Leuk te horen dat je er iets van opgestoken hebt Anja, want dat is natuurlijk ook de bedoeling van zo'n dag.
Ik vond het een zeer leuke gezellige groep en er heerste al heel snel een familiale sfeer op het terrein van Spiritorses (Pien en Jack).
Het is altijd fijn om nieuwe mensen te ontmoeten, hun verhaal te kunnen aanhoren, hun paarden te mogen begroeten en natuurlijk ook om gezichten bij namen te kunnen kleven. Buiten Anja en Pien, weet ik gelijk ineens ook wie Arina, Liesbeth en Tinneke van PN zijn bv.
Ook Mayke, Hannah en Marlies vind ik geweldige meiden. Waren trouwens oo 3 goede voorbeelden van "paarden spiegelen", toch?
Wat ik ook heel fijn vond, was bv dat het ook voor Leen duidelijk werd dat zij zich meer thuisvoelde bij onze gedachtengang van ijzerloos, zweeploos, ontspanning, natuurlijkere omgang... Dat zij zich onmiddellijk thuisvoelde tussen deze 'gekke' bende en dat zij ook verder bitloos wilt gaan met haar 18jarig ex-manegepaard, zegt mij al heel wat en maakt me ook gelukkig.
Ik heb reeds een aantal foto's klaargezet om te posten op de website, echter daar heb ik weer die arme Geert (vriend van Leen) voor nodig, want het lukt me niet om ze erop te krijgen. (computers en ik zullen nooit elkaars beste vrienden worden).
Mijn kasseienstamper (Amaroc, is ook de naam voor de lokale bevolking van Aarschot, heel erg toepasselijk dus) vond het lokale wijdse uitzicht en de strakke wind helemaal geweldig. En dan al dat vrouwelijk schoon hem wilde bepotelen (oa. opzoek naar zijn 18de rib)!

Christel Provaas schreef op zondag 7 maart 2010, 13:43:


pffffffffffffffffft,
lijkt alsof ie de join-up van Robbie Monterds aan 't heruitvinden is.....
Ooo waauwwww
Oooo jéééééééé

Anja Seijn schreef op zondag 7 maart 2010, 13:55:


Ik ben het helemaal met je eens! Mijn hoofd liep over toen ik naar huis reed gisterenavond. Ook vandaag ben ik eigenlijk nog steeds bezig om alles na te lezen en te laten bezinken. Klasse Cindy!

Groet, Tineke

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 7 maart 2010, 15:34:


Oei! En als ik nog meer tijd had, had ik nog meer gezegd en laten zien
Fijn om te horen Tineke, bedankt.

Christel Provaas schreef op zondag 7 maart 2010, 13:43:


K zie zelfs geen agressie alleen opgekropte stalfrustratie van 2 zéér mooie paarden
Therapie noemen ze dat dan .On top off the bill begint em nog zelf te zingen ook nog

Kefir, nooit van gehoord, maar ik zal morgen eens langs de natuurwinkel hier in Schoorl gaan Thanks!

Christel Provaas schreef op zondag 7 maart 2010, 13:43:


Hoi Christel,

Dat vind ik jammer, maar niet erger dan dat (gewoon: jammer).
Ik bedoel, als ik diep onder de indruk ben van bijv. een stuk muziek en de bijbehorende songtekst, en jij (of wie anders dan ook) hoort daar niet in wat ik hoor, nu ja - jammer.
Jammer omdat het nu eenmaal leuk is als iemand een bepaalde passie of een overtuiging met je deelt. Dan voel je je herkend en dat voelt prettig (zo werkt dat bij mij, althans).
Maar als blijkt dat we een bepaalde passie niet delen, oké. Ieder heeft zijn eigen interpretatie van dingen (muziek, een geloof/overtuiging, kunst, ...) en dat is goed. 't Zou m.i. een saaie wereld zijn als iedereen altijd hetzelfde zou vinden.

grt,
Karen

Peter Donck schreef op zondag 7 maart 2010, 15:01:


De join-up á la Monty Roberts is nu juist één van de dingen die volgens KFH, zoals ik hem begrijp, weliswaar gebaseerd is op "de natuur", maar gemakkelijk de spirit van een paard kan doden (of beschadigen).
Een belangrijk verschil is, ondermeer, of je op agressie/frustratie/angst van het paard reageert met acceptatie daarvan (negeren), of dat je reageert met P+ / positieve straf (paard opdrijven/wegdrijven). Alleen al dát verschil maakt m.i. door de ogen van het paard bezien een wéreld van verschil.

grt,
Karen

Vanmiddag heb ik mijn barebackpad voor het eerst geprobeerd. Ik had nog nooit zonder zadel op een paard gezeten.
Jeen eerst maar eens geborsteld en lekker gemasseerd, ben niet voor niets naar Pien en Cindy geweest. Eerlijkheidshalve, dit hoorde ook een beetje bij mijn omkoopplan
Daarna heb ik Jeen eerst gelongeerd, ben niet levensmoe en wilde zeker weten dat hij braaf zou gaan lopen wat niet altijd standaard is voor mijn knol.
Toen was het zover ... Eduard zou mij aan de longe nemen en zorgen dat ik er überhaupt op zou geraken. Dat laatste ging wonder boven wonder best wel soepel. Voetje van Eduard gekregen en alsof het dagelijkse kost was ... ging ik galant op Jeen zijn rug zitten, zonder ploffen! Werpt het vol gratie opstijgen toch nog z'n vruchten af.
Oké, ik zat. Eens effe kijken hoor, geen stijgbeugels, noppes nada ... wat voelt dat vreemd! Paar keer diep gezucht, zodat ik dieper ging zitten, benen laten hangen hoe ze hingen en ... walk! Ondanks de spanning, want ik vond het nogal wat, geprobeerd te relaxen en mijn schouders te laten hangen, adem uit ouwe muts, adem uit!
Drrrrrraffffff ... potverdikkeme, ik blijf zitten! Ik zit niet eens te bonken, gewoon ik blijf zitten. Oké de vogeltjesdans was ook weer vertegenwoordigd, maar dat voelde ik direct .... laten hangen die schouders, handen gewoon, niet in je handen knijpen, adem uit, adem uit ...
Eduard werd duizelig, die heeft dus gefixeerd staan kijken in het midden Nog een paar keer links om, rechts om. Galop? Nee, niet een galop, dat vond ik te heftig voor een eerste keer.
Eraf ging helemaal spectaculair, alsof ik een zadel had, gewoon been er overheen gezwiept en eraf gesprongen. Geen paard aangeraakt. Jeen gekroeld en bejubeld, 't zal hem worst zijn volgens mij, 't ventje uitgestapt, nog wat grondwerkoefeningetjes gedaan en zo trots als een pauw mijn pony weer in de wei gezet. Ik had nog een filmpje willen laten maken, maar Eduard kwam handen tekort en ik durfde nog niet los. Ik heb mij voorgenomen dit minimaal één keer in de week te doen, want ik heb nu al gevoeld dat een zadel heel veel steun geeft en je houding camoufleert.

Karen Koomans schreef op zondag 7 maart 2010, 17:23:


Hmm, ik denk bij nader inzien dat ik dat beter wat kan verduidelijken. Wat ik KFH wél zie doen is het verdedigen van zijn eigen ruimte. Voor zijn veiligheid.

Als KFH een paard vraagt om op de cirkel te gaan, is dat dan een vraag/uitnodiging om dat te doen (dat is wat ik zie), of is het een P+-gestuurde opdracht/eis?

Zie ook wat ik eerder in deze draad schreef over de Circling Game van Parelli, en over hoe je het wegsturen van een paard á la Carolyn Resnick m.i. zou kunnen gebruiken of juist misbruiken (in een reactie op Michiel's bericht, over spelen met Luna).

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op zondag 7 maart 2010, 17:12:


En het is en blijft jammer dat KFH niet laat zien wat hij kan (of misschien juist wel), want hij selecteert de paarden voor demo's. Een echte borderliner hengst wilde hij in Wapse niet hebben. Dit is niet van horen zeggen, dit heb ik uit eerste hand. Ik vind zijn boeken geweldig, de manier waarop hij schrijft spreekt tot de verbeelding, alles ondersteunt met geweldige fotografie. Maar het is én blijft jammer dat de man niet laat zien wat hij schrijft of zegt.
Wat ooit begon als een passie, een bezielig, wellicht een roeping, is nu niets meer dan een commercieel kunstje. Vooraf geënsceneerd, selectie van het te gebruiken materiaal (paarden), want het moet een succes zijn. Grootmoedwaanzin, we schrijden de bak in, in stilte, met een zweem van mystiek om ons heen alsof onze Lieve Heer is wedergekeerd. Weet je wat zo'n kerel kost per dag? Weet je wat een weekje bij hem kost? Precies! De man is gevallen voor de macht van het grote geld. Als dit monster je eenmaal heeft weten te vangen zijn het verrekte sterke benen die die weelde kunnen dragen en zich er tegen kunnen verzetten. Hoe meer je hebt, des te groter wordt de angst het te verliezen en de behoefte om nog meer te vergaren. Zelfs een roeping schijnt er niet altijd tegen bestand te zijn. De macht van het grote geld ... geen oordeel, maar wel een conclusie!

eddy DRUPPEL schreef op zondag 7 maart 2010, 16:47:


"Als je mensen voor hun kop slaat, dan staan ze niet meer open voor wat je te melden hebt.
In wezen is een mens echt niet zo anders dan een paard ;-o !"

(bron: bericht #194908)

grt,
Karen