Oke , ben vandaag helemaal vrolijk , en met een zeer goed gevoel bezig geweest!
Het was vandaag echt twee groentjes op pad , en dat was leuk!
Waarschijnlijk ben ik haar verschrikkelijk aan het verpesten op deze manier , maar voor nu werkt het in mijn ogen super!
Trudy liep mee , als mijn grote steun en toeverlaat.

Eerst samen een stukje gewandeld , en even gek gedaan met een bergje op en weer af wat ze braaf deed. Ze liet zich de tweede keer zelfs vooruit sturen[steile kant van een dikke meter hoog] bij het naar beneden gaan.
Op straat wat links en rechts gebogen werk geprobeerd , maar meer als 5 stappen kon ze haar aandacht er niet bijhouden in die vreemde omgeving.
Toen we ergens een bankje tegen kwamen , ben ik op Namkje gaan zitten , en oei dat was weer even spannend , redelijk onbekende omgeving , en dan ook direct zoon zwaargewicht op haar rug , maar ze was zo stoer he!!!!
Trudy nam het sturen even van mij over , en Namkje is geen een keer met mij erop gestruikeld! Dat geeft de burger moed!!![ik heb een struikeltrauma van Maike overgehouden , vandaar]

Oeps , WIT bordje...eng genoeg om even mooi in te buigen , maar daar trap ik niet in , kom op , bordje aanraken!!! En ja hoor , ze stapte er uiteindelijk op af en raakte het aan , Yes!
Stoppen , en weer aanstappen ging aarzelend , maar ze deed het.
Ze had wel moeite om door te lopen langs Trudy heen , maar we zijn er ook nog niet...
Op een gegeven moment vond ik dat ik genoeg gedragen was , en ben afgestegen.
Namkje moet er maar aan wennen dat er de raarste onverwachte dingen kunnen gebeuren.

Toen kwamen we een woonwijkje inlopen. Aan weerskanten huizen , en dat kent ze helemaal niet , want hier staat wel een huis , maar wel een kilometer verderop bij wijze van spreken.
Kom op! Putdeksels zijn niet eng . Er bleef er een te eng om echt aan te raken , maar voor de rest , wel kijkerig , maar ze bleef mooi rustig.
Nog even naar twee honden achter een hek staan kijken , die door de struiken heen en weer schoten , en kompleet uit hun dak gingen , helaas haalde de eigenaar de honden weg , want dat was wel even schrikken voor Namkje.Ik had dit graag wat meer uitgebuit....

Daarna richting huis geprobeerd om haar vooruit te sturen , en ze deed het!!!
alhoewel ze ook in de gaten kreeg dat het gras nu binnen bereik was , maar ze heeft hele stukken fier voorop gelopen. Goed he!!!

Vlak voor de stal stond een grote witte vrachtwagen , propaan over te tanken naar zoon tank aan huis. Maar dat was eng...3 keer heen en weer gelopen met Namkje , langs de vrachtwagen , en de vierde keer ging ze halverwege de vrachtwagen in de berm staan grazen...Oke , de volgende keer zal ik er nog niet op blijven zitten , maar ze deed het super , en ik ben helemaal blij!!!!
Ze schrok wel , en schoot er ook even vandoor , maar er heeft geen spanning op het touw gestaan. Namkje is gewent dat ze de ruimte krijgt om te schrikken tot zoon 4 meter , maar dan is het einde van het touw daar. Meestal is dat lang genoeg om haar ook te doen beseffen dat ik er nog niet ben , en dat ze zelf zich ook weer kan realiseren dat het eigenlijk helemaal niet zo eng was. Ze draait uit zichzelf heel snel weer naar de vrachtwagen en naar mij toe.
En toen waren we weer thuis. Bij elkaar zoon 3a4 kilometer gelopen , maar dit was goed zo!
Morgen weer!!

Gr Esther