Karen Koomans schreef op zaterdag 27 februari 2010, 17:50:
> Maar de
> reden is het paard te controleren, en Mark (Mark is de naam vd
> interviewer, kk), we moeten ons realizeren dat het ze lukt. Ze zijn
> succesvol. Zij krijgen dit sneller voor elkaar. Dus, ik kan alleen zeggen
> dat als iemand heel snel wil zijn in het controleren van het paard, en
[ knip]
Recent, in de discussie over "rust als beloning" schreef Inge Terblick een vergelijkbare tekst als hierboven, mbt de vergelijking tussen clicker training en
Parelli training. Het stuk waarin ze schreef over "Pavlov zit altijd op je schouder"...
In eerste instantie begreep ik toen niet helemaal wat Inge bedoelde, maar toen ik het later wél begreep vond ik het heel interessant en intelligent om op die manier te kijken naar waarom (ondermeer)
Parelli zo'n succes is, wereldwijd. Na het horen en lezen van dit interview met KH en een recente opmerking van Egon (op dit forum), wil ik dat onderwerp graag weer boven halen.
Voor alle duidelijkheid (hopelijk overbodig...): het staat wat mij betreft niet ter discussie dat "rollkür" duizend maal bruter is dan de
Parelli-methode!!
Maar, dat gezegd hebbende, de
basis van beide is dat je éérst gebruikte tool is, dat je het paard iets leert door gebruik te maken van het feit dat het paard iets wil ontwijken dat hij onaangenaam vindt. In de wetenschap mbt leerprocessen heet dat negatief belonen of positief straffen, afhankelijk van de precieze situatie.
Mijn stelling is:
Waarachtige PN (of NH, Natural Horsemanship) is dat je als uitgangspunt hebt dat je je paard dingen wilt leren door positief te belonen. Daarom horen de methodes van
Parelli, en ook die van Monty Roberts, niet geheel tot waarachtige NH.
Nou, schiet d'r maar op, alsjeblieft! Of ondersteun 't!
grt,
Karen
Warboel
