Peter Donck schreef op donderdag, 30 december 2004, 21:10:


Wij starten met vijf jaar, omdat een paard met 3 echt nog niet is volgroeid.
Helaas wordt er te vaak gestart met paarden in de groei.
groeten Esther

Florien de Graaf schreef op Mon, 27 Dec 2004 21:12:52:


Hoi Florien,

Ik heb een een vrouw ontmoet en die wil mij graag helpen met mijn pony.
Het is best akelig want hij vliegt als een paard langs komt langs zijn deur.
Eerst kon ik hem dichter bij huis zetten maar die 2 weilanden lopen helemaal onder water wat voor zijn hoeven niet goed is.
Dat vrouwtje gaat mij helpen met mijn pony,omdat ik zelf 15 nou ben en (omdat er in de toekomst nog een paard misschien bijkomt) dan voert ze mijn pony,als mijn toekomstig paard op de manege staat kan ik gewoon elke dag naar ze alle twee toe want de vrouw die ik heb leren kennen heeft het weiland dicht bij de manege.
Deze vrouw is ook nog eens dierenarts.

Wat er nu met mijn pony gaat gebeuren :

Hij kan lekker verhuizen naar een weiland,natuurlijk staat hij niet alleen.
Hij staat dan samen met de shetlander en veulen.
Het zijn wel 2 hengsten,de shetlander is vrij vriendelijk maar kan ook een aso zijn (haha) het veulen is super lief,niet alleen tegen andere paarden maar ook tegen mensen.
Het diertje hadden ze uit een kudde gehaald de moeder moest hem niet,hij met de fles groot gebracht.
Mijn pony is een ruin maar heeft met een shetlander hengst voeger een tijdje gestaan,en dat ging vrij goed af en toe pakte mijn pony de shet wel eens bij de kraag want wilde natuurlijk niet gedekt worden .
Maar deze weien liggen vrij droog,en van deze vrouw kan vanuit gaan dat ze hem goed voert en op hem let.
Ik kom hem wel 1 a 2 keer per week rijden en mijn vriendin rijdt hem bij wanneer ik geen tijd heb.
Die vrouw is er nog en als mijn zusje genoeg ervaren mag zij hem af en toe rijden.

Groetjes Kimberly

Ja dat heb ik niet alleen met paardrijden. Maar ook in de auto, in de trein, in tunnels. Ik zie altijd alles al gebeuren wat niet gebeurd!


Omdat ik het nog steeds leuker vind dan dat ik het eng vind!


Tijdens mijn eerste stage ben ik er heel bewust mee bezig geweest. Toen was ik heel erg bang. Mijn stagebieder heeft me onwijs geholpen door steeds de goeie paardjes te kiezen, tijd te geven wanneer nodig en soms een duwtje om me verder te krijgen. Super hoe sommige mensen dat in kunnen schatten. Daarna ben ik naar duitsland gegaan voor 4 maanden en kreeg ik hele andere paarden te rijden (de typische heette sportijslanders die veel in een box staan). Omdat ik daar weinig keuze had heb ik het gewoon gedaan. En ik ben in vier maanden maar op 1 paard bang geweest, die heb ik geruild met iemand. En het ging super, heb daar dingen gedaan die ik nooit gedacht had te durven. En op de momenten dat ik angst toonde (ik was van een hengst gevallen en wou er graag nog een keer op, om er niet mee te blijven zitten, maar dat kon pas twee weken laten omdat ik beetje in de kreukels lag) werd ik super begeleid. Bleef mijn stagebieder (die andere dingen te doen had waar hij veel geld mee kon verdienen) de hele tijd bij me en hielp me er helemaal doorheen.
In NL benauwd het verkeer me soms. Heb het idee dat ik geen ruimte heb. Maar op het strand vandaag benauwde de ruimte me in begin weer ff. Dus das dan wel tegenstrijdig. De strandrit ging goed. Ik was eerst ff zenuwachtig toen alle ruimte in zicht kwam en daarna ging het super.

Groetjes Karin