ivana schreef op maandag 8 maart 2010, 14:48:


wie spreekt er over de wereld verbeteren? Wij spreken volgens mij over het welzijn van het paard verbeteren.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 8 maart 2010, 15:10:


http://www.youtube.com/watch?v=KJy8gqC8Y00

Deze juffrouw had véél moeite met haar merrie die MET BIT (en door de onrustige houding en teugelvoering van de ruitster) staakte en ging steigeren en terugdeinste toen haar galop werd gevraagd .Na vijftien minuten Galopje ! met een glimlachende Beate erop .Paard krijgt vertrouwen er is geen pijn door de schokkende handen ,ze loopt regelmatig en ontspannen .Dit was dus de eerste keer dat de juffrouw met haar paard kon galloperen zonder doodsangsten uit te staan

Suzanne Graauw schreef op maandag 8 maart 2010, 14:43:


Ligt het aan mij of is TREC Drenthe weer van de kalender af?

Ik denk ook dat Marlies gelijk heeft...
Ik vind de hielen ook wat aan de hoge kant , en die flare....
Maar ik zou hem , net als Piet , zelf eerst in de hand willen hebben.

De stukjes witte lijn die je wel ziet lijken me aardig strak , en dan zijn die gaten in de rand wel erg breed opeens.
Jemig wat is het moeilijk om te precies te schrijven wat je bedoelt.

Misschien kan Piet nog iets met de diepte van de straalgroeven????

Gr Esther

Cindy Helms schreef op maandag 8 maart 2010, 15:16:


Oh ja ... en daarvoor moet je inderdaad soms je menselijke trots voor op zij kunnen zetten om zelf in te zien dat jouw manier niet de meest diervriendelijke of respectvolle manier is.
Als ik je één ding kan vertellen? Die mensen die nu bitloos rijden en die jij nu heel gekke dingen de mouw op wilt spellen? Nou velen onder hen: Been there, Done that. Denk je dat zij allen de meest makke paarden hebben van al? Vergeet het maar, het tegendeel is waar! Het zijn meestal mensen met paarden die zich niet kunnen en willen afsluiten voor alle ellende en pijn en zich er tegen blijven verzetten. Paarden die voor anderen niet meer dienden, te moeilijk waren en die in onze handen zijn terecht gekomen. We hebben meestal alles al geprobeerd, alle hoop ooit opgegeven misschien. Tot wanneer er een lichtpunt in de duisternis kwam en we eens gingen luisteren naar ons paard. Eens gingen kijken wat zijn probleem werkelijk was en hoe we dat het beste konden oplossen zonder dat hij hier van hinder ondervond en het zelfs ging fijn vinden om 'te werken' voor ons. Meestal was het eruit smijten van het bit de eerste stap die verlichting voor onze paarden gaf, maar daarom ook niet de laatste. Als je het gedacht hebt tegen GeitenWollenSokkenMensen te spreken, dan ben je verkeerd af. Je bent tegen mensen bezig die geleerd hebben dat het welzijn en de gezondheid van hun paard op de eerste plek komt en hun eigen belangen pas op de laatste plek.