twinkle schreef op zondag 28 februari 2010, 18:23:


Hoi Marjan,

Ik vind een rukkie meer of minder wél paard-onvriendelijk. Liever een rukkie te veel aan een zacht inwerkend bitloos hoofdstel dan aan een bit - dát wel.

Als beginners leren rijden, of een niet-beginner die nog niet goed balans kan houden, dan moet de standaard nmm zijn: teugels lang. Als de ruiter nog geen evenwicht kan bewaren dan vooral veel zit-/balanslessen (in stap, en/of op een stoel kun je al heel veel leren!). Desnoods een halsriem om het paard, zodat de ruiter die kan vastgrijpen als het nodig is.

Maar de hals en het hoofd van het paard, zolang je die (nog) niet met veel gevoel een signaal kunt geven (wat op zich geen schande is!), dan is mijn advies: blijf van dat hoofd af.

Naast in balans blijven is het belangrijk om te leren sturen en remmen, ánders dan door aan de teugels te trekken. Sturen gaat met een zijwaartse verplaatsing vd teugels plus gewichts- en focus-hulpen. Remmen gaat met gewichtshulpen, (focus) en evt. stemhulp.

Over bitloze optomingen: een hackamore kan (heel) scherp inwerken, evenals een bosal.
Als je kijkt naar de testresultaten van bitloze optomingen hier op de paardnatuurlijk site; hoe duidelijker je een subtiel signaal kunt geven met een bepaald hoofdstel, hoe scherper het (dus) inwerkt. Dus voor iemand die nog niet zo goed subtiel kan zijn met de teugels, zou ik een leren of stoffen rij-hoofdstel adviseren, met zachte relatief brede riemen. De neusriem relatief hoog op de neus, want daar is de paardenneus minder gevoelig dan laag op de neus.

En: sommige paarden hebben een hekel aan een hoofdstel dat ook druk achter de oren kan geven. Andere paarden lijken dat juist wel prettig te vinden. Maar een 'rukkie', dat is per definitie niet prettig.

Vr. grt,
Karen

Ik vond het ook razend interessant. Een zoogdier is waarschijnlijk niet zuiver te catalogeren in 1 bepaald vakje, meestal combinatie, maar toch herken ik duidelijk bepaalde trekken van m'n paarden. Ik had al vaag een voorgevoel hoe ze in elkaar staken en waarop te letten, is niet 100% een verrassing, maar toch een zekere houvast, leiddraad.
Tijdens de lezing werd ons deze info aangerijkt door Nathalie Lagasse en Kim Moeyersmans, je vindt het hier terug:



Bij Savvy club kun je ook veel interessante info vinden, je moet je wel lid maken:
parellinaturalhorsetraining.com/savvy-horse-club" target=_blank>http://www.parellinaturalhorsetraining.com/savvy-horse-club

Ik ben geen Parelli addicted, maar haal datgene eruit die ik kan gebruiken. Toevallig vond ik bepaalde zaken heel erg interessant...
Inderdaad is het leuk om via karakterschets het passende paard bij je te vinden, maar je leert vooral van de paarden die totaal verschillend zijn van je eigen karakter (en neen, niet van het meest dominante paard ). Ook met die paarden wil ik leren werken. In het dagelijkse leven, als je bvb les geeft aan mensen, moet je met alle karakters leren omgaan.
Net dié wezens brengen het je 't meeste bij die totaal verschillend zijn aan jezelf en net dié wezens leren jezelf onder controle te houden (dan komt frustratie vaak opzetten omdat het botst, terwijl je net dan vooral moet cool blijven om naar oplossingen te zoeken om de situatie aan te kunnen) als je voor iemand (paard of mens) komt te staan die niet matched met jou karakter....
Ergens ontbreekt me dus nog een combinatie van karakterschets tussen mens en paard. Hoe een left brained mens best kan omgaan met een right brained paard. Maar misschien is dit wel feeling en na een tijdje zelf in te vullen door ervaring.

Don Carlos is een Hannoveraan met schofthoogte 1.83 m. Het is een paard die gefokt is voor het springen, hij is best wel tenger van bouw. Zijn maat Zorro is echter een KWPN'er, nu 6 jaar en doet qua schofthoogte niet echt meer voor hem onder. Hij is echter veel ronder van bouw.

Don heeft geen epilepsie (echte vallende ziekte) maar lijkt zijn controle over zijn voorbenen te verliezen als hij lekker staat te dutten. Een hoefsmid die bij de pensionstal kwam waar hij stond voordat hij mee verhuisde naar ons huis in de polder, vertelde eerst dat zijn knieen niet meer op slot konden en dat dit een kwaal is die bij oudere paarden voorkomt. Na wat browsen op het internet kwam ik er achter dat er zoiets bestaat als narcolepsie.

Mariël

Arabesk schreef op zondag 28 februari 2010, 21:26:


Het is maar wat je voor ogen hebt.
Misschien heb jij NHers, misschien wel parelliërs met los zwabberende touwhalstertjes in gedachten.
Mij zweeft, ongeveer al sinds het begin van de bitloze vereniging, een trend voor ogen waarin volkomen maf traditioneel wordt voort geborduurd op meer van hetzelfde maar dan zonder bit. Of het kopsjorren dan uiteindelijk via kaakbeenkneuzen pijnlijk is of iets vergelijkbaars via de zeer fragiele neusbeentjes teweeg brengt lijkt mij niet uitmaken.

muriel schreef op zondag 28 februari 2010, 13:29:


En nu moet het toch niet dommer worden! Dit drogargument heb ik eerder gezien. Dus, omdat mensen iets dat bij uitstek én diervriendelijk is én wetenschappelijk uitputtend onderzocht, niet goed uitvoeren, kunnen ze maar beter iets doen dat even goed onderzocht dierónvriendelijk is (maar de meeste mensen schijnen hier zoveel natuurlijke aanleg voor te hebben, zijn er zo goed in...) ???
Ikke baie ni snap ni meer.


En is dat anders bij de parelliërs of anderszins klakkeloos om zich heen straffende hobbyisten? Ik herinner me regelmatige parellie-discussies á la "mijn paardje vindt mij helemaal niet leuk en lief" - sjonge, sta je daar echt serieus verbaasd van dan?


Ik zie van geen enkele veel. Het enige dat ik zonder veel moeite veel kan zien zijn arme paarden in paardenfabrieken die liefhebbend mishandeld worden tot ze erbij neervallen en dan worden afgevoerd naar de salamifabriek. Kun je nog beter varken worden; dat duurt tenminste niet zo lang.


Ik ben geen klikkeraar maar heb van klikkeraars de indruk dat ze toch iets meer snappen van het behaviorisme. Het gaat denk ik vooral om bewustzijnsverruiming

Christel Provaas schreef op zaterdag 27 februari 2010, 21:09:


Het is niet mijn paard hoor.
Maar die van de staleigenaar.

Het paard doet niks meer.
Staat alleen maar in het land.
Denk ook niet dat er nog op te rijden is voor een volwassen persoon.

Maar is eerder nog te mager als te dik.
De stierenbrok krijgt ze om dikker te laten worden.
Tenminste dat heeft hij mij gezegd.
Ook wordt ze daar inderdaad pittiger door.

Ze krijgt dat elke dag van hem.
En zei doet daar heel erg goed op.

Alles wordt wel een hele dag in de week gezet met heel veel water erop.
Anders kan ze het ook niet naar binnen krijgen.

van lennep schreef op vrijdag 26 februari 2010, 12:16:


Nee. Maar da's nog geen reden op zich alleen.


Waarom "dan"?
Je moet er toch ook werk voor hebben? Voor alleen maar een beetje sturen e.d. heb ik echt geen libra nodig en vind ik het gewone touwhalster in alle opzichten makkelijker terwijl het als geen ander uitnodigt om "beginnersdingen" zoals sturen met je navel goed te doen.
Het maakt niet eens uit of het paard of de bestuurder beginnend is want de zwakste schakel telt hierin. Ook een superruiter gaat niet beginnen met een groen paard fijnzinnige balans te leren. Bewaar de extra mogelijkheden die libra heeft nou maar voor wanneer die echt nuttig worden, wanneer het merkbaar verschil maakt, lijkt mij....


Ik wel. Parelli is dit met me eens. In de schuimpie-test van Frans en bij al 1000-en echte paarden werkt het.


Die laaghangende knoop is juist zo goed stimulus discriminerend. Heeft niets met zichtbaar te maken, of ik snap niet wat je bedoelt.


Ik beweer nu helemaal niets anders dan wat ik altijd al gezegd heb en wat er al die tijd op de libra website ook staat.
Libra is bedacht vanuit het gegeven dat je:
1 - via belonend begrepen communicatie wil werken
2 - met een simpeler methode (touwhalster) niet meer toe komt.
Daar heb ik echt nooit anders over gedacht en staat idd zo op libra website.

Je hebt gelijk marianne, daarom dat ik ook zei dat een wezen niet onder te verdelen is in 1 vakje. Toch hielp het me om vooral mezelf te leren kennen, maar ook m'n paard.
Het is geen wet, maar een hulp bij het trainen. Het blijven levende wezens...
1 van mijn paarden is extreem introvert RB, mijn aanpak bij haar was dus ideaal omdat we elkaar misschien het best begrijpen (ik ben geduldig, zacht en traag). Nu weet ik waarom.
Ander paard daarentegen is een totaal tegenovergsteld karakter van het mijne (extreem extrovert, vurig)...nu, met dat paard wil ik graag leren werken. Mijn kracht moet van veel dieper komen, maar als iets lukt met haar, dan geeft me dat een enorme voldoening. Misschien als ik toegeef, vind ik dat paard wel leuker dan het introverte paard. Ik leer meer afwissleing in m'n werk te steken, kalm te blijven om problemen op te lossen en vooral een doel voor ogen te hebben met zo'n paarden. Het zijn nét die zaken die me helpen om met mensen om te gaan waar ik in dagelijkse leven wat moeite mee heb (ik bedoel als je voor groep staat en bvb: moet les geven).

Karen Koomans schreef op maandag 1 maart 2010, 12:40:


Google eens op " de vijf elementen paarden"!
Hierin worden paarden in 5 groepen verdeeld: water - vuur - metaal - hout - aarde.
Bij onze paarden klopt dit als een bus.

Marianne

marianne laenen schreef op maandag 1 maart 2010, 13:05:


Vergeet ik te zeggen dat ik het héél lastig heb met introverte paarden of aarde paarden.
Misschien is een extrovert paard wel gebaat met een rustige, introverte ruiter?

Marianne

Maria Delavega schreef op maandag 1 maart 2010, 9:57:

Yin en yang?

e m kraak schreef op maandag 1 maart 2010, 13:35:


Geef die link nogges, want op je homepage staan slechts ponniefoto's.

Ik heb mijn vraag zeker niet duidelijk gesteld. Wat is stierebrok?

bitloostouwhoofdstel/html/nl/index_nl.html" target=_blank>http://home.wanadoo.nl/pro-dieren/bitloostouwhoofdstel/html/nl/index_nl.html

Gr Esther

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de bizarre hoogte van dit paard in verband staat tot het omvallen.