Ja, dat had ik wel gezien.

Maar ik ben wel van mening dat als je altijd met aanleuning rijdt, met een bitloos hoofdstel, er de kans bestaat, vooral bij een paard met een smalle kaak, dat de wangen tegen de kiezen worden gedrukt, wat op den duur tot irritatie van de wangen kan leiden.

Daarom vind ik de Micklem een mooi alternatief.

Karen Koomans schreef op woensdag 10 maart 2010, 14:21:


Ow sorry. Ik kom inderdaad net binnengelopen en heb de draad maar half gelezen omdat we de cursusruimte aan het verbouwen zijn. Bij elk kopje koffie kom ik even opwarmen en lees ik snel effe mee. Zorgvuldigheid is niet altijd mijn sterkste kant.

Tot zometeen weer bij mijn volgende ontsnappingspoging van het werken in de kou

Kóóóóóóffieeeeeee....

Isabel van der Made schreef op woensdag 10 maart 2010, 14:25:


Mijn vraag het opnieuw te lezen was gericht aan Pien en Anja .

grt,
Karen

Spirithorses schreef op woensdag 10 maart 2010, 14:28:


goedemorgen, Pien
geeft niet, misverstanden kunnen gebeuren

(dit is een koffiemok, geen bierglas)
Karen

Isabel van der Made schreef op woensdag 10 maart 2010, 14:25:


Yup, ik snap die keuze Isabel en als je, zoals je schrijft, altijd met aanleuning rijdt dan lijkt me dat een valide argument om te kiezen voor liever een Micklem dan een sidepull.

Over bangmakerij dat je met bitloos rijden óók je paard kunt beschadigen, m.i. kan dat inderdaad. Maar mét bit is de kans dat je dat daadwerkelijk doet natuurlijk véél groter!

Daarom zou de kans op fysieke beschadiging geen argument mogen zijn om niet over te willen stappen naar bitloos.

grt,
Karen

twinkle schreef op dinsdag 9 maart 2010, 19:37:


Ik raad je aan om even het woud te bellen, zijn erg aardige mensen die je hierover heel gericht antwoord op kunnen geven! ik zat ook met veel vragen en die zijn allemaal heel netjes beantwoord!

Dan durf ik de knuppel wel in het hoenderhok te gooien...

Een tijdje terug is pony hier er flink vandoor gegaan... Durf best te zeggen dat ik toen niet voorzichtig ben geweest hoor... Nu heb ik best een flinke neusriem en in combi met poging tot spierballen ... Neuh, geen schade te zien, geen verschil te merken, niets...
(En nee, dit is niet mijn gebruikelijke manier van doen, pony gaat er verder eigenlijk nooit zo vandoor maar ik durf best toe te geven dat het hier wel was...)

Denk dat het wel goedkomt. :)

Karen Koomans schreef op woensdag 10 maart 2010, 14:35:


Anja had het gelezen, hoor Karen, maar Anja vraagt heel simpel om wat meer aandacht om de dingen niet moeilijker te maken dan ze zijn. Als je soms de waarschuwingen, de mits-en en de maar-en, leest, dan weerhoudt dat mensen. Soms wordt het "natural" net zo wollig beschreven als het traditionele dressuur jargon ... mijn pleidooi: keep it stupid simple! De meeste dingen in het leven zijn namelijk simpel, alleen wij mensen hebben er blijkbaar patent op om het gecompliceerd te maken én te houden!

Merel Stoffers schreef op woensdag 10 maart 2010, 15:27:


Ai ai ai, Merel! De knuppel in het hoenderhok ... niet erg hoender-vriendelijk.

Karen Koomans schreef op woensdag 10 maart 2010, 13:05:

Foute aanname.
Het was toch heus blijde opwinding en het is geen lomp paard. Ik haalde hem uit de wei en hij liep te dansen naast me, blij, geagiteerd, klaar om te knetteren, we kennen die gemoedstoestand allemaal wel. Stond plotseling stil toen er een eend opvloog en verschoot in zijn opgefokte vrolijkheid waardoor hij mij met zijn boeg een duw gaf en ik voorover viel in een hoop zand die daar lag; ik bevond mij al enigszins in een rottige positie tussen stroomdraad, zandhoop en hupselend paard.
Hij hield dus even niet feilloos rekening met de centimeter waar ik stond en hij was ook niet in paniek. Hij lette door zijn eigen opfokkerij gewoon niet voldoende op mij.
Dus volgt er een vloek en een ruk.

Nils Vellinga schreef op dinsdag 9 maart 2010, 21:42:


ja ik heb alles zwart op wit, zelf in een excell bestand en alle officiele formulieren met daarop de uitslag maar ik snap de pension houders wel, die willen geen risico nemen omdat niets (zowel chemisch ontwormen, als met verm-x en eiwormtelling) 100% waterdicht is en het advies van het woud geeft toch aan clean paard of niet ontwormen als hij nieuw komt, zeker in een groep die op de wei staat!

het is echt vervelend, maar gelukkig heeft idool niet veel last van de ontworming en heeft een goede weerstand! unqiue gaat gelijk aan de diarree en daarbij vindt het het altijd toch weer wat erger....

kan er weinig tegen doen, het zijn niet mijn paarden en je moet je natuurlijk aan de regels houden, ook voor de veiligheid van andere...

daarbij weet je nooit wie je nieuw op stal krijgt en ik heb toevalig de hele historie... maar de meeste mensen natuurlijk niet....

nja goed ik vindt het vervelend maar het is niet anders en ik begrijp dat mensen geen risico willen nemen, en ik heb geen keus verder! ben allang blij dat ik zo snel een goede plek voor idool kon vinden, anders had hij mss best lang alleen moeten staan...

Anja Seijn schreef op dinsdag 9 maart 2010, 19:01:


Ik zie er naar uit om de vogeltjes dans te leren!

Oke , ben vandaag helemaal vrolijk , en met een zeer goed gevoel bezig geweest!
Het was vandaag echt twee groentjes op pad , en dat was leuk!
Waarschijnlijk ben ik haar verschrikkelijk aan het verpesten op deze manier , maar voor nu werkt het in mijn ogen super!
Trudy liep mee , als mijn grote steun en toeverlaat.

Eerst samen een stukje gewandeld , en even gek gedaan met een bergje op en weer af wat ze braaf deed. Ze liet zich de tweede keer zelfs vooruit sturen[steile kant van een dikke meter hoog] bij het naar beneden gaan.
Op straat wat links en rechts gebogen werk geprobeerd , maar meer als 5 stappen kon ze haar aandacht er niet bijhouden in die vreemde omgeving.
Toen we ergens een bankje tegen kwamen , ben ik op Namkje gaan zitten , en oei dat was weer even spannend , redelijk onbekende omgeving , en dan ook direct zoon zwaargewicht op haar rug , maar ze was zo stoer he!!!!
Trudy nam het sturen even van mij over , en Namkje is geen een keer met mij erop gestruikeld! Dat geeft de burger moed!!![ik heb een struikeltrauma van Maike overgehouden , vandaar]

Oeps , WIT bordje...eng genoeg om even mooi in te buigen , maar daar trap ik niet in , kom op , bordje aanraken!!! En ja hoor , ze stapte er uiteindelijk op af en raakte het aan , Yes!
Stoppen , en weer aanstappen ging aarzelend , maar ze deed het.
Ze had wel moeite om door te lopen langs Trudy heen , maar we zijn er ook nog niet...
Op een gegeven moment vond ik dat ik genoeg gedragen was , en ben afgestegen.
Namkje moet er maar aan wennen dat er de raarste onverwachte dingen kunnen gebeuren.

Toen kwamen we een woonwijkje inlopen. Aan weerskanten huizen , en dat kent ze helemaal niet , want hier staat wel een huis , maar wel een kilometer verderop bij wijze van spreken.
Kom op! Putdeksels zijn niet eng . Er bleef er een te eng om echt aan te raken , maar voor de rest , wel kijkerig , maar ze bleef mooi rustig.
Nog even naar twee honden achter een hek staan kijken , die door de struiken heen en weer schoten , en kompleet uit hun dak gingen , helaas haalde de eigenaar de honden weg , want dat was wel even schrikken voor Namkje.Ik had dit graag wat meer uitgebuit....

Daarna richting huis geprobeerd om haar vooruit te sturen , en ze deed het!!!
alhoewel ze ook in de gaten kreeg dat het gras nu binnen bereik was , maar ze heeft hele stukken fier voorop gelopen. Goed he!!!

Vlak voor de stal stond een grote witte vrachtwagen , propaan over te tanken naar zoon tank aan huis. Maar dat was eng...3 keer heen en weer gelopen met Namkje , langs de vrachtwagen , en de vierde keer ging ze halverwege de vrachtwagen in de berm staan grazen...Oke , de volgende keer zal ik er nog niet op blijven zitten , maar ze deed het super , en ik ben helemaal blij!!!!
Ze schrok wel , en schoot er ook even vandoor , maar er heeft geen spanning op het touw gestaan. Namkje is gewent dat ze de ruimte krijgt om te schrikken tot zoon 4 meter , maar dan is het einde van het touw daar. Meestal is dat lang genoeg om haar ook te doen beseffen dat ik er nog niet ben , en dat ze zelf zich ook weer kan realiseren dat het eigenlijk helemaal niet zo eng was. Ze draait uit zichzelf heel snel weer naar de vrachtwagen en naar mij toe.
En toen waren we weer thuis. Bij elkaar zoon 3a4 kilometer gelopen , maar dit was goed zo!
Morgen weer!!

Gr Esther