twinkle schreef op maandag 8 maart 2010, 11:59:


Yup, mee eens Marjan.

Want "Als je mensen voor hun kop slaat, dan staan ze niet meer open voor wat je te melden hebt. In wezen is een mens echt niet zo anders dan een paard ;-o !"

(bron: bericht #194908)

grt ,
Karen

Klinkt oergezellig om zo met je pony op stap te gaan. Hoe heb je hem dat geleerd? Of houd je zijn belangstelling bij jou door hem onderweg allerlei te leren met de clicker?

En ben je toch niet bezorgd dat er wat onverhoedse dingen gebeuren zoals een groepje ruiters dat langs komt galopperen of een wandelaar met een niet luisterende hond die op Falki afspringt? En wat zou er gebeuren als je twee paarden bij je zou hebben?

De keren dat ik van mijn paard (ruin) viel, liep hij tot mijn grote verrassing niet weg, maar bleef op een afstandje stilstaan en op mij wachten, zelfs toen ik ook een handpaard (merrie) bij me had, dat wel op eigen houtje ging lopen scharrelen.

Ik vermeld ruin/merrie erbij omdat ik vermoed dat dit gedrag voor ruinen/hengsten en merries anders is.

De merrie heb ik wel eens losgelaten in een heel groot weiland dat wel omheind was. Ze ging lekker grazen, maar als ik bij haar vandaan liep dan graasde ze wel achter mij aan. Ze liet de afstand niet groter worden dan een bepaald maximum. Die maximale afstand was best ruim.
De afstand die mijn ruin neemt als hij op mij wacht is kleiner. Een keer was er een jogger (was trouwens de oorzaak van het vallen) die mijn paard voor mij wilde pakken. Dat liet het paard niet toe. Hij liep achteruit totdat de man het opgaf en wachtte weer op mij, die even bij moest komen en voelen of er niets gebroken was.

Mijn paarden zijn trouwens Ijslanders

Moniek