eddy DRUPPEL schreef op woensdag 10 maart 2010, 11:27:


Zolang het paard kneuzingen of andere pijnlijke verwondingen heeft op de plek van die neusband, zou ik 'm dan inderdaad geen halster omdoen. Een halsband kan prima voldoen, of zo'n lang touw waarvan het einde om de hals hangt, zoals Hempfling dat gebruikt.

grt,
Karen

Ik zoek een filmpje over de one-rein-stop,ik krijg de video op deze site niet geopend (oud computertje wslk) en ik wil m graag goed leren,want zoals ik t probeer,lukt t niet.Voorbereidingen allemaal goed,maar als hij hard gaat krijg ik echt zn hoofd niet opzij,dus kennelijk doe ik iets niet goed.

Christel Provaas schreef op woensdag 10 maart 2010, 9:18:


Oké, nood breeekt wet vind ik.
Dat is iets ánders dan actief een situatie opzoeken waarvan je wellicht al had kunnen inschatten dat jij en je paard er nog niet aan toe zijn, om in zo'n situatie in harmonie te kunnen blijven samenwerken.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 10 maart 2010, 11:25:


Ja, op dit punt ben ik het met Eddy eens. Ook in mijn ervaring loopt zelfs een wild spelend paard zijn/haar geliefde én gerespecteerde eigenaar/trainer niet omver. Ook niet per ongeluk; een paard dat in vrijheid kan bewegen weet tot op de centimeter nauwkeurig waar jij staat en houdt daar feilloos rekening mee.

Bij honden zie ik hetzelfde; honden die al rennend hun eigenaar omver lopen, daar is m.i. iets mis in de relatie tussen die twee. Opspringen ligt wat anders, dat is vaak gedrag dat door de eigenaar bewust of onbewust beloond is, van pup af aan.

Kan 't zijn Christel, dat je paard in meer of mindere mate in paniek was? Ik vraag het omdat ik bij paniek, een reacie op vermeend gevaar, wél herken dat paarden hun eigenaar of wie of wat dan ook omver kunnen lopen. En bij paarden die sowieso al wat aan de "lompe" kant zijn, is dan niet eens zo héél veel paniek nodig (dan kan een ongeluk in een klein hoekje zitten). Reactie op vermeend gevaar hoeft niet altjd vluchten te zijn, er op afgaan is ook een optie.

grt,
Karen

Unartica schreef op woensdag 10 maart 2010, 10:01:


Wat in mijn wei goed lijkt te werken is een bedekkende laag stro gooien en aanstampen (platrijden met de tractor of een tractormodel grasmaaier); liefst bij natte/modderige omstandigheden. Het kost best veel stro, maar de allerslechtste kwaliteit is in dit geval prima. Het is immers vooral niet de bedoeling dat het nog aantrekklijk is om op te eten, het moet juist blijven liggen. Tot nu toe heeft het bij mij al een stormachtige wind doorstaan, op open vlakte. Maar toen lag het er al wel een aardig tijdje, lekker alles aan elkaar vastgekoekt aan aangestampt .

Spuiten of frezen; ik denk dat het bij beide methodes niet zo lang duurt of het gras (en andere planten) komt massaal terug.

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op woensdag 10 maart 2010, 12:48:


Ik weet niet, hoor, maar ik denk dat er op dit forum héél weinig mensen zijn die een paard hebben staan die kneuzingen of andere pijnlijke verwondingen op de plek van de neusband heeft.
Juist dit soort verhalen maakt mensen angstig van bitloos rijden. Oei, je breekt zijn neusbeen, oei je kneust weet ik veel wat. Na een verhelderend verhaal van een vee-arts weet ik inmiddels dat je dit soort verhalen naar de prullenbak mag verwijzen. Maar realiseer je wel dat juist door dit soort berichten mensen het niet eens willen proberen, ze zijn bang dat ze schade aanrichten, dat het moeilijk is, dat het lastig wordt ... dus houden ze vast aan wat ze weten, namelijk het hoofdstel met bit.
Ik denk dat het goed is om niet door te slaan, paardlief is namelijk niet van suiker en dan bedoel ik niet dat je moet gaan zitten sjorren en rukken en god mag weten wat. Maar kom op ... dit soort angstverhalen heeft er voor gezorgd dat ik knap onzeker werd van een bitloos hoofdstel en ruim een jaar met een bit heb geprobeerd te rijden, waarbij ik niet de teugels durfde aan te nemen, dus knol lief reed zelf maar een parcours. Totdat ik in één uurtje tijd bij Pien van de ene verbazing in de andere rolde. Zonde van mijn tijd, zonde van het onzekere voor het paard, zonde voor iedereen ... want nu moet ik hem dus wel afleren zijn eigen weg te kiezen, want nu zit er iemand op zijn rug die wel de teugel van een sidepull durft aan te nemen. Dat is voor alle partijen weer terug naar af! Dus never nooit ga ik op een paard zitten met een halsring als hij met een sidepull en mijn kippekracht alsnog verkiest zijn eigen ding te doen .... hahahaha ... dan kun je net zo goed het overgrote deel van de paardeneigenaren/ruiters vragen om maar gewoon niet op zijn rug te gaan zitten.

Isabel van der Made schreef op woensdag 10 maart 2010, 9:59:


Werkelijk in al die jaren met al die paarden nog nooit nadelen van druk op de wangen meegemaakt. Dan heb je de SP waarschijnlijk te strak gedaan. Paard moet zijn mond nog gewoon kunnen openen om evt te gapen (bij wijze van spreken).

Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 10 maart 2010, 13:52:


Pien, wat ben ik blij met je toevoeging! Dit is DE GROOTSTE REDEN waarom mensen die nu nog met bit rijden niet over durven te stappen naar bitloos.
Waarom wordt er in godsnaam zoveel enge dingen geschreven als het doel is alle bitten de wereld uit helpen?

Karen Koomans schreef :

Verwondingen???? Kneuzingen???? op de plek van de neusband????
Wat doen al die lui dan in godsnaam dat ze dat teweeg (kunnen) brengen?
Kopsjorren ofzo?

Het allerenigste wat ik heel soms zie bij paarden met een gevoelige huid (Arabs bijvoorbeeld) is dat de haren van die huid wat weggeschuurd worden in de beginperiode (huid moet harden). Dat kun je opvangen met een tijdelijk bontje om de neusriem en zelfs dat is zelden nodig.

Zeker hebben paarden wel eens een kapotgeschuurde neus, mijn eigen Puck laatst nog bijna.
Maar dat was 100 % door de rijder die haar uit angst véél te kort hield.

Voor de rest komt een kapotte of beschadigde neus nooit voor.
Echt een fabeltje van mensen die niet met een SP kunnen (durven) te rijden of hem verkeerd gebruiken (zagen, aan de teugel -dus omlaag- trekken).

Groet, Pien

Nee, ik heb het ook niet meegemaakt.
Ik gebruik geen sidepull.

Anja Seijn schreef :

Zie mijn vorige mail).

De grootste reden om niet zonder bit te durven is naar ik weet angst 'controle' over het paard te verliezen (hoor ik altijd nog).
Ik heb nog nooit discussie met iemand hoeven voeren over druk op wangen, dat is echt een nieuwe invalshoek voor mij. Ik heb wél vaker discussie gehad vanwege het controleverhaal. Dan zeg is dat je met rijden niet moet denken in termen van controle maar in communicatie. Controle zit alleen maar tussen de oren en is gebaseerd op angst. Als ik op een van mijn paarden moest gaan zitten met het gevoel controle kwijt te raken zou ik persoonlijk wel een serieus probleem hebben denk ik.

Greetz!

dank je voor alle info..
mijn tinker jaarling heeft in februari een wormenkeur gehad.. en we hebben hier nog een gastpaard staan die heeft 2 weken geleden een kuur gehad.. dus ja baal er wel van dat ik nu al weer een kuur moet geven.. de eigenaar van het gastpaard zeggen eigelijk al.. ik ga niet nu alweer een kuur geven.. heeft dit dan ook weer conseguinties voor de rest van de paarden wanneer zij niet allemeaal een wormenkuur krijgen?
het gaat trouwens om bloedwormen wat bij de jaarling is gevonden...
groetjes,
Marjan

Spirithorses schreef op woensdag 10 maart 2010, 14:04:


Dan moet je je eens aanmelden op een ander forum en over bitloos beginnen. Ja, controle komt ook voor. Maar het volgende argument is toch echt "druk op de neus, zenuwen die beschadigen" en ga zo maar door. Ik ben ooit de discussie aangegaan of sterker nog, ik ben een begonnen, tot zelfs verkeerde anatomische plaatjes van waar de zenuwen wel niet lopen en dat de zenuwen van een Andalusiër anders lopen dan van een Fries tot enorme druk van de bitloze optomingen. Je komt er niet doorheen! Als dan op dit forum ook nog eens dit soort berichten opduiken, dan moet je wel verrekt sterk in je schoenen staan om het aan te durven. Ik denk dat veel mensen dan denken "laat maar", te angstig, te ingewikkeld ...