree , kamille , varkensgras , paardenbloem , en gewoon gras.
Vinden ze bij vlagen lekker hapjes!
Je zou er voor het slepen misschien nog wat met de hand kruidenmengsel op kunnen strooien voor nog meer variatie?Maar dan moet je het niet meer injecteren met mest , want dan gaan de kruiden het loodje leggen.
Mogelijk dat je vant zomer wel een keer hiervan kunt hooien , maar zal niet veel zijn...wel lekker hooi!!!

Afgelopen winter heb ik mijn weiland beschermd , maar ik denk erover om het aankomend winter zo te doen , zoals ik net schreef , met eenderde van de wei....

Gr Esther

Ben ik even vergeten , maar als je gaat hooien , dan zo laat mogelijk , dat wat er staat al in bloei is geweest. Zo zaait de boel zichzelf uit , en zou je weer een wat dichtere mat kunnen krijgen...

Gr Esther

Ik zie door de bomen het bos niet meer , en reageer nu nog even op je openingspost.
In hoeverre zou het mogelijk zijn om je paard te laten verdoven?
Als dat in de ader gespoten moet worden , dan moet je paard al een dierenarts lang genoeg de tijd geven om dit te mogen doen.
Is het voldoende om in de spier te spuiten , misschien kun je dat zelf doen?
En anders eerst iets van sedalin of zo , *in overleg met dierenarts* , zodat de dierenarts zelf de verdoving goed kan zetten?!
Ik heb geen flauw idee wat sedalin in combi met algehele verdoving doet , maar je dierenarts weet vast wel wat hij dan moet doen , neem ik aan.

Dat er dan weer troep in je paard komt...ik zie geen andere oplossing in deze.

Gr Esther

van lennep schreef op woensdag 24 februari 2010, 11:07:


Maar: die achtervoeten lijken zo vanaf de foto helemaal niet zo dringend een bekapping nodig te hebben. Tuurlijk, ze zijn lelijk, maar vooral richting de kwartieren. Er is geen sprake van pijnlijke steunsels, niet van een eendenbek die pijnlijk is tijdens het afwikkelen, de stralen zijn mooi. De hoeven zijn gewoon niet bijgehouden en niet netjes maar geen reden tot zo gevoelig lopen. Dat is mijn idee, nav de foto's dan he!

Ikzelf zou die achtervoeten laten voor wat het is, uitzoeken waar de pijn vandaan komt en onder begeleiding werken aan het vertrouwen van het paard.

(enne die mails die ik schreef over een praam, dat waren mails die losstonden van dit paard en deze situatie! Off-topic dus eigenlijk. Ik realiseer me nu dat mensen dachten dat ik misschien zou vinden dat dit met een paam zou moeten worden bekapt in plaats van verdoofd, maar ik had het dus niet over dit paard en ik kan me eigenlijk ook geen situatie voostellen waarin je een praam gebruikt bij zoiets als bekappen Ik had t over de praam an sich, als dat nog niet duidelijk was).
--
Ilona